تبیان، دستیار زندگی

شنیدید كه میگویند جامعه به سمت مدرك گرایی پیش میرود؟ دیگر تخصص بدست آوردن در یك رشته مهم نیست بلكه هرچه زودتر باید لیسانس و فوق لیسانس را درو كنی و بچسبی به كار!!

ولی آیا واقعاً چنین است؟ چه كسی است كه دوست نداشته باشد در رشته خودش متبحر و ماهر باشد؟ چه كسی دوست ندارد كه بهترین باشد؟ پس قطعا باید دنبال علت باشیم نه اینكه جامعه دانشگاهی را سرزنش كنیم!

یكی از اساتید ما كه دكترایش را درانگلستان گرفته است میگفت : دركشورهایی مثل انگلستان ، دوره لیسانس و بالاتر دراكثر رشته ها با كارعملی و تحقیق و كنفراس طی میشود. و اگر درسال اول دكتری یك كار تحقیقی خوب ارائه نكنی ، بدون رودربایستی اخراجت میكنند!!

به نظر خودم مشكل اصلی ما همین است یعنی كارعملی انجام نمیشود، تحقیقهای ما چاپی است! وفقط از اینترنت آنها را دانلود میكنیم و تكانی به خود نمیدهیم! رشته تحصیلی مهم نیست بلكه مهم صادق و راست بودن و تنبلی نكردن است. مطمئنا پیشرفت یك جامعه فقط پیشروی در رشته های فنی نیست. كشورهای اروپایی كه ازما جلوزدند، درهمه مسیرها حركت كردند...

بهتر این است كه تقصیر را به گردن خودمان ( تك تك) بیندازیم، نه مسئول ونه مدیر...

با سلام

به نظر من کسی که رشتش رو دوست داشته باشه به تخصصش هم فکر می کنه ولی از طرفی نباید بازار کار رو هم از دست داد و یا به اون بی توجه بود

یا علی

 به نام خدا

سلام دوست خوبم.

من هم با آقا مهدی موافقم. اگه کسی رشتش رو دوست داشته باشه مطمئنا دنبال یاد گرفتن کار ها و حرفه های مرتبط با اون هم میره.

ولی یه چیز دیگه هم اینه که. خوشبختانه با توجه به خصوصی شدن بسیاری از شرکت های دولتی ما تو ایران. کم کم مدرک گرایی هم کمرنگ میشه و تو استخدام بیشتر به دانش و توانایی های کارمند توجه میشه.مدرک گرایی بیشتر تو استخدام های دولتی رایج بود و هست.

دلیلش هم اینه که دولت هیچ گونه نظارتی بر کار کارمندا ی خودش نداشت. صرف مدرک اونا رو استخدام میکرد و بهشون حقوق میداد.ولی حالا  شرکت ها خصوصی بیشتر به کاربلد بودن افراد توجه میکنه تا مدرکشون. البته داشتن مدرک هم مهمه ولی مدرک در کنار دانش واقعی.

تا بعد...

یا علی