یك روایت تكان دهنده
وقتی روز قیامت برپا میشود، به آنان که در راه خدا به شهادت رسیدهاند، خطاب میرسد که وارد بهشت شوید،
وقتی از در بهشت وارد میشوند، میبینند که جمعی جلوتر از آنها وارد بهشت شدهاند و بر صدر مجلس بهشت نشستهاند.
شهیدان به درگاه خدا عرض میکنند:
پروردگارا! ما جان را نثار پیشگاه تو کردیم و بر اثر این کار فرزندانمان
یتیم و همسرانمان بیوه شدهاند و از درگاهت سوال داریم،علت چیست که این
عده قبل از ما وارد بهشت شدهاند و بر جایگاه بالا و صدر بهشت مسکن
گزیدهاند؟
از طرف خداوند مهربان و کریم به آنان خطاب میشود که اینها مستمندان و گرفتاران امت محمد (ص) هستند.
شما در همه عمر یک بار به تیغ جفای کفار گرفتار شدهاید و به شهادت نائل
شدید ولی اینها روزی صد بار با تیغ بلا و تیر امتحان بلا شربت شهادت را
مینوشیدند و در عین حال صبر را پیشه میکردند
و میگفتند: «و اصبر علی ما اصابک» و آیات صبر را زمزمه میکردند و دائما
میگفتند: «بسم الله الرحمن الرحیم والعصر ان الانسان لفی خسر...» در
نتیجه درجه شهادت شما به درجه صبر آنها نمیرسد.
(سفینة البحار – ج 2)