شهادت امام حسن عسكرى علیه السلام به محضر امام زمان علیه السلام تسلیت عرض می كنیم.
آغاز ربیع الاول سال ۲۶۰ هجرى قمرى شروع غم و اندوه بى اندازه مسلمانان بود. امام و پیشواى شیعیان در بستر شهادت آرمیده بود و براى دیدار با حضرت حق، لحظه شمارى مى کرد. سرانجام (پس از هشت روز بسترى شدن) روز جمعه هشتم ربیع الاول دار فانى را بدرود گفته و به سراى باقى شتافتند.
شیخ طوسى و شیخ صدوق از ابو سهل اسماعیل بن على نوبختى روایت کردند که گفت: هنگامى که امام حسن علیه السلام لحظات آخر عمر را مى گذرانید، به حضورش شرفیاب شدم، آن حضرت به خدمتکار سیاه چهره ى خود «عقید» (که قبلاً خادم پدرش امام هادى علیه السلام بود و بعداً در خانه امام حسن عسکرى علیه السلام به سر مى برد) فرمود: «آب و مَصطَکى , را براى من بجوشان.» عقید آن را جوشانید، آنگاه حضرت نرجس (مادر امام مهدى) آن را در ظرفى نزد امام حسن علیه السلام نهاد، امام حسن وقتى که ظرف را به دست گرفت، تا آن جوشنده را بنوشد، دست آنچنان می‌لرزید که آن ظرف به دندانهایش مى خورد، ظرف را به زمین گذاشت و به عقید فرمود: برو به آن اطاق، کودکى در حال سجده مى بینى، او را نزد من بیاور.»
عقید مى گوید: به اطاق دیگر رفتم و در جستجوى کودک بودم، ناگاه دیدم کودکى در حال سجده است، و انگشت سبّابه (انگشت اشاره) خود را به سوى آسمان بلند کرده است، نزد او رفتم و سلام کردم، نماز خود را مختصر کرد و به پایان رسانید، به او عرض کردم: آقاى من دستور داد که نزدش بروى.» در این هنگام مادرش حضرت نرجس سلام الله علیها آمد و دست او را گرفت و نزد پدرش امام حسن علیه السلام آورد، وقتى که آن کودک در حضور پدر، به راه افتاد دیدم: «رنگش درخشان و موى سرش، به هم چسبیده و بین دندانهایش، گشاده است.» وقتى نگاه امام حسن علیه السلام به او افتاد گریست و فرمود: «اى سرور خاندان خود، این آب (جوشانده) را به من بنوشان، من به سوى پروردگارم خواهم رفت.»
کودک آن ظرف را که جوشانده مصطکى، داشت به دست گرفت و لبهاى مبارکش را (به دعایى) حرکت داد و آن را به پدرش نوشانید، سپس امام حسن علیه السلام به او فرمود: «مرا براى نماز آماده کنید.»
دستمالى در کنارش گستردند، و آن کودک، یک یک اعضاى وضوى پدر را وضو داد، سپس بر سر و پاى پدر مسح کشید.
امام حسن علیه السلام به آن کودک فرمود: «پسر جانم مژده باد بر تو! تو صاحب زمان هستى، تو مهدى مى باشى، تو حجّت خدا بر زمینش هستى، تو فرزند من و وصىّ من مى باشى و من پدرتو هستم و تو محمد حسن بن على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على بن ابیطالب علیهم السلام، از نسل رسول الله مى باشى و تو آخرین فرد از امامان پاک و معصوم هستى، رسول خدا صلی
علیه و آله به وجود تو بشارت داده است و نام و کنیه تو را به زبان آورده و این مطلب را پدرم از پدران معصوم خود نقل کردند، درود خداوند پروردگار ما بر ما خاندان باد، اوست ستوده و نیکو.» آنگاه آن حضرت در همین لحظه، از دنیا رفت.
