تبیان، دستیار زندگی

 سلام

این روزا همه می گفتن من او رو بخون که این طور و آن طور و من همیشه می گفتم رمان خون نیستم به گروه خونیم نمی خوره سبک های دیگه رو می خونم اما بالاخره تسلیم شدم و خوندم خوب دیگران نظراتی دربارش دارن مثلا

کتاب من او داستان زندگی یک خانواده اصیل ایرانی است از از حوالی سال های کشف حجاب در ایران .به نظر من ابن کتاب تمام سلیقه ها را راضی می کند چون در آن هم مطالب سیاسی ،اجتماعی، عرفانی،عاشقانه وجود دارد و به طور کلی تمام جنبه های زندگی انسان را در بر می گیرد .قهرمان داستان که یک فصل در میان راوی داستان هم می شود "علی فتاح" است و محوراصلی رمان پیرامون عشق او به" مهتاب" است که با همرامی" درویش مصطفی" تبدیل به عشقی الهی و واقعی می شود . 
اگر مدت هاست که رمان به معنای واقعی نخوانده اید من او گزینه خوبی است.

برخی هم می گن

من او" تلاشی است هنرمندانه برای نشان دادن برهه‌ای از تاریخ. نشان دادن فضای تهران قدیم، روزهای کشف حجاب و حتی شخصیت نواب.

 ویا ....

این کتاب از سوی منتقدین امیرخانی به رمانی حزب اللهی تشبیه شده است. امیرخانی در این کتاب با نگرشی فرا مذهبی تصوف را موازی با عرفان و عشق زمینی را با موضوعاتی عرفانی در می آمیزد. همچنین دگر هنر بارز این نویسنده تلاش برای واحد نشان دادن متن جریانات آزادی طلبانهٔ مبارزان استقلال طلب الجزایری (به عنوان یک نهضت ملی) و انقلاب اسلامی (به عنوان جنبشی مذهبی) است. این کتاب در فضایی بی نهایت واقع بینانه اوضاع دوران قدیم تهران را نشان می‌دهد. مهم‌ترین شخصیت این کتاب درویشی با نام مصطفی است که حقیقت تماما در دست اوست و مانند ریش سپید قصه و خدای قصه است. بزرگ نمایی این شخصیت در داستان قابل تامل است. در هم آمیختن مفاهیم در این رمان از طرفی ممکن است پلورالسیم فلسفی و یا حتی بعضا پلورالیسم دینی تلقی شود، اما به نظر می‌رسد امیرخانی در این رمان بیشتر همان رواداری آیین جوانمردی را بازنمایی کرده است. رمان من او، یکی از خوشخوان‌ترین رمان‌های دو دهه‌ی اخیر است و تا امروز نزدیک به صدهزار مخاطب داشته است

نقدهایی هم که دیدم بیشتر به به بود و چه چه ؛ تحلیل خوبی ندیدم و یکی هم در آدرس زیر دیدم که باز هم تعریف بود

http://www.mohsentimes.blogfa.com/post-7.aspx

خوب بگذریم من نه قصد نقد دارم و نه تعریف فقط خواستم دو خطی نوشته باشم غیر از آنچیزی که دیگران نوشته اند

درس اول لوطی گری جالب بود و همچنین حق تویی.... یاحق

با خودم گفتم کاش موسی ضعیف کش ضعیف کش نبود آخه یادم می افتاد سامری ضعیف کش بود که از ضعف عقل مردم به نفع عجل وارد عمل شد و موسی که پناه ضعیفان بود هر چند که قوی هیکل بود

خوب تفاوت من و او هم مشخص شد من که می شود نویسنده و او هم علی

تا اینجا جملات تکراری زیاد داره با خودم گفتم مثلا می خواد پیچیده اش کنه اما برای من ملال آور شده البته چون روند روایتش تا الان روان بوده میشه اونا تحمل کرد و فکر کنیم بله پیچیده است :)

تا الان فکر می کردم فقط سه او جمله تکراری داره اما خوب تا آخر قصه همینه و روند ش اینجوره خوب اینم یه سبکه

چنتا از روایتاش هم تکراری بوده مثلا

داستان رفتن به قزوین و نامه هیتلر و صغری کبری

یا ملاقات با نواب توی خونه زیر زمین

البته برای موارد اول یادم نمی آد کجا خوب خود امیرخانی بهتر میدونه اما ملاقات با نواب رو بله یادم هست حالا کیفیتش رو ببینید مگه چنتا کتاب در مورد نوابه فکر کنم همه اش چهار تا یه پالتویی یکی هم کمی بزرگتر یکی مقاله و یکی دیگه:) 

به نظرم امیر خانی کلی وصله داشته و برای ترسیم فضای اون موقع از اونا استفاده کرده

و خوندم اما چه عرض کنم بالا هم گفته بودم  من همیشه به بچه ها می گفتم رمان خون نیستم کتاب از جنس دیگری می خونم سفرسرخ رو بیشتر دوست داشتم حتی سه روایت از یک مرد را نه یازده روایت از یک بچه را

شاید الهه عشق را بخوانم(اسم کتاب است جدی نگیرید) 

به نام خدا
سلام

ممنون از ثبت تاپیک.

"من او" رو دوست دارم چون روایت شیرین و زیبایی رو از یه زندگی بیان میکنه. از تضادهای درونی ای که تو همه ی ماها وجود داره، دوست دارم چون قهرمان داستان یعنی علی، شخصیتش خاکستریه و هرکسی میتونه به راحتی خودشو جاش بذاره.

