تبیان، دستیار زندگی

معمولا وقتی کسی در محیط جدیدی وارد می‌شود، یا وقتی دو یا چند نفر با عنوان دوست، همکار و... با هم آشنا می‌شوند، این تازه بودن ارتباط و نداشتن شناخت طرفین نسبت به هم، در آن‌ها نوعی حس ترس و احتیاط را بوجود می‌آورد.

  ترس از اینکه نکند طرف مقابل به طور سهوی یا عمدی به حریم‌شان تجاوز و به آن‌ها بی احترامی کند. برای همین، حالت آماده باش به خود می‌گیرند و در صورت مشاهده کوچک‌ترین رفتاری که با روحیات آن‌ها مغایر است، بلافاصله عکس العمل نشان می‌دهند. این عکس العمل با تهدید، پرخاش، تشر رفتن یا هرگونه رفتار تند دیگری صورت می‌گیرد تا طرف مقابل را متوجه اشتباهش بکنند و به او خاطرنشان کنند که اگر دوباره به این رفتارش ادامه دهد، با عکس العمل بدتری از سوی آن‌ها روبه‌رو می‌شود. این سیاست ناپسند را با اصطلاح «گربه را دم حجله کشتن» می‌شناسیم.

دوست جدیدتان با شوخی سربه سر شما می‌گذارد. ولی این رفتار شما را ناراحت می‌کند و با تندی به او پرخاش می‌کنید و می‌گویید: «مواظب حرف زدنش باشد»

عروس خانوم درباره مسأله‌ای اظهار نظر می‌کند و مادر شوهرش این حرف او را بی احترامی برداشت می‌کند. عروس خانوم هیچ سوءنیتی نداشت، ولی مادرشوهر برای اینکه عروسش پررو نشود، با گوشه کنایه و دعوا ، سعی می‌کند گربه را دم حجله بکشد.

آیا به راستی این سیاست، رفتاری پسندیده است؟

 (ادامه دارد)

اوووووه چه محیط تلخی!

سلام یادم رفت:)

به نظرم خود آدم باید حد و حدود رو رعایت کنه و به دیگران بدبین نباشه و تا اتفاقی نیافتاده واکنشی نشون نده

سلام

واقعا" آدم هر جوری که دوست داره باهاش رفتار بشه باید با دیگران رفتار کنه

مادرشوهر هم روزی عروس بوده خوشش میومده ازینکه دلخور شه؟ و عروس هم ممکنه روزی مادرشوهر بشه دیگه

و در سمت های دیگر هم همینطوره

چرا با دل شکستن؟

مهربونی چشه؟ خاصه در محیط خانوادگی, محیط بازی و دوستی نیست که

خانواده همسر هم عین خانواده خود آدمن همونایی هستن که چندین سال عزیز ما کنارشون بوده و برای او و ما عزیزه

آذرهای یه رسمی دارن....ترک های کشور ترکیه هم این رسمو دارن.....نمیدونم شاید جای دیگه هم بوده

البته الان که بشر به سوی متمدن شدن سوق پیدا کرده برداشته شده و فقط تو روستاها شاید باشه.....اون رسم اینه که داماد پای عروس رو به صورت نمادین له میکنه

یعنی کف پاشو میزاره رو پای عروس تا جایی که میتونه له اش میکنه تا حساب کار دسش بیاد

تو قبیله ما قدیما اینجوری گربه رو دم حجله میکشتن

جالبـــــــــه ها برعکس ما بیشتر گربه کشتن رو برا دوماد بکار میبریم

بیچاره عروس

واقعا این نمادینه؟ تلاش میکنه فشار بده !!!

عجیبه :دی

آره طرف ما از عروس زهر چشم میگیرن

نمادینه ولی شدت له کردن بستگی به این داره که داماد چقدر رفته باشه تو حس!

بعضی ها این حرکت نمادین رو جدی میگیرن و جوری پای عروس رو له میکنن که عروس تا دو هفته راه رفتنی میلنگه

پشت بندشم مادر شوهر یه چش غوره واسه عروس میاد تا کاملا متوجه شه که قراره کجا بیاد:دییییییییی

با سلام

ممنون از حضور همگی شما.

کسانی که در شروع رابطه با دیگران، اصطلاحا گربه را دم حجله می‌کشند، در واقع می‌خواهند احترام را به وسیله قدرت و زورشان بخرند.

