تبیان، دستیار زندگی

دركیفیت نماز شب رسول اكرم(ص) آمده است (بحار16/276) كه وی آب وضو و مسواك خود را از قبل مهیا می‏فرمود و مانند یك رزمنده سنگر نشینْ خواب ممتد و طولانی نداشت و همواره پاسدار حرم دل بود تا مبادا غفلت درآن را ه پیدا كند. آن حضرت پس از خوابی كوتاه بیدار می‏شد، چهار ركعت نماز می‏خواندو سپس قدری می‏خوابید و دوباره برمی‏خاست و به همین ترتیب عمل می‏كرد. ایشان هر بار كه بیدار می‏شدند به آسمانها نگاه كرده، این آیات را تلاوت می‏كردند: «اِنّ فی خَلق السموات و الأرض و اخْتِلاف اللَیل و النَهار لَایات لأُولی الألباب الذین یَذكرون الله قیاماً و قُعوداً و عَلی جُنوبهم و یَتفكرون فی خلق السموات و الأرضَ ربّنا ما خلقت هذا باطِلاً سُبحانك فَقنا عذاب النار» آل عمران/190-191.
این گونه آیات هم انسان را به تفكر در نظام آفرینش تشویق كرده، ضمن بیان برخی اوصاف فرزانگان، دیگران را هم به فرزانه شدن ترغیب می‏كند و هم هدف دارای نظام خلقت را گوشزد می‏كند و هم روش نیایش مسبّّحانه در پیشگاه خداوند را برای امن از عذاب دوزخ به سالكان می‏آموزد.1