برخی از اندیشمندان مهم‌ترین وظیفه علم «روابط بین‌الملل» را مطالعه «جنگ‌ها» می‌دانند؛ جنگ‌هایی که روزگاری با ابزار و ادواتی نظیر چوب و سنگ به‌عنوان سلاح در می‌گرفت و در عصری دیگر به سلاح‌های ویرانگر هسته‌ای ختم شد. اما این پایان ماجرا نیست.
ظاهرا پس از آنکه نگرانی‌های متعددی در میان مردم جهان درباره انواع سلاح‌های هسته‌ای، شیمیایی و بیولوژیک با قابلیت کشتار جمعی بروز کرد، اینک با توسعه فناوری اطلاعات و گسترش فضای تبادل اطلاعات و ارتباطات نوع جدیدی از جنگ‌ها تحت عنوان «جنگ سایبری» به وجود آمده و جهان را در آستانه تهدید و نگرانی جدیدی قرار داده است؛ چنان‌که در روزهای اخیر، از یک سو آمریکا و اروپا نگرانی خود را از ورود جهان به دوران جنگ‌های سایبری ابراز کرده‌اند و از سوی دیگر روسیه پیشنهاد عقد «پیمان چند جانبه منع جنگ‌های سایبری» را مطرح کرده است. همچنین موضوع تهدیدهای سایبر آنقدر مهم است که به عنوان مثال مانوری تحت عنوان "مانور سایبر" بر روی کلیه سامانه های تحت وب متعلق به اعضای اتحادیه اروپا اجرا شد تا در این خلال نقاط ضعف سامانه های کشورهای اروپائی آشکار و به اصطلاح باگهای این سیستم ها شناسائی شود.
به هر ترتیب با مطالعه و دنبال نمودن برنامه های کشورهای صاحب فناوری به سادگی می توان دریافت که موضوع "جنگ سایبری" واقعیتی انکار ناپذیر بوده و در این شرایط رصد و پی گیری تهدیدهای حاکم بر فضای تولید و تبادل اطلاعات امری ضروری تلقی می شود. چه آنکه اگر کشوری به دنبال حفظ اقتدار ملی و استقلال و تمامیت ارضی خود در عصر حاضر باشد، نه تنها باید به طور مداوم این فضا را رصد نماید، بلکه لازم است با تشکیل سازمان و هسته های مطالعاتی و تحقیقاتی برای تدوین انواع سناریوهای دفاع سایبری برنامه ریزی نماید و بر اساس ابزارهای مورد استفاده مانند مجموعه تکنیکهائی که در آینده نگاری وجود دارد به طراحی و تدوین سناریوهایی برای دفاع از کشور بپردازد. بدون شک تدوین استراتژیهای دفاعی مناسب در فضای سایبر نیز بدون تحلیل شرایط موجود کشور و تحلیل نقاط قوت و ضعف و همچنین تهدیدها و فرصتهای محیطی موجود امکانپذیر نیست.
بدیهی است که بررسی نقاط قوت و ضعف شرایط فعلی به طور مثال به وجود یا عدم وجود استراتژی دفاع سایبری محدود نمی شود و در این راستا بررسی کلیه زیرساختهای سخت افزاری، شبکه، نرم افزاری، حقوقی و مقررات، نهادی و سازمانی، و بسیاری از حوزه های دیگر را شامل می شود. بنا بر آنچه بیان شد، دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی ایران پس از ناکامی های پی درپی خود اینک به دنبال شکست و فروپاشی این نظام الهی با استفاده از ظرفیتهای فضای سایبر هستند. آنچه مسلم است دشمن، دشمن است و هدفی جز نابودی استقلال و کیان و هویت ایرانی اسلامی این مرز و بوم ندارد و آنچه در این بین مهمتر می نماید هوشیاری نیروها و سازمانها و کلیه ارگانهای مسوول در نظارت، کنترل و به تعبیر بهتر مدیریت هوشمندانه فضای تبادل اطلاعات و ارتباطات است. بدیهی است بیان این مطالب به معنای عدم اطلاع مسئولان و یا نبود تدابیر لازم برای مدیریت این فضا تلقی نمی شود ولی ورود جاسوس افزاری مانند "استاکس نت"و نفوذ آن در رایانه و شبکه های صنایع بزرگ کشور بیانگر آن است که میبایست برنامه ریزی منسجم تر و دقیقتری برای مقابله با تهدیدات و حملات سایبری صورت پذیرد. در این میان به نظر می رسد که طراحی و تدوین چتر دفاعی حوزه سایبر برای بخشهای مختلف و به ویژه صنایع مهم و راهبردی کشور راهکاری اساسی و راهگشا باشد. در این راستا یکی از اقدامات مناسب جهت تبیین و استخراج راهبردهای مناسب برای تدوین و طراحی این چتر دفاعی، جمع آوری خبرگان و فراهم نمودن زمینه هم اندیشی ایشان است.
بر این اساس پژوهشکده فناوری اطلاعات و ارتباطات جهاد دانشگاهی در نظر دارد با محوریت سازمان پدافند غیرعامل، همایشی را با تاکید بر موضوع تهدیدات سایبری و راهکارهای مقابله با آن برگزار نماید تا از این طریق زمینه مناسبی برای تعامل نخبگان و کارشناسان این حوزه ایجاد شود.
