تبیان، دستیار زندگی

مطالب این مبحث از پایگاه اینترنتی تکتاز استخراج شده است.

چه بسیار اوقات که ما خود را معلم و مربی فرزندانمان می پنداریم، اما هرگز درباره رفتار و گفتار خود نمی اندیشیم. چه بسا که از تمام اعضای خانواده رفتار و گفتاری مؤدبانه را توقع داریم، اما هیچ گونه مراقبه و محاسبه ای را بر رفتار و گفتار خویش انجام نمی دهیم.

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِیكُمْ نَارًا؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، خود و خانوادة خود را از آتش جهنم حفظ نمایید...!»

ادب و تربیت نفس های خویش را به عهده بگیرید و آن را از سلطه عادت ها بازدارید!2 کسی که (در مقام هدایت و تربیت) خود را پیشوای دیگران قرار می دهد، باید از تعلیم (و تربیت) خویش بیاغازد، پیش از آن که به تعلیم (و تربیت) دیگری بپردازد.

چه بسیار اوقات که ما خود را معلم و مربی فرزندانمان می پنداریم، اما هرگز درباره رفتار و گفتار خود نمی اندیشیم. چه بسا که از تمام اعضای خانواده رفتار و گفتاری مؤدبانه را توقع داریم، اما هیچ گونه مراقبه و محاسبه ای را بر رفتار و گفتار خویش انجام نمی دهیم

چه‌بسا وقت گذاری برای تربیت و پرورش نفس خویش را امری اضافی و بی حاصل می پنداریم و پردازش شخصیت خود را در گذر زمان به امان خدا وامی گذاریم، اما همواره آرزوی یک تربیت موفق و برتر را در سر می پرورانیم. در چنین احوالی، خداوند متعال ما را مورد خطاب قرار می دهد و می فرماید: آیا مردم را به نیکی و نیکوکاری فرمان می دهید و حال آن‌که خود را فراموش می کنید.

با نام خدا و سلام
ممنون از این مطلب در خور توجه و مهم

قربونت گلم
در پاسخ آن همه فعالیت چشمگیرتان در انجمن های ما اینها ذره ای بیش نیست.

از منظر قرآن، در نظام تربیتی خانواده، بیش از هر چیز بر «شروع از خود» و مراقبت در رفتار و گفتار خویش تأکید می شود: ای کسانی که ایمان آورده اید، بر شما باد به مراقبت از نفس خودتان.5 و در آیه دیگر چنین می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید، خود و خانواده خود را از آتش حفظ نمایید

مقدم داشتن خود بر خانواده در مقام «هدایت و تربیت» در آیه دوم قابل تأمل است؛ چنانچه پس از نازل شدن این کریمه نورانی، مردم از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرسیدند: «چگونه خود و خانوادة خود را از آتش حفظ نماییم؟» حضرت در پاسخ فرمودند: خودتان عمل خیر انجام دهید و آن را به خانواده خویش یادآوری کنید و ایشان را بر پایه فرمانبرداری از خداوند ادب نمایید

در فرآیند تربیت مهدوی فرزندان می بایست والدین، معلمان، مربیان و تمام دست اندرکاران تعلیم و تربیت از خویشتن شروع نمایند و به تعلیم، تربیت و تزکیه خویش بیش از هر چیز همت گمارند که چنین اولیا و مربیانی به مقام «هدایت و تربیت» سزاوارترند: کسی که آموزگار و مربی خویش باشد، بیش تر از کسی که آموزگار و مربی مردم است، سزاوار احترام و بزرگداشت است.

در این میان نقش والدین در تربیت فرزند و معماری شخصیت آیندة او بسیار تأثیرگذار و حیاتی تر است. این بینش و منش پدر و مادر است که تعیین کنندة بینش و منش فرزند در آینده خواهد گشت: هر نوزادی براساس فطرت پاک الهی زاده می شود، و این پدر و مادرش هستند که او را یهودی یا نصرانی یا مجوسی می سازند.