 این رفتار نشان می‌دهد که او به توانایی‌های خودش در ارتباطات اجتماعی ایمان ندارد. توانایی‌هایی که ما را قادر می‌سازند بدون توهین، بی‌احترامی یا رفتار تندی نسبت به طرف مقابل، او را نسبت به اشتباهش آگاه سازیم. این رفتار بیشتر از «گربه دم حجله کشتن» جواب می‌دهد. چون شما با اینکه از طرف مقابل‌تان ناراحت بودید، ولی به او بی‌احترامی نکردید. این حرکت شایسته، احترام مضاعفی نسبت به شما در طرف مقابل‌تان بوجود می‌آورد.

ولی سیاست «گربه دم حجله کشتن» معمولا تأثیر بالعکس دارد و در طرف مقابل‌تان حس ناخوشایندی نسبت به شما ایجاد می‌کند که گاهی ممکن است به کینه و خصومت هم تبدیل شود.

زن و شوهرهای جوان هم در اوایل ارتباط‌شان در دوران عقد، بهتر است با همین نرم خویی نسبت به اشتباهات همدیگر، عکس العمل نشان دهند.

آن‌ها باید نسبت به این مسأله واقف باشند که هنوز همدیگر را به خوبی نمی‌شناسند و نسبت به خلقیات هم آگاه نیستند. گذر زمان به آن‌ها کمک می‌کند تا حد و مرزهای همدیگر را بهتر بشناسند و بدانند که چگونه باید رفتار کنند تا هیچ کدام از طرفین ناراحت نشود. تا آن زمان بهتر است با گذشت اشتباهات همدیگر را ببخشند و با بیانی نرم و شیوه‌ای مناسب، طرف مقابل را نسبت به رفتار اشتباهش آگاه کنند.

هیچگاه شنیده‌اید که بگویند: «با خشونت خارها گل می‌شوند»؟ نه! خشونت و رفتار تند هیچگاه ایجاد احترام نمی‌کند. مگر اینکه طرف مقابل از شما بترسد و احترامی که از روی ترس باشد، هیچ اصالت و ارزشی ندارد.

 همیشه این محبت بوده که با توانایی جادویی‌اش خارها را گل می‌کند. وقتی شما به طرف مقابل‌تان علاقه و محبت دارید، دوست ندارید که با کوچکترین موضوعی او را برنجانید. حتی اگر همسرتان با رفتارش باعث ناراحتی شما شده باشد، بلافاصله نسبت به او پرخاش نمی‌کنید. چون می‌دانید که اشتباه او به طور سهوی صورت گرفته و او هیچ عمدی در ناراحت کردن شما ندارد.

البته باید بگویم که انعطاف پذیری و نرم خویی به این معنا نیست که شما از همسرتان ناراحت شوید، ولی به او چیزی نگویید. همانطورکه رفتار خشن و تند به روابط زن و شوهر لطمه می زند، سکوت نابجا گاهی می‌تواند به مراتب زیان بارتر باشد.

اگر شما درباره ناراحتی‌تان صحبت نکنید، همسرتان هیچ وقت نسبت به اشتباهاتش آگاه نمی‌شود و مجددا آن‌ها را تکرار می‌کند.

شما باز هم از دست او ناراحت می‌شوید، ولی سعی می‌کنید بروز ندهید. این روند آنقدر ادامه میابد تا صبر شما لبریز می‌شود و رفتاری به شدت تند و خشونت بار نشان می‌دهید. و همسر شما متحیر شما را نگاه می‌کند و نمی‌داند که شما از چه چیزی اینچنین خشمگین شده اید. در اینجا مقصر صد در صد شما هستید.

صحبت نکردن در مورد ناراحتی ها، نشان از انعطاف پذیری شما نیست. چون هم به خودتان لطمه می‌زند و هم به طرف مقابل‌تان. چگونه انتظار دارید که همسرتان خودش را اصلاح کند، با اینکه او حتی نمی‌داند شما نسبت به کدام رفتارهای او حساس هستید.

 افراط و تفریط، هر دو مضرات خودشان را دارند. نه گربه را دم حجله کشتن و نه سکوت بی مورد، هیچ کدام برای شما ایجاد احترام نخواهد کرد. ولی رفتار معتدل همراه با تعامل دو طرفه، همیشه می تواند به شما کمک کند.

اینکه ما بتونیم حرف دل خودمون رو و علت ناراحتی مون رو با آرامش بیان کنیم خیلی مهمه. این نشون میده که چقدر به مهارت گفتگو و ارتباط داشتن صحیح با هم احتیاج داریم. نظر شما چیه؟