تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

سلام

شهادت اقا امام حسن عسگری ع را به اقا صاحب الزمان عج وتمامی شیعیان عالم تسلیت عرض میکنم

شخصیت ثقه «احمد بن اسحاق بن سعد اشعری» می گوید: بر امام حسن عسگری ابومحمد - علیه السلام - وارد شدم و من می خواستم که از آن حضرت از خلیفهاش بپرسم. حضرت عسگری ابتدا به سخن کرد و فرمود: «ای احمد بن اسحاق! خداوند متعال از زمان خلقت آدم، زمین را از حجتش خالی نگذاشته تا اینکه ساعت قیامت فرا رسد و به وسیلهی همان حجت از اهل زمین، دفع بلا می شود و باران نازل می گردد، و برکات زمین بیرون می آید».

احمد می پرسد: ای فرزند رسول خدا! مشخصا امام و خلیفهی بعد از تو چه کسی است؟

حضرت عسگری - علیه السلام - با شتاب به اندرون خانه رفت و سپس

برگشت در حالی که بقیه الله فی الارض را با خود به همراه داشت و صورت آن حضرت همچون ماه شب چهارده میدرخشید و در این موقع، عمر آن حضرت سه سال بود، سپس امام حسن عسگری - علیه السلام - می فرماید: «ای احمد بن اسحاق! اگر تو پیش خدا و حجج خدا کرامت و موقعیت نداشتی، این پسرم را به تو نشان نمی دادم، او همنام و هم کنیهی رسول خداست که زمین را از عدل و قسط پر می کند، همچنانکه از ظلم و جور پر شده باشد.

ای احمد بن اسحاق! مثل او در این امت، مثل خضر و ذی القرنین است، سوگند به خدا!غیبتی خواهد کرد که فقط مردمی بر امامتش باقی میمانند که خداوند ایمان آنان را ثابت کرده باشد و به آنان توفیق دعا برای فرج آن حضرت داده باشد و گرنه هلاک میشوند».

احمد با شتاب گفت: آیا علامتی که اطمینان بیشتر قلبم باشد موجود است؟

حضرت امام منتظر - علیه السلام - به سخن آمد و فرمود:«من بقیه الله در زمینم و منتقم از دشمنان خدایم».

به نام خدا

سلام

این حدیث تکان دهنده  ای بود ،تو احادیث توصیه شده در دوران غیبت امام زمان عج این ایه رو زیاد تلاوت کنید

فَإِنِّی أُوصِیكَ بِتَقْوَى اَللَّهِ أَیْ بُنَیَّ وَ لُزُومِ أَمْرِهِ وَ عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ وَ اَلاِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ وَ أَیُّ سَبَبٍ أَوْثَقُ مِنْ سَبَبٍ بَیْنَكَ وَ بَیْنَ اَللَّهِ إِنْ أَنْتَ أَخَذْتَ بِهِ أَحْیِ قَلْبَكَ بِالْمَوْعِظَةِ وَ أَمِتْهُ بِالزَّهَادَةِ وَ قَوِّهِ بِالْیَقِینِ وَ نَوِّرْهُ بِالْحِكْمَةِ وَ ذَلِّلْهُ بِذِكْرِ اَلْمَوْتِ وَ قَرِّرْهُ بِالْفَنَاءِ وَ بَصِّرْهُ فَجَائِعَ اَلدُّنْیَا وَ حَذِّرْهُ صَوْلَةَ اَلدَّهْرِ وَ فُحْشَ تَقَلُّبِ اَللَّیَالِی وَ اَلْأَیَّامِ وَ اِعْرِضْ عَلَیْهِ أَخْبَارَ اَلْمَاضِینَ وَ ذَكِّرْهُ بِمَا أَصَابَ مَنْ كَانَ قَبْلَكَ مِنَ اَلْأَوَّلِینَ وَ سِرْ فِی دِیَارِهِمْ وَ آثَارِهِمْ فَانْظُرْ فِیمَا فَعَلُوا وَ عَمَّا اِنْتَقَلُوا وَ أَیْنَ حَلُّوا وَ نَزَلُوا فَإِنَّكَ تَجِدُهُمْ قَدِ اِنْتَقَلُوا عَنِ اَلْأَحِبَّةِ وَ حَلُّوا دِیَارَ اَلْغُرْبَةِ وَ كَأَنَّكَ عَنْ قَلِیلٍ قَدْ صِرْتَ كَأَحَدِهِمْ فَأَصْلِحْ مَثْوَاكَ وَ لاَ تَبِعْ آخِرَتَكَ بِدُنْیَاكَ وَ دَعِ اَلْقَوْلَ فِیمَا لاَ تَعْرِفُ وَ اَلْخِطَابَ فِیمَا لَمْ تُكَلَّفْ وَ أَمْسِكْ عَنْ طَرِیقٍ إِذَا خِفْتَ ضَلاَلَتَهُ فَإِنَّ اَلْكَفَّ عِنْدَ حَیْرَةِ اَلضَّلاَلِ خَیْرٌ مِنْ رُكُوبِ اَلْأَهْوَالِ

