تبیان، دستیار زندگی

سلام

 

وقتی میبینم به راحتی دم از اسلام میزنمو با اولین احساس همه چی یادم میره

 

وقتی میبینم نوشتن خیلی ساده تر از عمل كردنه وتو عمل همه لنگ میزنم

 

وقتی میبینم ساده ترین كلمه دنیا انسانیت فقط در جسم مادی انسان معنا پیدا میكنه

نمیدونم خودم واعمالمو با چی مقایسه كنم

 

باید شروع كرد

ولی نمیدونم از كجا

باید شروع كرد ولی نمیدونم از كجا

 

باید شروع كرد واسه انسان بودن

 

واسه دوباره صاف شدن وآزاد شدن پاك شدن ورها شدن

زلال شدن مث آب رها شدن مث قاصدك....

 

 

این تناقض تو عمل ورفتار

این تغییر سریع عقاید در مواجهه با هیجان های عاطفی

چرا ؟

مگه ما انسان نیستیم چرا بین خودمون واعمالمون صادقانه نیستیم 

چرا بین منو عملم فاصله انقد زیاده

چون به قول شهید شوشتری، ایمانمان بو می دهد!....

خیلی بدیم 

من از خودم بدم میاد خیلی گناه میکنیم ونمیفهمیم

همیشه از خدا خواستم به راه راست هدایتم کنه و به حال خودم رهام نکنه ولی خودمونم باید بخوایم :((

سلام جونم آره ایمانمون بوداره
نمیدونم یه جوری هم هست هم نیست وقتی دلمون میخواد باشه بهش عمل میكنیم ووقتی دلمون نمیخواد میزاریمش كنار انگار كه موظف نیستیم همه جا وتو هر شرایطی بهش عمل كنیم

سلام یاسی جان
خدا نكنه جونم
این چه حرفیه عزیز
ولی این خواستن از ته دل نیست انگار من خودمو میگمااااااااااا
چون این خواست هر روزه منه ولی باز همون لغزش باز همون گناه
نمیدونم شاید یه جورایی جامعه هم رومون تاثیر میزاره اطرافیان خواسته هامون
فكر میكنم ما با خودمون صادق نیستیم
میگیم اینو میخوایم اما خواستن كجا وعمل كجا....

سلام
هر كس واسه بودن یا رفتن دلیل خاص خودشو داره

وقتی میومدم اصن اینجا رو نمیشناختم و اصن نمیدونستم چطور تو این محیط باید فعالیت كنم
اما انقد عزیزانی كه بودن مهربون وهمراه بودن كه راه رو برام هموار كردن

و من تونستم با عزیزانی همراه شم كه تا آخر عمر همراهیشون مایه افتخارمه

اما هر اومدنی هم رفتنی داره

رفتن من از خودم به خودمه
اومدم تا یه تربیت عالی برا خودم داشته باشم
ومیرم تا این تربیتو محكم واستوار كنم

نمیدونم این مدت رفتن چقد طول خواهد كشید واین مدت دوستان عزیز یا من هم خواهند بود یا نه
ولی من به یاد همه دوستان عزیزم خواهم بود

چون همه دوستان حرفی واسه تربیت من داشتن ومن از همه كلمه ایی آموختم

از برادرای مهربونم
كه لطف وهمراهیشون خیلی برام جالب بود
واز عزیزانم دوستای مهربونم كه همراهیشون مایه غرور منه

از همه كسایی كه تو این مدت یك ساله اذیتشون كردم
با حرفم با رفتارم با اخلاقم باعث رنجشششو ن شدم عذر میخوام
دوستانی بودن كه از نزدیك ملاقاتشون كردم كه ممكن بوده در دیدار رو در رو اذیتشون كرده باشم
از همه عذر میخوام وآرزوی سعادت وسر بلندی برا همه دارم

امید وارم دفعه بعدی كه من صفحه انجمن ها رو ورق خواهم زد شاهد موفقیت ها وشادی های همه دوستان عزیزم باشم

شاهد خبر ازدواج همه مجردها
شاهد خبر موفقیت دوستای پشت كنكوری
شاهد خبر كار پیدا كردن همه دوستان

واز همه مهم تر شاهد سلامت وپایداری همه تو این انجمن باشم

مخصوصا خانم پایدار وتیم همراهشون

سلام

چی شده مهرانه جون ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ :(((((((
نگو تورو خدا .. اینا چه حرفاییه که میزنی ؟؟؟؟؟

خب این خیلی خوبه که میخوای پله های کمال رو زودتر و بیشتر طی کنی ... ولی چرا از اینجا میخوای بری؟؟؟؟؟؟؟؟

امیدوارم وقتی برمیگری دیگه هیچ احساس بدی از تناقض های فراوونی که میبینی در وجودت

نمونده باشه.

بعضی وقتا آدم اصلا نباید به اطرافش توجه کنه .. به بدی هایی که هست ..

بعضی وقتا فقط مهمه آدم کلاه کهنه ی خودشو محکم بچسبه که همینی هم که داریم باد نبره !!

مهرانه میدونم رفتی و نیستی که پست من رو ببینی ولی ...

اگه بدونی چندین و چند بار این حرفاتو خوندم ..

حرفاتو انگار از ته قلبم احساس کردم .. این تناقض بین ظاهر و باطن ... تناقض بین عقاید و رفتاری که داریم ...

تناقض بین عقاید و حرفهایی که میزنیم .. تناقض بین عقاید مذهبی مون و ارتباطهای غیر مذهبی ، که اصلا این ارتباط ها رو مهم نمیدونیم ...

نمیدونم چرا به قول تو وقتی احساسات میاد وسط خیلی راحت با دلمون میریم جلو و هر رفتاری دلمون خواست میکنیم ...

اصلا هم اون موقع نگران نیستیم خدا هم داره میبینه مارو آخه چرا ؟؟؟؟؟؟؟

اصلا نگران نیستیم ... با اینکه میدونیم ...