تبیان، دستیار زندگی

 نگاه اجمالی میزان احترام و اتکا به نفس که یک انسان از خود آشکار می‌سازد بر تمام آن چه بیان می‌دارد و انجام می‌دهد تاثیر می‌نهد. در واقع آدمی می‌تواند خیلی به سرعت شخصی را که احترام و اتکا به نفس بالایی نسبت به خود دارد شناسایی کند زیرا چنین شخصی از زندگی کمال استفاده و لذت را می‌برد و دقیقا آن چه را که دوست دارد باشد به جامعه ارائه می‌کند و آنچه که دوست دارد انجام می‌دهد. به همان اندازه او می‌تواند بدون آنکه دیگران را سرزنش کند یا عذر و بهانه‌‌ای بیابد مسئولیت زندگی خودش را شخصا تقبل کند. تاثیر احترام و اتکا به نفس شخصی که از احترام و اتکا به نفس برخوردار باشد و از ارزش خود به خوبی واقف باشد به راستی که با خود و دنیای اطرافش در هماهنگی کامل به سر می‌برد. او قادر است از یک زندگی کامل و پربار بهره‌مند گردد. میزان بی‌اندازه بالا و یا برعکس میزان پایین از احترام و اتکا به نفس جنبه‌های بسیار مهمی از زندگی بشر را تشکیل می‌دهد به گونه‌‌ای که به جرات می‌توان اعلام کرد.

بدون در نظر گرفتن شرایط بیولوژیکی و فیزیولوژیکی تمام مشکلات دیگر زندگی دقیقا به میزان بالا و با کمی از احترام و اتکا به نفس بستگی دارد. احترام و اتکا به نفس از مشکلات زندگی نمی‌کاهد، مانع مرگ و عزاداری و سوگ و اندوه نمی‌شود، مانع شکستهای مالی و یا انواع فجایع کاری و حرفه‌‌ای نمی‌گردد، مانع بروز پشیمانی‌ها و تاسف‌ها نمی‌شود اما به انسان می‌آموزد که چگونه برخوردی دیگر و مناسب‌تر با این اوضاع به هم ریخته داشته باشد. سرچشمه‌های اساسی احترام و اتکا به نفس اریک بدن از روان شناسان معاصر سه نوع عطش یا نیاز اساسی و حیاتی را که کودک در وجود خود احساس می‌کند و لازم است والدین کودک آن را سیراب کنند تشخیص داده است. کودک مانند فرد بالغ و نوجوان به انواع تحریکات و شناسایی و نیز ساختار نیاز دارد. کودک به این نیاز دارد که مورد لمس قرار گیرد نیاز دارد که به او توجه کنیم و به مراقبت و پرستاری از او همت گماریم. چنانچه از این مراقبت‌ها محروم بماند به هیچ وجه رشد نمی‌کند.

در واقع توجهی که به او ابراز می‌شود به نیازی که او در شناسایی خود دارد پاسخگو می‌شود و نیاز او را برای لمس شدن و در آغوش گرفته شدن و سرانجام به نیاز وی برای تجربه کردن انواع تحریکات پاسخ می‌دهد.

·         همانطور که می‌دانیم جنین قادر است صدای پدر و مادر خودش را بشناسد و این که بسیار حائز اهمیت است که با جنین خود صحبت کنید.·         از تولد تا 6 ماهگی کودک باید بیاموزد که چگونه به مادرش اعتماد کند. پس از این مرحله او تصمیم می‌گیرد که زندگی کند و مورد مراقبت‌های پیوسته‌ای از سوی والدینش قرار بگیرد.·         از شش ماهگی تا هجده ماهگی برای رشد و پرورش قابلیت او برای اعتماد کردن به دیگران و نیز به حواسش بسیار حائز اهمیت است. او باید یاد بگیرد که چگونه خلاق ، جسور ، کاشف و فعال باشد و در تمام این کارها مورد حمایت والدینش قرار گیرد.·         کودک هجده ماهه تا سه سالگی نیاز دارد تا محدودیت‌های خود را آزمایش کند و با دیگران رویارو شود و از دستوراتی ساده اطاعت کند. او همچنین نیاز دارد تا خشم خود را بیان کند و به این واقعیت دست پیدا کند که مرکز عالم هستی بشمار نمی‌رود. والدین باید از موقعیت‌ها و اوضاعی که در آن برد و یا باختی وجود دارد پرهیز کنند. از کم ارزش کردن کودک و یا تحقیر او یا حتی خجل ساختن او خودداری ورزند.·         کودک سه تا شش ساله یاد می‌گیرد که چگونه هویت خود را مشخص سازد و این را درک می‌کند که چگونه می‌تواند در روابطی که با دیگران برقرار می‌سازد تاثیرگذار باشد. او می‌آموزد که هر رفتاری دارای نتایجی است و اینکه امتیازهای زیادی در داشتن رفتار اجتماعی و خوشایند وجود دارد. چنانچه والدین یا اطرافیان این کودک از احترام و اتکا به نفس شایسته‌‌ای نسبت به خود برخوردار باشند او نیز می‌آموزد که چگونه احترام و اتکا به نفس خود را پرورش دهد.·         در شش تا دوازده سالگی ساختار روانی کودک در حال شکل گیری است . در این دوره می‌توان خیلی کارها برای پرورش احترام و اتکا به نفس انجام داد در این مرحله او از قواعد و قوانین به خوبی مطلع می‌شود و به اهمیت آنها واقف می‌شود او می‌تواند در حین پرورش دادن ساختار باطنی وجودش قابلیت‌ها و توانایی‌های زیادی را شکوفا سازد.·         از دوازده تا نوزده سالگی نوجوان باید به تدریج به عنوان شخصی جدا از هسته اصلی خانوادگی بیرون بیاید و به عنوان انسانی مستقل و متکی در جامعه اظهار وجود کند او باید دارای اعتقادات و ارزشهای مخصوص به خود باشد و به عنوان موجودی قابل و ماهر و با کفایت که نسبت به تمام نیازها و احساسات و رفتار و کردارش احساس مسئولیت می‌کند وارد عمل شود.

والدین با ادامه دادن به رفتار محبت آمیز خود و با ارائه حمایت و امنیت لازم می‌تونند رشد و پرورش فرزندشان را تسهیل نمایند. آنها باید با رفتارهای غیرقابل قبول برخورد کنند. و فرزندشان را برای داشتن استقلال تشویق کنند.