به مناسبت هفته تکریم ها و تقدیر ها
هفته ی معلم ،در حالی که در هر سازمان و موسسه مربوط شاهد برگزاری مراسم و بزرگداشت و ... بودیم .مراسم هایی برای تقدیر و تشکر های فله ای:معلمی شغل انبیاست ،معلم شمع است ،گل است ، واجب الاطاعه است و ... این است ایدئولوژی و اندیشه حاکم این جامعه در مورد معلم .همه باید چشم ها را ببندند و گوش ها را بگیرند مبادا عیبی از عیب های معلم آشکار شود .
همه دهان را ببندند مبادا اسطوره معلم ترکی بردارد و به وجدان جمعی بر بخورد .بنا بر ماهیت در این جشن ها از بهترین ها تقدیر می کنند تا همه به بهتر شدن و پیشرفت تشویق شوند .
اما نمی شود معلم را به بهترین و غیر بهترین تقسیم کرد مقام معلم بالاتر از این حرفهاست.حالا که مقام معلم این قدر بلند است باید خود بدانیم که جایگاه استاد کجاست .جایگاه استاد آن قدر بلند است که هیچ ایرادی بر آن وارد نیست. او در همه کارها نمونه و اسوه است.چه در عرصه علم و چه در عرصه اخلاق و ادب.
خدا را شکر !کسی تا حالا ندیده استادی در کلاس به جای وظیفه خطیر علم آموزی خاطره های شخصی اش را تعریف کند .اساتید همه نمره ها را به انصاف و بر حسب یاد گیری به دانشجو میدهند .مبادا گمان کنید که استادی ،دانشجویی را بیشتر دوست دارد بیشتر تحویلش میگیرد. زمانی هم که به دانشجو کمک علمی می کند- اگر بکند!که مقاله ای را بنویسد هیچ وقت اسم خود را بالای اسم دانشجو نمی زند.هیچ وقت دیده نشده است که استادی در رای خود برای گزینش دانشجوی دکتری ،هیئت علمی و ... روابط شخصی را مد نظر قرار دهد.هرگز نشنیده ایم که استادی به سبب انتقاد با دانشجویش لج بیافتد و نمره او را کم کند.
هیچ وقت ندیده ایم که استادی کار پژوهشی و ترجمه خود را به عنوان کار کلاسی بین دانشجویان تقسیم کن.هرگز ندیده ایم که استادی به خاطر اختلاف ایدئولوژیکی شخصی ،دانشجویی را متهم کند .معلم انسان ساز است اگر ....!!!!خدا رو شکر ما هیچ کدام از این ها را نه دیده ایم نه شنیده ایم .ما چشم و گوشی برای دیدن و شنیدن نداریم.وجدان جمعی و خرد آگاه ما با خیالی آسوده از معلم ها و اساتید تقدیر کن!
