در مقاله ی قبل به ذكر10مشكل در دوران نوجوانی پرداختیم.حال به17مورد كه والدین برای مقابله با مشكلات نوجوانان باید مورد توجه قرار دهند می پردازیم.1- شناخت شخصیت نوجوان:ما والدین با شناخت ویژگی‌های دوره نوجوانی بسیاری از رفتارهای ناخوشایند آنان را غیرطبیعی نپنداریم كه موجب بروز عكس‌العمل در ما شود و به تیرگی روابط با نوجوان نیانجامد. 2- استفاده از روش تغافل (نادیده گرفتن):از موثرترین روش‌های تربیتی در این دوره «روش تغافل» است. یعنی مسائل و مشكلات نوجوان را بزرگ نشان ندهیم كه در او ایجاد وحشت نماید و یا او را به لحاظ رفتارهایش دائم باز خواست ننمائیم بلكه نوجوان بایستی همواره در حالت خوف و رجاء باشد. 3- ایفای نقش راهنمایی بجای دستوری:در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است از خودش كمك بگیریم یعنی این واقعیت را بداند كه نخستین مسئول حلّ مشكل او، خودش است و برای حل آن باید اقدام نماید و ما والدین فقط وظیفه ی راهنمایی او را داریم كه از عواقب تصمیم خودش مطلع شود. 4- آموزش:مهمترین دلیل ترس و اضطراب از هر موضوعی جهل و ناآگاهی نسبت به آن موضوع می‌باشد كه ضروری است برای كاهش ترس و اضطراب‌های نوجوانی آموزش‌های لازم در مورد بلوغ، دوست‌یابی، حل مساله، گذراندن اوقات فراغت، برنامه‌ریزی درسی و مواردی از این قبیل به نوجوان آموزش داده شود. 5- برقراری رابطه دوستانه و عاقلانه:ما والدین با مراقبت دوستانه و عاقلانه خود احساس ایمنی و اطمینان را در وجود نوجوان ایجاد می‌كنیم.6- اعتماد سازی:باید بیاموزیم كه چگونه حس اعتماد نوجوان را نسبت به خودمان جلب و جذب كنیم، چنانچه اعتماد میان نوجوان و والدین كمرنگ شود او برای حل مسائل خود به دیگران مراجعه می‌كند.7- ارتباط كلامی مقدمه ارتباط عاطفی:ما والدین با تنظیم ساعات كار خود و بسترسازی مناسب در منزل بایستی فرصت كافی برای «ارتباط‌های كلامی» با اعضای خانواده به ویژه نوجوان را فراهم آوریم چرا كه ارتباط كلامی خود مقدمه «ارتباط عاطفی» است كه نوجوان سخت به آن نیازمند است.8- تاكید بر محبت و پرهیز از خشونت:ارتباط با نوجوان اگر بر اساس عشق و علاقه و صمیمیت استوار باشد اعتماد به نفس را در او تامین و تضمین می‌نماید و اگر بافشار و خشونت همراه باشد ممكن است موجب اختلال عصبی و دشواری‌های روانی در او شود.9- الگوهای رفتاری والدین:نوجوان علاقمند است كه والدین دارای شخصیتی مستحكم و با ثبات و پایدار باشند چون به اتكاء شخصیت و همانند سازی آنان نیازمند است و توجه والدین به الگوهای رفتاری خود مورد تاكید است.10- پرهیز از مناقشات خانوادگی:خانه بایستی محل آرامش و امن و مستحكمی برای اعضاء خانواده به ویژه نوجوان باشد و مناقشات و جرو بحث‌ها و دعواهای علنی والدین به آن لطمه نزند و بهانه گریز نوجوان از خانواده را فراهم نیاورد. 11- گوش دادن:با نوجوان صحبت كنیم و به سخنان او با علاقه گوش فرا دهیم و بدانیم كه خوب گوش كردن به حرف‌های نوجوان رمز ارتباط موثر با اوست.12- تكیه بر نقاط قوت:با مشاهده ی برخی ضعف‌ها، نوجوان را تحقیر و سرزنش و یا با دیگران مقایسه‌اش نكنیم بلكه بیشتر سعی نمائیم برای از بین بردن ضعف‌هایش قوتش را تجلی بخشیم.13- انتظار به اندازه:با كسب شناخت همه جانبه از نوجوان به اندازه ی توان و ظرفیت وجودیش از وی انتظار داشته باشیم.14- اجازه خطا كردن به نوجوان بدهیم:نوجوان بایستی بیاموزد كه از مشكلات گریزان نباشد بلكه برای حل مشكلاتش به دنبال كشف راه حل باشد و این زمانی است كه اجازه خطا كردن را به او بدهیم تا از خطا كردن احساس گناه نكند و بتواند فرصت یافتن راه حل را بیابد.15- مشورت با نوجوان:نوجوان در اندیشه ی مستقل شدن است بنابراین نبایستی عقاید خود را بر او تحمیل كنیم بلكه بایستی او را تحمل كرد و با مشورت گرفتن از او در امور خانه در كسب استقلال یاریش كنیم.16- فعال بودن نقش پدر در تربیت نوجوان:همان‌گونه كه «مادر» نخستین گذرگاه كودك و نوجوان به زندگی اجتماعی است آنچه كه بسیار مورد نیاز یك نوجوان است وجود «پدری» است كه خانواه بتواند بر او تكیه كند. «پدری» كه گرم، مهربان و پرشور باشد.17- پذیرش بدون قید و شرط نوجوان:نوجوان را همانطور كه نشان می‌‌دهد بپذیریم نه آن‌طور كه در رویا و تخیل خود تصور می‌كنیم و بدانیم اگر نوجوان در خانواده مورد احترام قرار گیرد، یاد می‌گیرد خودش را آن‌طور كه هست بپذیرد.
