تبیان، دستیار زندگی

عوامل موثر در ایجاد آرتروز عبارتند از : سن، جنس، نژاد، محیط جغرافیایی، تراكم استخوانی ، چاقی، افزایش اوره خون، افزایش كلسترول خون، فشارخون بالا، ضربه و بیماری های زمینه ساز مثل دیابت و غیره. برای آرتروز مداوایی وجود ندارد.

هدف درمان عبارت است از :

كاهش درد، حفظ قدرت تحرك و به حداقل رساندن معلولیت كه شامل آموزش بیمار، كم كردن وزن، استفاده مناسب از عصا و وسایل كمكی، ورزش، داروها و در نهایت گچ گیری (برس) و یا اعمال جراحی است.عدم استفاده از مفصل آرتروزی، به دلیل درد، منجر به ضعف عضلات می شود و چون عضلات نقش عمده ای در حفاظت غضروف در مقابل استرس بر عهده دارند، تقویت ماهیچه های دور مفصلی، حائز اهمیت فراوان است. لذا برای حفظ دامنه و حركت و تقویت عضلات اطراف مفصل، باید ورزش هایی را طرح نمود.

یكی از درمان های استاندارد آرتروزی به صورت اولیه، كاهش درد مفصلی با ورزش های تحمل وزن است كه عضلات حمایت كننده را قوی می نماید. ولی متاسفانه اغلب از ترس افزایش علائم به بیماران گفته می شود كه ورزش نكنند و بیشتر از داروهای رنگارنگ استفاده نمایند.

دیده شده است كه بیماران آرتروزی می توانند ورزش هایی با تحمل وزن، مثل پیاده روی را انجام دهند. غضروف می تواند به وسیله خودش دوباره سازی شود. از طرفی مسائلی مثل كاهش قدرت عضلانی اطراف مفصل، كاهش انعطاف پذیری ، افزایش وزن و كاهش ظرفیت هوازی، می توانند در هر رژیم درمانی، ایجاد اختلال نمایند

عللی كه باعث می شود ورزش در كاهش علائم و نشانه های آرتروزی موثر باشد عبارتند از :

۱- تصحیح ضعف عضلات ناشی از عدم استفاده آنها و نگهداری آمادگی عضلات اسكلتی

۲- افزایش قدرت عضلات اطراف مفصل كه باعث حمایت مفصل از آسیب می شود.

۳- بهبود تغذیه با افزایش انتقال مواد به داخل مفصل، به وسیله بهبود فعالیت پمپی ، در اثر انجام ورزش های با تحمل وزن.

۴-تحرك موثر غضروف مفصلی به وسیله ایجاد فشار تولید شده ناشی از ورزش های با تحمل وزن.