سال 90 بجز چند نمایشگاه خوب ما شاهد برپایی نمایشگاه دیگری نبودیم؛ البته در این سال به‌رغم تمام كاستی‌هایی كه داشت وقتی آثار محمد احصایی یا زنده‌یاد جعفر روحبخش روی دیوار گالری ملك رفت یا نقاشی‌های ولی‌الله گشایی در صبا به نمایش درآمد یا آثار كیارستمی و پیرهاشمی روی دیوار گالری 10 نقش بست یا محسن وزیری‌مقدم آثارش را به گالری فروهر برد، می‌توانستی زنده بودن هنرهای تجسمی را در ایران ببینی یا حتی وقتی یك مركز دولتی یا بهتر است بگوییم مركزی‌ترین نهاد هنرهای تجسمی كشور یعنی موزه هنرهای معاصر تهران سوگ نگاره‌های عاشورایی را روی دیوار برد، می‌شد خون تازه را كه بر رگ‌های هنر كشور در شاخه تجسمی جاری شده است بوضوح احساس كرد.
واقعیت این است برای كشوری كه هنرمندانش در تمام حراج‌های دنیا بسیار خوش می‌درخشند جای بسی تاسف است كه بتوان در چند خط تمام نمایشگاه‌های خوبش را توصیف كرد.
این دوره از جشنواره تجسمی فجر حاشیه‌های فراوانی داشت؛ عكاسان برگزیده بخش ویژه بیداری اسلامی در چهارمین جشنواره تجسمی فجر در اعتراض به تغییر سیستم پرداخت جوایز و عدم پایبندی مسوولان به تعهدشان در قبال پرداخت جایزه ۵۰ سكه بهار آزادی، جوایز خود را پس دادند.
البته خود اضافه شدن بخش بیداری اسلامی به چهارمین جشنواره بین‌المللی هنرهای تجسمی فجر از جمله تفاوت‌های خوب این دوره از جشنواره با دوره‌های پیشین خود بود.
این بخش در رشته‌های مختلف هنرهای تجسمی نقاشی، نگارگری، عكس، تصویرگری، پوستر، كاریكاتور، مجسمه‌سازی، خوشنویسی و سفال و سرامیك برگزار شد و جایزه ۵۰ سكه بهار آزادی برای اثر برتر این بخش در نظر گرفته شد كه قرار بود از سوی معاونت هنری وزارت ارشاد به بهترین اثر اهدا شود.
اهدای چنین جایزه‌ای تاكنون در هیچ یك از رویدادهای هنرهای تجسمی كشور مسبوق به سابقه نبوده است و با توجه به این كه همیشه نوع جوایز در آمار شركت‌كنندگان در جشنواره بسیار تأثیرگذار است، بیش از3000 اثر از سوی هنرمندان داخلی و خارجی به بخش بیداری اسلامی این جشنواره ارسال شد و 299 اثر از 232 هنرمند به نمایشگاه راه یافت.
از جمله موارد مهم دیگری كه در دنیای تجسمی ایران رخ داد تصویب و ابلاغ قانون الزام دستگاه‌هایی كه از بودجه دولتی ارتزاق می‌كنند برای خرید آثار هنری بود. قانون خرید آثار هنری كه بعد از مدت‌ها پیگیری اهل هنر و مسوولان وزارت ارشاد در قانون بودجه 90 گنجانده شده بود با وجود گذشت 9 ماه از مهلت یكساله این قانون اجرا نشد و نهادهایی كه از بودجه عمومی كشور ارتزاق می‌كنند، نتوانستند این قانون را تا پایان روزهای سال 90 اجرایی كنند.
به این ترتیب اجرای مفاد قانون خرید آثار هنری و صرف بودجه 30 میلیاردی این قانون به فرصت 3 ماهه اول سال 91 موكول شد كه تقریبا یك‌ماه از آن در تعطیلی رسمی و نیمه‌رسمی نهادهای مجری این قانون در حال سپری شدن است.
این در حالی است كه محمود شالویی، مدیركل مركز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد و رئیس موزه هنرهای معاصر، فرصت اجرای قانون خرید آثار هنری را تا اواخر تیرماه می‌داند و از نامه وزارت ارشاد به دستگاه‌ها و نهادهای مسوول اجرای این قانون نیز خبر می‌دهد.
او با بیان این‌كه مسوولیت وزارت ارشاد در قبال قانون خرید آثار هنری، تدوین آیین‌نامه اجرایی این قانون و پیگیری برای ابلاغ آن از سوی هیات دولت به دستگاه‌های اجرایی بوده است، تأكید كرد: وزارت ارشاد مسوولیت خود در قبال قانون خرید آثار هنری و اعلام فهرست نگارخانه‌های مجاز برای خرید آثار هنری را انجام داده است و تنها برگزاری اكسپوی هنرهای تجسمی به سال 91 موكول شده است كه آن هم دلیلی غیر از تراكم برنامه‌های وزارت ارشاد ندارد.
شالویی با اشاره به نامه وزیر ارشاد به سایر وزرای كابینه درباره اجرای قانون خرید آثار هنری، گفت: وزیر ارشاد شخصا به وزرا نامه نوشته و خواستار اجرای دقیق این قانون شده و وزارت ارشاد هم در نامه‌ای به دستگاه‌ها خواستار ارائه گزارش شده است كه هنوز هیچ یك از نهادهای مسوول اجرای این قانون كه دستگاه‌های هر سه قوه را هم شامل می‌شوند جواب نامه وزارت ارشاد را نداده‌اند!
به هر حال با تمام فراز و فرودهایی كه وجود داشت، سال 90 نیز گذشت و شاید مهم‌ترین انتظار هنرمندان در سال جدید همین اجرای دقیق و درست قانون خرید آثار هنری باشد.منبع جام جم