پسرم؛ همانا تو را به ترس از خدا سفارش می کنم که پیوسته در فرمان اوباشی،و دلت را با یاد خدا زنده کنی و به ریسمان او چنگ زنی،چه وسیله

دلت را با اندرز نیکو زنده کن، هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران، جان را با یقین نیرومند کن و با نور حکمت روشنایی بخش و با یاد مرگ آرام کن.

به نابودی از او اعتراف بگیر و با بررسی تحوّلات ناگوار دنیا به او آگاهی بخش و از دگرگونی روزگار و زشتی های گردش شب و روز او را بترسان .تاریخ ِ گذشتگان را بر او بنما وانچه بر سر پیشنیان امده است به یادش اور.

در دیار و اثار ویران رفتگان، گردش کن و بیندیش که آنها چه کردند؟ از کجا کوچ کرده و در کجا فرود امدند؟ از جمع دوستان جدا شده و به دیار غربت سفر کردند،گویا زمانی نمی گذرد که توهم یکی از انانی ... 

پس جایگاه اینده را آباد کن، اخرت را به دنیا مفروش و انچه نمی دانی مگو، و انچه بر تو لازم نیست بر زبان نیاور، و در جاده ای که از گمراهی ان می ترسی قدم مگذار، خوددار به هنگام سرگردانی و گمراهی بهتر از سقوط در تباهی هاست.

نامه ی 31 نهج البلاغه.

به نام خدا

سلام

ممنون از شما بزرگوار

جناب سها گرامی میشه بفرمایید ما در این دوران چه کاری باید انجام بدیم تا در راه دین ثابت قدم بمونیم؟

دوست دارم تک تک این عوامل با کاربرای خوب مهدویت بررسی کنیم

اولین عامل بنظرم غرور هست نظر شما چیه؟خوشحال میشم نظرتون رو بدونم

با تشکر

به نام خدا
سلام
یکی از عواملیکه باعث انحراف دل میشود "غرور" است
خداوند به شیطان امر کرد بر آدم سجده کن شیطان گفت :ایا براین سجده کنم که از خاک افریده شده؟
من از او برترم !
فرمود چون تو را به سجده امر كردم چه چیز تو را باز داشت از اینكه سجده كنى گفت من از او بهترم مرا از آتشى آفریدى و او را از گل آفریدى (12)
قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَاْ خَیْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِی مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِینٍ ﴿12﴾ اعراف
پس اگر ماهم دربرابر فرامین الهی تکبر ورزیم باید مطمئن باشیم که فردا درمقابل فرمان امام زمان عج هم می ایستیم وانجام نمیدهیم پس اگر میخواهیم یار صادق اقا باشیم باید تصمیم بگیریم غرور رو از خودمون دور کنیم
خدایا !مارو با صفت غرور آشنا کن واین صفت زشت را از وجود ما پاک کن .
آمین
ممنون از نظرات دوستان مهدوی

