سایت تابناک نوشت:
در چند روز گذشته تا اندازه‌ای تکلیف رئیس و هیات رئیسه مجلس نهم مشخص شد؛ اما در این میان، آنچه ماند، زشتی کار برخی از رسانه‌ها بود که این گونه جلوه دادند که رهبر انقلاب تمایل دارد، حداد عادل رئیس مجلس بشود و رهبری را هزینه تمایل نفسانی خود کردند.
به گزارش «تابناک»، یکی از همین
رسانه‌ها در مطلبی، پیام رهبر انقلاب برای افتتاح مجلس را پیام آشکاری برای نمایندگان جهت انتخاب حداد عادل برای ریاست مجلس شورای اسلامی تفسیر کرد و نوشت: منظور رهبر انقلاب و کدهایی که در این پیام هست و همچنین تشویق‌هایی که از ریاست مجلس هفتم توسط ایشان شده و اتفاقا برای رئیس مجلس هشتم صورت نگرفته، یعنی اینکه تلویحا نظر رهبری بر انتخاب گزینه‌ای غیر از علی لاریجانی برای ریاست مجلس نهم بوده است.
روشن است که رئیس مجلس در درون مجلس برگزیده می‌شود که البته شد و جهت‌گیری مخرب رسانه‌ها و شخصیت‌های سیاسی و شب‌نشینی‌های گوناگون، باعث نشد نمایندگان تحت تأثیر قرار بگیرند و هر کدام از کاندیداهای ریاست مجلس به اندازه وزنشان از نمایندگان رأی گرفتند؛ رأیی که اتفاقا همیشگی نیست و هر زمان که نمایندگان تشخیصی غیر از انتخاب کنونی‌شان دهند، آن آرا را پس خواهند گرفت.
اما نکته این است که چنین رسانه‌هایی تا چه اندازه از رهبری، جایگاه ایشان و حتی استفاده ابزاری از مقدسات مردم برای رسیدن به هدف خود بهره می‌گیرند؟
به نظر می‌رسد، هزینه کردن از رهبر انقلاب و یا هر شخصیت دیگری در راستای اهداف جناحی و سیاسی برای این رسانه‌ها و این افراد، حد و مرزی ندارد و آنان هر کجا، بوی منفعت سیاسی به مشامشان بخورد، نه تنها از رهبر انقلاب، بلکه از همه مقدسات استفاده می‌کنند تا این کالا و جیفه بد بوی سیاست را به سود خود ببرند.
در این میان، آنچه ابدا برای اینچنین رسانه‌هایی مهم نیست، کلیت انقلاب و نظام سیاسی و البته جایگاه رهبری است.
تصور کنید یک رسانه ضد انقلاب از چه ترفندها و کلک‌هایی باید بهره می‌گرفت تا به مخاطب القا کند که رهبر انقلاب ایران به دنبال ریاست کسی است که با خانواده رهبری نسبت فامیلی دارد؟ آن وقت در همین ایران و در رسانه‌هایی که اصطلاحا ولایت‌مدار هستند و البته رمزخوان، این تلقی برای مردم پدید می‌آید و در دوره ارتباطات، این رسانه‌های به اصطلاح خودی، تلقی اشتباه خودشان را که در مجموع هزینه‌سازی برای رهبری و انقلاب است، به رسانه‌های بیگانه هم صادر می‌کنند و آن رسانه‌ها، دیگر لازم نیست تلاش برای اثبات چنین مسأله‌ای را در خلال گزارش‌های خود ـ به صورت تلویحی ـ به خورد مردم ایران دهند، چون یک رسانه به اصطلاح خودی، آشکارا برای رسیدن به ریاست فرد مورد علاقه‌اش، این هزینه را از رهبری کرده و دیگر همه چیز آماده است که ضربه‌ای دیگر به انقلاب زده شود.
* آیا این آخرین مورد از این دست خواهد بود؟ از آنجا که چنین سیاستی از سوی اینچنین رسانه‌هایی، نخستین مورد نبوده است، قطعا آخرین مورد آن نیز نخواهد بود. در رویکردی که این رسانه‌ها و شخصیت‌های سیاسی دارند، نه جایگاه رهبری اهمیت دارد و نه حرمتی برای مقدسات مردم باید قائل بود، بلکه هدف رسیدن به قدرت با هر وسیله‌ای است. روزی برخی از اصلاح‌طلبان، هدف این رویکرد ماکیاولیستی از قدرت قرار گرفتند و خانواده و آبروی خود را دادند تا پله‌ای برای به قدرت رسیدن چنین افرادی باشند؛ امروز کلیات نظام و رهبری باید هزینه این جاه‌طلبی بیمارگونه سیاسی این رسانه‌ها و شخصیت‌ها را بپردازند.
اما پرسش نهایی این است که حد قدرت‌طلبی این رسانه‌ها و شخصیت‌های سیاسی چیست؟ اینان که یک روز برای تصاحب ریاست جمهوری، دین و اعتقادات مردم را هزینه می‌کنند و روز دیگر برای رسیدن به ریاست مجلس رهبری را هزینه می‌کنند، آیا روزی خواهد رسید، برای سود شخصی و جناحی، همه نظام و انقلاب را هزینه کنند و از روی هر آنچه هست، بگذرند؟
