تبیان، دستیار زندگی

یادمان باشد شهیدان، آبرو دادند بر دنیای ما     

                                    یادمان باشد شهیدان، کرده خود در حق فنا

یادمان باشد عزیزان، مشعل در دستمان      

                                       روشن از خون جوانانی است، پاک و با وفا

یادمان باشد درازست دستمان در سفره ای   

                                           نان آنست خونبهایی، بس گران و پر بها

یادمان باشد که خاک میهنِ بهتر ز جان        

                                          گشته مدیون شهیدانِ وطن ، در هر کجا

یادمان باشد برادر، هر شهید خانه ای      

                                             زنده می باشد، دارد رزقِ خود نزد خدا

یادمان باشد که عکس لاله رویان وطن    

                                            در میان قاب دل گیریم، نه در کوچه ها

یادمان باشد ببینیم هر دمی عکس شهید  

                                              عکس آنها با عمل، کردیم بر آنها جفا

یادمان باشد شهیدان، شاهدان محشرند     

                                    تا چه کاری سر زند، از نیک و بد از سوی ما

یادمان باشد همین امنیتِ در زندگی      

                                         نعمتی باشد که شکرش، را نیاورده بجا

یادمان باشد که ناموسِ وطن در هر زمان     

                                                  حفظ گردد با نثار جان، از هر ناروا

یادمان باشد نباشد هر کسی محرم، بدان   

                                                تا کنی افشا ز فرزندان میهن رازها

یادمان باشد که بعد صاعقه، رنگین کمان  

                                             می فریبد نفس را، تا مدتی با آن هوا

یادمان باشد اسیر نفس سرکش گشته ایم     

                                         می کِشد ما را به هر جایی، بجز راه ولا

یادمان باشد اگر خواهی بمانی در صراط        

                                  از شهیدان ای « مبین » باید کنی شرم و حیا

وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

از شخصی شنیدم که یکی از علمای اهل سنت (ظاهرا در کردستان ایران) از یک عالم شیعه    می پرسد: چرا شما ابعد از 1400 سال از عاشورا و حسین (ع) دست نمی کشید؟
عالم شیعه پاسخی به این مضمون می دهد :
« اگر ما یکبار بعد از پیامبر (ص) برای عید غدیر مراسم اولین سالروز می گرفتیم عاشورا بوجود نمی آمد پس باید عاشورا را زنده نگهداریم تا جلوی خسارتهای بعدی را بگیریم.»
اگر شهدا را از یاد ببریم و قدر جان گذشتگی های آنان را ندانیم معلوم نیست از کدام ناکجاآباد سر در خواهیم آورد.
 یاد شهدای بزرگوار ایران عزیز و امام شهدا را در دلمان زنده نگهداریم تا با شور عشق آنان زندگیمان شیرین شود.

دوستان عزیز
یادمان باشد ما تا ابد مدیون شهدا هستیم جهت شادی روح امام و شهدا ذکر صلوات را فراموش نکنیید.

سلام شعرتون خیلی قشنگ بود

روز هفتم شهر ما بروجرد هم میزبان این شهدا بود ....

سلام

سلام    haniehz      بزرگوار:
ممنونم از لطف شما پر کاهی است به ساحت بی غل و غش شهدای بزرگوارمان که روح بزرگ ، زنده و پاکشان این توفیق را نصیبمان نمود امیدوارم شرمنده این عزیزان نباشیم
کریمی (مبین)

یادمانِ یادِ یاران

چلچراغ راه ما در ظلمت و بیداد باشد ای عزیزان                            

نور پاک سر زده از خاک پاکان و شهیدان

روز ما شد شام تار از بس ز خود بیخود شدیم

گوش و چشم خویش بسته تا شدیم از بی نصیبان

با دل و جان تا ربودند گوی توفیق و رشادت

برگزیده عرش را بر فرش آن چابک سواران

هر زمان یادی نمودیم از شهیدان در سر و جان

حال ما بِه بوده تا بودیم ما با آن طبیبان

راه انسان تیره گون شد منجی عالم کجایی؟

شد نصیبم خون دل ،پس کی رسد بوی بهاران

باغ لاله صد هزاران ، یادمانِ یاد یاران

مرهمی پیدا نشد، بر زخم این مسکین غریبان

گر که خاکِ پایِ یاران توتیای چشم گردد

این ز ره مانده بطوفان ،میرساند تا بکیهان

ای «مبین» اسرار عالم ،گر نمیدانی خموش

گوش جان را باز کن بر پند و اندرز ادیبان

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

لاله و داغ
خداوندا ملال گریه دارم
ز دلتنگی خیال گریه دارم
به یاد لاله های رفته بر باد
چنان داغم که حال گریه دارم

مهدی سهیلی/اولین غم و آخرین نگاه/ص 132

((شهید))

