تبیان، دستیار زندگی

آقای شب، مرد نیمه شب

تیکه ­هایم حرف نداشت، روی همه را کم کرده بودم، وقتی می­آمدم تو مدرسه، همه ماست­ها رو کیسه
می­کردند. یک عده ­ای هم دورم جمع می­شدند برای شنیدن آخرین لطیفه ­ها، جوک­ها و تیکه­ها از همه­ی گروه­های سنی و همه اقوام و ملل و ...

آن روز وقتی وارد مدرسه شدم متوجه حضور یک پیرمرد سیاه سوخته شدم که با پیراهن بلند و پیژامه گشاد کنار حوض وضو می­گرفت، آنقدر لاغر بود که به نظرم آمد به یک نسیم کوچک موج بر می­دارد و اگر باد می­وزید حتما او را خودش می­برد. این تیپ و قیافه جون می­داد برای دست انداختن.

داشتم برای دست انداختنش نقشه می­کشیدم که متوجه حضور مدیر مدرسه شدم.

گفتم: ببخشید آقا!«ایشون شب هستند.»

گفت: نه شب نیست ولی مرد مناجات­های نیمه شبِ، شاگرد مرحوم علامه بوده، حالا هم نماینده ولی فقیه و امام جمعه ... و افتخار من اینه که اون پدر منه. به لطف خدا قبول کرده که امروز تو مدرسه ما درس اخلاق بگه ...

انگار یه قابلمه آب یخ روی سرم ریخت، باقی حرف­هاشو نفهمیدم، چشم­هام سیاهی رفت، همانجا خشکم زد وضوی پیرمرد تمام شده بود و از کنارم رد می شد، شنیدم با صدای لرزان زمزمه می­کرد.

صورت زیبا برادر هیچ نیست                    گر توانی سیرت زیبا بیار

اسماعیلی

منبع