سیمین دانشور عصر روز گذشته (پنج‌شنبه، 18 اسفندماه) درگذشت.
به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشور پس از یک دوره بیماری در سن نودسالگی در منزلش از دنیا رفت.
اخبار مراسم تشییع پیکر بانوی پیشکسوت ادبیات داستانی ایران متعاقبا اعلام خواهد شد.
سیمین دانشور - داستان‌نویس و مترجم - متولد هشتم اردیبهشت‌ماه سال 1300 در
شیراز بود. در سال 1328، دكتری خود را در رشته‌ی ادبیات فارسی از دانشگاه
تهران گرفت. یك سال بعد با جلال آل احمد ازدواج كرد و در سال 1331 برای
مطالعه در رشته‌ی «زیبایی‌شناسی» در دانشگاه استنفورد، به آمریكا سفر كرد و
دو سال بعد به ایران بازگشت.
از جمله تألیف‌ها و ترجمه‌های دانشور عبارت‌اند از: «آتش خاموش» (1327)،
«سرباز شكلاتی» برنارد شاو (1328)، «باغ آلبالو» و «دشمنان» از آنتوان چخوف
(1331)، «بئاتریس» از شنیتسلر و «رمز موفق زیستن» از دیل كارنگی (1332)،
«كمدی انسانی» ویلیام سارویان و «داغ ننگ» از ناتانیل هارتون (1334)، «شهری
چون بهشت» (1340)، «سووشون» (1348)، «بنال وطن» از آلن پیتون (1351)، «به
كی سلام كنم؟» (1359)، «غروب جلال» (1360)، «ماه عسل آفتابی» (داستان‌های
ملل مختلف) (1362)، «جزیره‌ی سرگردانی» (1372)، «شناخت و تحسین هنر»
(مجموعه‌ی مقالات) (1375)، «از پرنده‌های مهاجر بپرس» (1376) و «ساربان
سرگردان» (1380).
او نخستین زن ایرانی است که به شکل حرفه‌‌یی در زبان فارسی داستان نوشت.
مهم‌ترین اثر او، رمان «سووشون» است که نثری ساده دارد و به زبان‌های
متعددی ترجمه شده است. این كتاب از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی
در ایران محسوب می‌شود.
ایسنا
