تا كی به دنبال عشق را لیلی ومجنون زندگیمان بدا نیم ؟
تا كی صدای هل من ناصر ینصرنی امام مونو نشنویم ؟
تا كی غربت امام زمانمونو را درک نكنیم؟
تا كی عشق امام زمانمونو را حس نكنیم؟تا كی دنبال یاهوی پوچ زندگی بودن؟
تا كی ثروت را در ارقام گمشده بورس ببینم ؟ تاكی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تاكی لذات دنیاییمان مانع شنیدن صدای ملکوتی مولامان باشد؟
تا كی خود را در حصار دنیا و زیباییهای زودگذرش محصور كنیم؟
تاكی كارهای كنیم او را از ما دور می سازد و ما را محصور می کند؟
تا كی به دنبال امیدهای پوچ و واهی در زندگی باشیم؟
اگر می دانستیم چقدر دوستمان دارد ، به دنبال چت نبودیم، به جای (w.w.w) های زندگی، به دنبال در زدن خالصانه بودیم.
اگر می دانستیم به جای (@) های پوچ و واهی به دنبال امید و لیلی واقعی می گشتیم.
اگر می دانستیم مولای مون ثروت دنیای وآخرتمون دیگه دنبال ثروت های .....
اگر می دانستم لیلی من همیشه در دسترس است. کافیست یک شب جمعه در دعای کمیل مهمانش کنیم، آنوقت او به جمکران دل ما پا می گذارد.
اما من یک چیز را خوب می دانم. خوب می دانم که وقتی از من و ما خسته شد، وقتی از اصلاح ناپذیر بودن ما نا امید گشت، مجنونها و محبوبهایی دارد که به دنبال آنها می رود و با آنها در مسیر عاشقی، در جاده جمکران همگام می شود.
ای کاش من هم نمی مردم و یکبار محبوبش می شدم و جمکران آرزویم در چشمان پر مهر او معنا می گرفت.
