تبیان، دستیار زندگی

پنج شنبه 11/3/1391 - 23:43 -0 تشکر 458689

لجبازی در کودکان

« به نام خداوند بخشنده و مهربان »

لجبازی چیست ؟
چرا کودکان اقدام به لجبازی می کنند ؟
الگوی تربیتی خانواده چه تاثیری در ایجاد و تقویت رفتار لجبازی دارد ؟
والدین کودکان لجباز عمدتا چه ویژگی هایی دارند ؟

این سوال ها وسوال های بی شمار دیگر نشانگر این مهم است که رفتار لجبازی در کودکان به عنوان یک رفتار نگران کننده ، همواره از سوی والدین و مربیان مورد توجه قرار گرفته است .
در این بخش سعی بر این است که با استناد به کتاب « راهبرهای عملی در درمان لجبازی کودکان و نوجوانان » نوشته مرضیه علیزاده ثانی و رضامحمد دوست ، به صورت اجمالی به بحث پیرامون لجبازی و عوامل موثر بر آن ، اقدامات تربیتی و در نهایت چگونگی بر خورد و در مان این مسئله بپردازیم.

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

1 از 1

کل آیتم ها 8
برو به صفحه

جمعه 12/3/1391 - 0:4 - 0 تشکر 458695

لجبازی ، مخالفت جویی ، نافرمانی یا عناد یکی از اختلالات رفتاری است که کودک در حالی که قادراست و توانایی انجام در خواست خواسته شده از سوی فرد صاحب اختیار به ویژه پدر و مادر را دارد ، عمدا از انجام آن سر باز می زند .

نافرمانی ، منفی بافی و مخالفت تحریک آمیز در برار چهره های صاحب اختیار ، به ویژه والدین از ویژگی های اصلی مخالفت جویی می باشد.

کودک پیوسته در خواست ها و فرمان های والدین را نادیده می انگارد . در واقع ، کودک مایل است در مقام مجادله یا سرزنش برآید و به گونه ای عمل کند که مخالف با در خواست باشد ...

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

teachman

430 بحث

جمعه 12/3/1391 - 13:39 - 0 تشکر 458803

با نام خدا و سلام

پس لجبازی یكی از رفتارهای ناسازگارانه است كه ضمن آن کودک بر روی عقیده خود پافشاری كرده و به مخالفت با دیگران می پردازد و فکر می کنم کودک برای کسب استقلال دست به این عمل منفی می زند

«اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم»

رواق منظر چشم من آشیانه توست کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

انجمن تعلیم و تربیتیها

يکشنبه 14/3/1391 - 16:11 - 0 تشکر 459116

دکتر جواد محمودی قرائی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار داشت: لجبازی کودکان به صورت مقابله جویی با منابع قدرت مانند پدر و مادرخود را نشان می دهد به نحوی که معمولا کودکان خواسته والدین را انجام نمی دهند یا به نوعی بر خواسته خود پافشاری کرده و یا عمدا کاری می کنند که می دانند باعث ناراحتی آنها می شود. همچنین در مواردی تلافی جویی می کنند و یا نسبت به والدین از خود پرخاشگری نشان می دهند.

وی افزود :لجبازی کودکان در بعضی از سنین مانند دوسالگی و نوجوانی جزء رشد طبیعی محسوب می شود، در این شرایط کودک با لجبازی اعلام استقلال و موجودیت می کند ولی در صورتی که شدت آن بیش از حد انتظار باشد، نشان‌دهنده یک اختلال است همچنین لجبازی در سایر سنین و به غیر از دو مقطع سنی یاد شده در صورتی که باعث به هم زدن روابط با والدین شود و یا تنش و استرس زیادی را ایجاد کند به عنوان اختلال در نظر گرفته می شود.

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

پنج شنبه 25/3/1391 - 12:8 - 0 تشکر 461726

در هر صورت بروز رفتار لجبازی از سوی کودک ، ممکن است به خلق شرایطی برای کشاکش قدرت بین کودک والدین و یا کودک و مربی گردد. این نبرد قدرت معمولا وقتی به راه می افتد که والد نسبت به امتناع کودک از اجرای دستور واکنش نشان می دهد و می کوشد با اعمال زور و تهدید کودک را به فرمانبرداری وادار کند.هرچه کودک به سر پیچی ادامه می دهد ، والد خشمگین تر می شود تا آنجا که این شرایط بیشتر به آزمون بزرگ تسلط والدین تبدیل می شود که اغلب هم به تنبیه بدنی می انجامد.

فریاد کشیدن پدرو مادر ، از دست دادن کنترل خود و متوسل شدن به زور و تهدید و نتبیه ، خود به عنوان یک مدل از رفتار پرخاشگری و مقاومت در برابر لجبازی کودک است و می تواند وابسته های منفی لجبازی در کودک را به دنبال داشته و یا این که به عنوان یک « توجه » نقش تقویت کننده در رفتار لجبازی را به همراه داشته باشد.

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

پنج شنبه 25/3/1391 - 12:49 - 0 تشکر 461738

چه عواملی می تواند در میزان بالای عناد در بعضی خانواده ها موثر باشد ؟

شواهد موجود نشان می دهد که والدین این گروه از کودکان از نظر شمار و نوع فرمانهایی که به کودک می دهند ، با هم متفاوتند .

والدینی که برای مشکل لجبازی کودک خود به کلینیک های مشاوره مراجعه می کند بیشتر فر مان می دهند ، بیشتر میپرسند و بیشتر از کودکان انتقاد می کنند !
فرمانهای این گروه والدین بیشتر منفی است و به حالت خشم، اهانت و نق نق صادر می شود.

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

پنج شنبه 25/3/1391 - 12:55 - 0 تشکر 461742

در یک مطالعه شبه آزمایشگاهی دوازده فرمان استاندارد مادران را بررسی کردند .
اجابت کودکان برای 6 فرمان دوم کندتر از 6 فرمان اول بود .
به این ترتیب می توان گفت
یکی از نتایجی که فرمان دادن زیاد به کودک در پی دارد ، احتمالا این خواهد بود که آنها را آهسته تر انجام خواهد داد.

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

پنج شنبه 25/3/1391 - 13:0 - 0 تشکر 461748

نوع فرمانهای صادر شده هم می تواند به عنوان یک عامل مهم در اجرای آنها ارزیابی شود.

فرمانهای دسته اول ، انهایی هستند که با یک واکنش حرکتی ، میسر و شدنی اند .

فرمانهای دسته دوم ، آنهایی هستند که نامعلومند ، به طور مقطعی صادر می شوند یا پدرو مادر قبل از آنکه کودک به انجام آن مبادرت ورزد ، خود آنها را انجام می دهند و به این ترتیب کودک فرصت اجابت نمی یابد.

چنانچه خود انسان تربیت نشود ، نمی تواند دیگران را تربیت کند .

پنج شنبه 25/3/1391 - 13:5 - 0 تشکر 461754

واکنش پدرو مادر در برابر اجابت و عناد کودک ، نیز در رفتار عناد آمیز کودک تاثیر می گذارد .

به نظر می آید ترکیبی از پیامدهای منفی هنگام لجبازی کودک ( نادیده انگاشتن و سرزنش شفاهی ) و پاداش و توجه هنگام رفتار مناسب وی ، میزان اجابت را در کودک بیفزاید.