بهره‌گیری از مفاهیم الهی در نگارگری
استاد فرشچیان : مسلما بین خوشنویسی و نقاشی تفاوت‌های زیادی وجود دارد. چون خوشنویسی بناچار باید كلام را دستمایه كار خود قرار دهد، اما در نقاشی این طور نیست. به عنوان مثال 80 سال پیش، هر جا صحبتی از نگارگری و مینیاتور به میان می‌آمد، تصویر پیرمرد وارفته‌ای تداعی می‌شد كه جام می در دست دارد و كنار یك زن جوان ایستاده است. البته این تصویر هنوز هم از ذهن افرادی كه مینیاتور ایرانی را خوب نمی‌شناسند، پاك نشده است. در صورتی كه این طور نیست. نقاشی اصیل ایرانی خاصه نگارگری از ناب‌ترین افكار هنرمندان سرچشمه گرفته و مبدل به اثر هنری ارزنده شده است. بنابراین تصور می‌كنم در حیطه نقاشی، هر قدر سوژه‌ها سخت‌تر از سوی هنرمند انتخاب شود، نتیجه كار شیرین‌تر خواهد بود. در آواز نیز هنرمند بر كلامی كه می‌خواند،
تكیه دارد، اما شما نگاه كنید حتی در افرادی كه به خواندن اشعار كهن می‌پردازند، آوازشان به مراتب تاثیرگذارتر از كسانی است كه به شعر نو روی می‌آورند. منظورم این است كه آن سوز و تاثیر‌گذاری كه در شعر كهن مشاهده می‌شود، در شعر نو نیست، اما متاسفانه مشاهده می‌شود كه بی‌توجهی زیادی از سوی مسوولان نسبت به نقاشی اصیل ایرانی صورت گرفته است كه جای گلایه دارد، تبعاتش را هم در این وادی بوضوح می‌توان دید. نه‌تنها در زمینه نقاشی كه درباره فرش ایرانی نیز اوضاع به این شكل است. زمانی فرش ما در جهان رده اول را داشت، اما امروز دارای ردیف 27 هستیم.
دلیلش هم این است كه به مولفه‌های بافت فرش مانند رنگ و نقش، اهمیت چندانی داده نمی‌شود. بنابراین كیفیت فرش ایرانی روز به روز افت كرده و كمرنگ شده است. دوستی دارم كه موسس خانه فرهنگ ایران است و به طور كلی مرد هنردوستی است. او كه علاقه وافری به فرش و دیگر دستاوردهای مملكت خود دارد، همواره به گردآوری این آثار مشغول است. طی سال‌های اخیر نیز از ایران چند فرش ریزبافت و مرغوب خریداری كرده است، اما در جریان سیلی كه در یكی از ایالت‌های آمریكا پیش آمد، این فرش‌ها تخریب شد. به‌طوری كه روزی كه مرا صدا زد تا فرش‌های تخریب شده را ببینم، بسختی می‌توانستم تشخیص دهم كه اینها فرش است یا زیلو. تمام رنگ‌های این فرش‌ها درهم دویده و تنیده شده بود. خب! اینها تماما نشان از كیفیت پایین و نازل فرش ایرانی دارد و این كه نظارتی از منظر كیفی در این زمینه صورت نمی‌گیرد.
منبع: جام جم
