20خرداد 1349 ه.ش، آیت الله سید محمد رضا سعیدی در زندان رژیم شاه به شهادت رسید. آیت الله سعیدی سال 1308 ش. در نوغان مشهد دیده به جهان گشود.
وی که از ابتدا به امور مذهبی و ستیز با ظلم علاقه مند بود، پس از آموختن مقدمات علوم ادبی و عربی، نزد بزرگانی همچون ادیب نیشابوری، شیخ هاشم و شیخ مجتبی قزوینی به فراگیری منطق و اصول پرداخت. آیت الله سعیدی پس از آن که مقدمات و سطح را در مشهد گذراند، رهسپار حوزه علمیه قم شد و در درس خارج آیت الله بروجردی شرکت کرد. بعد از مدتی آیت الله سعیدی بتدریج در مکتب امام خمینی پرورش ویژه یافت و از نظر علمی و اخلاقی و دینی و از نظر احساس تکلیف نسبت به سرنوشت اسلام و مردم و میهن اسلامی، شخصیت ویژه ای پیدا کرد. علاقه بین امام خمینی و شهید سعیدی بتدریج چنان محکم شد که امام در نامه ای خطاب آیت الله سعیدی نوشت:
من از افرادی مثل شما آنقدر خوشم می آید که شاید نتوانم عواطف درونی را آن طور که هست ابراز کنم. من قادر نیستم عواطف امثال شما را جواب بدهم، لکن خداوند متعال قادر است.
شهید به به کویت عزیمت کرد. آیت الله سعیدی پس از آن که از کویت بازگشت، در ایران به عنوان یکی از سربازان پرشور امام خمینی در خط مقدم جهاد و مبارزه قرار گرفت. بعد از تبعید امام خمینی، شهید سعیدی مخفیانه به عراق رفت و در آنجا نیز با سخنرانی های خود به تشریح اهداف قیام امام خمینی پرداخت.
پس از مدتی اقامت در عراق، شهید سعیدی احساس کرد، لازم است به ایران بازگردد و درباره قیام امام خمینی به روشنگری بپردازد. آیت الله سعیدی چراغ مبارزه در مسجد امام موسی بن جعفر (ع) را با زحمات زیادی چندین سال روشن نگه داشت.
گرچه ساواک در این مدت به طور مرتب به آزار و اذیت آیت الله سعیدی می پرداخت ولی وی به هر نحوی که ممکن بود این کانون را حفظ کرد و از مردم نیز به طور مداوم درخواست می نمود که دست از مقاومت برندارند. سال 1349 ه.ش، سال هجوم سرمایه داران آمریکایی به سوی ایران بود. آنها می خواستند آخرین رمق اقتصادی ایران را نیز از بین ببرند و در کنار غارت خزاین و دارایی های ایران، فرهنگ اسلامی و بومی ایران را نیز غارت کنند. آیت الله سعیدی با درک این موقعیت حساس، به پا خواست و شجاعانه اعلامیه ای در این زمینه صادر کرد. اعلامیه و نامه آیت الله سعیدی در سکوت مرگبار آن زمان، چنان شوری در جامعه ایجاد کرد که از زمان تبعید امام خمینی سابقه نداشت.
آیت الله سعیدی در بخشی از این اعلامیه چنین نوشت: هیات حاکمه ستمگر و عامل استعمار، چنان در برابر استعمارگران خاضع گردید که طوق بندگی و عبودیت آنان را بر گردن افکنده و درصدد برآمده است نوامیس ملت ایران را نیز به آنها تقدیم کند... امروز، روز فریاد و اعتراض است، صدای خود را با اعتراض بلند کنید، داد بزنید، فریاد کنید، یکپارچه و متحد علیه این قرارداد خائنانه مبارزه نمایید... اعلامیه آیت الله سعیدی چنان وحشتی در میان سران رژیم شاه افکند که فوراً دستور دستگیری آن عالم مبارز را صادر کردند.
بدین ترتیب، آیت الله سعیدی روز 11 خرداد 1349 به زندان انتقال یافت و در 20 خرداد به طرز بسیار وحشیانه ای در تاریک خانه زندان به شهادت رسید. شهادت آیت الله سعیدی، سبب پدید آمدن خشم و اندوه در میان اقشار مذهبی و حوزه های علمیه شد. امام خمینی (ره) هم پس از شنیدن خبر شهادت آیت الله سعیدی، پیامی فرستادند و در بخشی از پیام خود فرمودند:
من شهادت فجیع این سید بزرگوار و فداکار را که برای حفظ مصالح مسلمین و خدمت به اسلام، جان خود را از دست داد، به ملت اسلام عموماً و خصوصاً به ملت ایران تعزیت می دهم و از خداوند متعال رفع ید دستگاه جبار و عمال کثیف استعمار را مسألت می نمایم