شهیدان شـرزه شیر مرز ایـران   

   شهیدان مظهـر ایثـار و ایمـان

یل جان بر كف خاك دلیـران     

  رفیــق دائم  پیـــر جمــــاران

چو بوده در دلش او شور حسینی  

     نهاده سر او بـه فـرمان خمینی

شهیــدان با ولایت همـزبانند  

     شهیــدان ­یاور صاحب زماننـد

شهیــدان میـــوه بـاغ رشـادت   

    شهیدان درس ایمان و شهادت

شهیـدان غنـچه باغ جنـاننـد  

   گل خورشـــید میــان آسماننـد

شهیدان ­چشمه­جوشان­­عشـقند   

   میــان جبـهه­ها تاوان عشــقند

شهیـدان واژه­ عشق و شعورند   

    همــان رمـز شب راه عبــورند

شهیــدان جـان بـركف، دلاور  

   همــان دریـادلان یـاران رهبـر

به یاد كـربلا مسـتانه رفتــند   

    به سـوی جبهه­ها جانانه رفتند

کسی که با صفا عـزم سـفر كرد   

    به عشق كربلا از خودگذركرد

و در مرز وطن چون شیرغران   

    به شـوق كربلا بگذشته از جان

به زیر توپ­ و تانك­وموشك­و تیر   

    بجنگد با اجانب همچنان شـیر

از آن­دم ­كه شهید از خود جدا شد 

      چو مولایش ز نسل نیـنوا شد

فدا كرده به راه دین سر و جان 

     چو قاسم شد فدای دین و ایران

شده­خونش­روان سنگر به سنگر   

     چو اكبرشد به خون­خود شناور

چو عباس،چون­حبیب­ابن­مظاهر   

    بـرد حمـله به جمع خیـل كافـر

همه­خونین­كفن­بی­دست وبی­سر     

    همه چـون لاله­هـای سرخ  پرپر

همه عاشق همه شیدای عشقند    

    همـه قـربـانی در پـای عشـقند

كبـوترهای خونین پر شهیـدان   

        چوخورشید وچنان­اخترشهیدان

سراسر خاك ایران لاله­خیزاست   

      ز خون سرخشان آلاله­خیزاست

شهید قهرمان ای ســرفـرازم     

     صـــفای همتت را مـن بنــازم

شود یارت چو مولای شهیدان

«رها» شد با تلاشت ملک ایران

بهروز قاسمی(رها)

استخوان  و پلاک

مهتاب بَدر منی تو که سر زدی از خاک

گردیده مِهر محو جمالت ، ستارگان غمناک

در مزرع کمال ترا دیده ام که تویی

سروِ بلند قامت غیرت بر آمده از خاک

ای دافع پلیدی پَستان به عرصه ی پیکار

نامت بلند گشته ، بماند به قله ی افلاک

مصباح راه منست در شب یلدا

این بازمانده ز تو، استخوان و پلاک

شد آبدیده مادرت از داغ غُربت و درد

با سوز و آهِ دمادم، به سیل اشک پاک

به گنج معدن روح اللهی ز کان وفا

شدی دُر و گهر بی نظیر در افلاک

شد کاسه لیس درت رستم دستان

عاری نباشدش به برت ،پهلوان ز بیم هلاک

«خون شد دلم به یاد تو هرگه که در چمن»  (1)

بینم که لاله زند سینه اش برایت چاک

سربند تو بدور سرم بسته ام بدان

از تیغ تیز همه دشمنان ندارم باک

از خاطرم نروی تا ابد مباد ، هرگز

ما بی تو در قرار نشینیم ،صد حاشاک

یاد تو هر زمان بدمد روح تازه ای

در جان ما، بجسم مینمایدم چالاک

کار« مبین»  رسیده بدانجا که در غمت

با خاک بوسی این درگهت شود او پاک

(1) این مصرع از حضرت حافظ است

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

به بهانه ی 96 شهید تازه تفحص شده به مقصد حرم حضرت روح الله(ره) سروده شده جمعه 05/03/1391 مصادف با سوم رجب 1433 هجری قمری برابر با شهادت حضرت امام هادی (ع)

شهد شیرین حیات

شهیدان سرخوشان جــام عشقند   

                                                            بدنیا مشعلی در شام عشقند

شهادت شهـــد شیرین حیاتست     

                                                         شهیدان شادمان از کام عشقند

به دیجور(1) ار سفر کردی بدانی     

                                                        شهیدان راه را اعلام (2)عشقند

به دریایی که غم می بارد از آن      

                                                          شهیدان نقطه ی آرام عشقند

اگر از جان سخن خواهی شنیدن    

                                                        شهیدان هر زمان پیغام عشقند

اگر در کوی بدنامی فتادی     

                                                    شهیدان جملگی خوشنام عشقند

گر شیطان نهاده دام بسیار       

                                                     شهیدان رسته از هر دام عشقند

پریشانی بدل، داری «مبینا»  

                                                    شهیدانِ وطن خود رام (3)عشقند

(1)     تاریکی، تاریکی‌شب

(2)    جمع علم به‌معنی نشان ورایت وپرچم وپیشوا وبزرگ قوم, آگاه‌ساختن, آگاهی‌دادن, خبردادن

(3)   آرام، خوگرفته، الفت‌گرفته، فرمانبردار

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

وزن : مفاعیلن مفاعیلن فعولن