با حضور درویش مصطفا به نظرم اینطور میاد که هر شخصی برای زندگی نیاز به یه راهنما و هادی داره. کسی که تشخیص راه رو از بیراه بهش یاد بده.

بعضی جاها آره هم تکرار داشت هم تخیل. اون گداها خیلی باحال بودن D:

در مورد نواب هم برام خیلی جالب بود. چون شهید نواب صفوی رو دوست دارم.

نوع روایت من و او هم جالب و پیچیده بود. حسابی سرِ کار رفتیم:)

راستی جلد کتاب من این شکلیه:



احتمالا چاپها باهم فرق داره.
این انارشو من تفسیر میکردم که عشق شیره ی جان علی رو مکیده بود D:....

از پایانش هم یه جورایی دلم گرفت. :|


======================================


جای تحسین داره که شما همت کردین و خوندینش، کمتر آقایی پیدا میشه کتاب بخونه چه برسه رمان!

ارمیا رو اگه بخونید گمونم خوشتون بیاد چون فضاش پسرونه هست:)

خیلی خیلی ممنونم. بازم از این تاپیکا بذارید.
فعلا

منتظر سایر دوستان هم هستم.

سلام

حالا که گفتین

حال گیر ترین قسمتش همون فرانسه ای بود که گداها و درویش و همه جمعشون جمع بود

یادم رفت به نظرتون جالبه که

کریم شهید شد (با توجه به شخصیتش و نوع مرگش و کیفیت انقلاب ندیدیم توش) و علی شهید گمنام(خوب  حتما علی بهتر بود یا به قولی حکما حالا جدای از عشق   .. فعف ...)

راستی مخالفم که اکثر مردا کتاب خون نیستن من پس خونه کی دوره میزدم الحمدلله توجه امام خامنه ای به کتاب خوانی یه گروه هایی رو به وجد آورده:)

با پیچیده بودن... باید بگم من این نوع نوشته رو پیچیده نمی گم حالا  شاید هم باشه

آخرش کتاب همون جوری تموم شد که انتظار داشتم تنها موردی که انتظارشو نداشتم قبول کردن دعوت ذال محمد بود هر چند قبلش می دونستم باید نقش مهمی ایفا کنه

راستی اینم بگم نحوه اسم بردن های قبل داستان به فهم روند خوب کمک می کرد مثلا چند جا اسم ذال محمد بود بدون اینکه بگه کجا میاد و غیره برا همین از غافلگیری کم می کرد و البته باعث میشد که خط به خط رو بخونی  و تمامش کنی

سلام
من هم خیلی وقته این کتاب رو خوندم. کتاب ایراداتی داره ولی در کل من خوشم اومده بود. خصوصا از خلاقیت و نگاه نو و اصطلاحاتی که توش به کار رفته بود.
البته چند جاش از کلمات بی ادبانه ای استفاده شده بود که من رو اذیت کرد و گفتم کاش این کلمات سطح پایین در کتاب نبود

ولی نوع نگاه و پرداختش جالب بود. روایتی که آخر کتاب
ذکر شده بود با توجه به سیر داستان،  خیلی به دلم نشست و من مدتها درگیرش بودم

در کل کتابی بود که ارزش خوندن رو داشت و من به همه توصیه می کنم که با توجه به ایراداتی که ممکنه در این کتاب باشه، اون رو بخونن و از دست ندند

ممنون

سلام
ممنون بابت تاپیک
خوب من هم از جمله طرفداران کتاب "من او " هستم
دو بار خوندمش و بار دوم نکات جدیدی رو کشف کردم که فکر کنم اگه برای بار سوم هم بخونم باز هم موارد تازه ای وجود داشته باشه
صرف نظر از نکته ای که هیون عزیز ذکر کردند داستان خیلی زیباست یک روایت قشنگ از زندگی یکی از  خانواده های معروف تهرانی
به علاوه خلاقیت هایی که توی جای جای کتاب دیده میشه برای من خیلی جالبه و البته جذاب مثل نه او که ادم رو غافلگیر یکنه به علاوه تکرار برخی از جملات و البته موضوعات به جز چند مورد اصلا خسته کننده نبود
تازه هفت ساله شده بود!!!
البته این نظر شخصی منه خواهر من دقیقا این کتاب رو مطالعه کرد اما نظرش در مورد کتاب دقیقا برعکس من بود و خوب در کل کتاب خیلی خوبیه اگه وقت کنم سه باره هم میخونمش!

سلام

یه بار جواب دادم اما انگار پریده:(

اینو گفته بودم که مگه چطور می خونین که هر بار نکات جدیدیو کشف می کنید کتاب رو باید همون بار اول خورد

البته موافقم برخی کگتابا رو باید صدبار خوند اما اونا کتابای پر مغزیه که خط به خطش کاربردیه

البته حق میدم زمان گذشته

امام خامنه ای بعد از هر کتاب در موردش چند خطی می نویسه تجربه می گه اگه اینکارو بکنین دیگه کمتر احتیاج میشه یه کتابو از نو بخونین همون چند خط سرنخ میده

تایپیک نه آبی نه خاکی هم زده شد به لطف خدا

سلام

البته چند بار خوندن کتاب هم خالی از لطف نیست حتی اگه کتابی رو حفظ هم باشی حداقلش اینه نویسنده رو بیشتر می شناسی به سبک نوشتن دقت می کنید و... و....

جناب هیون در مورد من او من هم از بعضی کلمات جا خوردم جلال آل احمد در خسی از میقات هم از خجالتمون در اومد:))