سلام.
راستش نمی دونستم قراره دونه دونه بحث پیش بره.
راجع به غرور، تجربه ی خودم اینه که دقیقا همون موقعی که به خواسته هام می رسم، حس غرور میاد سراغم، یه جورایی فقط زمانی سراغ ماها میاد که ما از اینکه به فلان خواسته ی نفس مون رسیدیم. این حس به نظرم مقدمه ی مغرور شدن ادمهاست.
شیطون راه خوبی بلده تا ادم رو بپیچونه، یه وقت هست که برای شخص ضعیفی، جای خیر و شر رو عوض میکنه، کار شری رو به چشم ادم خوب جلوه می ده که معمولا 80% ادم ها اینجوری نسخه شون پیچیده میشه و به اصطلاح گمراه میشه که عزیزی می گفت این روشش «اضلال» می گن، یعنی از اولش مقصد عمل ادم رو تغییر میده.
ولی برای ادمایی که یه نمه همچین قوی تر هستن و با این جا به جایی خیر و شر و جلوه دادن و اینا کارشون خراب نمی شه میره سراغ بازی با حس غرور ادما. غرور روشش حرفه ای تر هست، مثل اون کارتونای دوران کودکیم هست که وسط راه مثلا تابلویی که داره راه سمت راست رو نشون می ده می چرخونه سمت راه سمت چپف تا چند دقیقه بعد که خرگوشه رسید از راه سمت چپیه بره و گم بشه؛ بعدش مثلا خرگوش قصه راه رو اشتباه میره و رقیبش برنده میشه.
یعنی توی راه رسیدن به هدفش انحراف ایجاد می کنه تا دیگه به اون مقصد نرسه عملش، مقصد عمل رو تایید و تشویق می کنه ولی توی راه و ابزاری که می خوای برسی بهش، تابلوها رو عوض بدر می کنه.
مثلا من قصدم خدمت به امام حسین ع هست، به بزرگتر خودم بلند بلند حرف بزنم چون مامور انتظامات هیت شدم، غرور گرفته دیگه، اصل ماجرا خدمت هست ولی یهو اخر شب می بینی حق یه عذر خواهی پیش یه بنده خدا بدهکار شدی.
یه جورای اگه نتونه گمراه کنه مغرور میکنه.
اما وقتی ادم با غرور منحرف میشه برگشتنش سخت میشه، چون فکر می کنه که درست تشخیص داده ولی نمی دونه که داره اشتباه میکنه و بهش دلبستگی پیدا می کنه و نصیحت و حرف بقیه روش تاثیر نمی ذاره و اخرشم کار به جایی می رسه که دوروبریاش بهش مگن این ره که تو می روی به ترکستان است.
حضرت امیرالمومنین علی ع (فکر کنم حکمت 282 بود)می فرمایند که :«میان شما و پندپذیرى ، پرده اى از غرور و خود خواهى وجود دارد.»
یه جورایی شیطون با غرور ما رو در برابر نصیحت صالحان و بزرگان «کر و کور» می کنه و حتی می تونیم جِلوه شو توی واقعه ی کربلا هم ردگیری کنیم.
یه جای دیگه هم اول همین سال سخنرانی بود گوش میدادم اون بزرگوار می گفت که ریشه ی غرور جهل هست. البته جهل مرکب، جهلی که ما نمی دونیم که نمی دونیم، فکر می کنیم می دونیم.
منتظر شرکت دوستان هستم.
ممنون از صابخونه.
یا علی

به نام خدا

سلام

ممنون از نظر خوبتون

انشالله خداوند این صفت زشت را در وجود ما ریشه کند

به نا خدا
سلام
پس اولین قدم پرهیز از غرور بود
بنظر شما دومین قدم چیه؟

شاید دوری از ریا ...