تبیان، دستیار زندگی

بنابه دلیلی كذرم افتاد به این خطبه از نهج البلاغه امام علی علیه السلام

با خودم گفتم یعنی ممكن است منظور حضرت از صفاتی كه دراین خطبه برای مردم گفته اند  همین مردم زمانه خودمان، ما ایرانی ها باشیم...

نظر شما چیه؟ مثلا آنجا كه درباره "بنی امیه" می گویند یا درباره " تازیانه  شمشیری كه بر سر امت است"

 خطبه 86-نهج البلاغه

اى بندگان خدا ، محبوب‏ترین بندگان خدا در نزد او بنده‏اى است ، که خدایش در مبارزه با نفس یارى دهد . پس اندوه را جامه ، زیرین خود سازد و خوف را پوشش رویین . چراغ هدایت در دلش افروخته است و براى روز مرگ خود توشه‏اى مهیا

کرده ، مرگى را که دیگران دورش مى‏پندارند ، نزدیکش انگاشته . تن به سختیها سپرده .

نگریسته و نیکو نگریسته ، خدا را یاد کرده و فراوان یاد کرده . از آبى گوارا که راه آبشخورش سهل و آسان بوده ، سیراب گشته و با همان جرعه نخستین تشنگیش فرو نشسته است . راه هموار زیر پاى کوفته را در پیش گرفته است . جامه‏هاى شهوت و هوس از تن به در کرده و از هر غمى [ و همّى ] دل را بپرداخته جز غم دین . از زمره‏اى که به کوردلى موصوف بوده‏اند خود را به یک سو کشیده و از مشارکت اهل هوا و هوس دورى جسته است . کلید درهاى هدایت گردید و قفل درهاى هلاکت و ضلالت . راه خود را بشناخت و در آن قدم نهاد و نشانه‏ هاى راه را بشناخت و از گردابهاى مهالک برست و به ساحل نجات رسید . به استوارترین دستگیره‏ها و محکمترین ریسمانها چنگ زد .

به مرحله‏اى از یقین رسید که چهره یقین را ، که چون آفتاب تابان بود ، مشاهده کرد . خود را وقف برترین کارها ، یعنى فرمان خداوند ، ساخت تا هر وظیفه که بر عهده اوست ، به انجام رساند و هر فرعى را به اصلش بازگرداند .

چراغ تاریکیهاست و روشن کننده راه ظلمت زدگان است و کلید هر کار فروبسته‏اى است و دفع هر معضلى . راهنماى گمشدگان است در بیابانهاى پهناور نادانى . اگر سخن گوید ، مى‏فهماند و اگر خاموشى گزیند از آن روست که خواهد از شر بدان در امان ماند . از روى اخلاص عبادت کند ، خدا نیز او را خاص خود گرداند .

او یکى از معادن دین و کوههاى زمین است . خود را ملزم ساخته ، که به عدالت رفتار کند و نخستین قدمش در این راه ، دور ساختن هواهاى نفسانى است از خود .

حق را مى‏شناسد و به کارش مى‏بندد و هیچ کار نیکى را رها نمى‏کند تا آهنگ آن کند و هر چیز را ، که در آن فایدتى پندارد ، قصد آن نماید . عنان اختیار خود به کتاب خدا سپرده ، پس کتاب خدا به منزله رهبر قافله اوست ، که هر جا بار افکند ، او نیز بار افکند و هر جا منزل کند ، او نیز منزل کند .

از میان بندگان ، دیگرى است که خود را دانشمند نامد و از دانش در او نشانى نیست . مشتى افکار جاهلانه از جاهلان و گمراهیهایى از گمراهان فرا گرفته ، بر سر راه مردم دامهاى فریب گسترده و سخنان باطل گوید و کتاب خدا را به رأى خود تفسیر

کند و حقیقت را به مقتضاى هواى خویش به این سو و آن سو متمایل سازد . مردم را از خوف و خطر قیامت ایمن گرداند و گناهان بزرگ را خوار مایه جلوه دهد . مى‏گوید :

چون امر شبهه ناکى پیش آید ، توقف کنم ، ولى ، خود در آن مى‏افتد . مى‏گوید : از بدعتها کناره مى‏جویم و ، خود همواره با بدعتها دمساز است .

صورتش صورت انسان است و دلش دل حیوان . درگاه هدایت را نمى‏شناسد ،

که بدان روى نهد ، آستان کورى و جهالت را نمى‏داند ، که از آن رخ برتابد .

مرده‏اى است در میان زندگان . پس به کجا مى‏روید ؟ و کى بازگردانده شوید .

دلیلها برپاست و نشانه‏ها آشکار است و علامتها را نصب کرده‏اند . این گمراهى و حیرانى تا چند ؟ و حال آنکه ، خاندان پیامبرتان که زمامداران حق‏اند و اعلام دین و زبان راستین ، در میان شما هستند . آنان را حرمت دارید ، همانگونه ، که قرآن را حرمت باید داشت و چون تشنه کامان که به آب مى‏رسند از سرچشمه فیض ایشان سیراب شوید .

اى مردم ، این سخن از پیامبرتان ( صلى اللّه علیه و آله ) فراگیرید ، که فرماید : به ظاهر مرده است از ما آنکه مى‏میرد ، ولى در حقیقت نمرده است و ، بظاهر پوسیده شود از ما آنکه پوسیده شود و بواقع پوسیده نشده است . چیزى را که نمى‏دانید مگویید . زیرا بیشترین حق ، آن چیزهایى است که انکارش مى‏کنید . و معذور دارید کسى را یعنى مرا که شما را بر او حجت و دلیلى نیست . آیا من در میان شما به « ثقل اکبر » [ یعنى قرآن ] عمل ننموده‏ام ؟ آیا « ثقل اصغر » [ یعنى عترت ] را در میان شما نگذاشتم ؟ رایت عدالت را در میان شما برافراشتم و بر حدود حلال و حرام آگاهتان کردم و از عدالت خویش جامه عافیت بر تنتان پوشاندم و معروف را با گفتار و کردارم ، در میان شما ، گسترش دادم و اخلاق کریمه را با رفتار و منش خود به شما نشان دادم . و در چیزى که بصیرت به ژرفاى آن نمى‏رسد و فکر و اندیشه را بدان راه نیست ، رأى خود ابراز ندارید .

و هم از این خطبه پندارنده‏اى مى‏پندارد ، که دنیا چون اشترى است زانوبسته ، که رام بنى امیه است ،

سود خود را به آنان مى‏دهد ، یا چشمه‏اى است زلال که صافش را به کام آنان مى‏ریزد .

و هرگز تازیانه و شمشیرشان از سر این امت برداشته نشود . این پندارى دروغ است .

انگشتى عسل است که بر دهان آنها نهاده ، اندکى کامشان را شیرین سازد و سپس همه‏اش را تف مى‏کنند .

فكر می كنم این عسلی كه حضرت توصیف كرده اند همین سرمایه هایی است كه در دست ارباب قدرت در دنیا است و ان شا الله با انقلاب های مردمی جهان از "بیداری اسلامی" گرفته تا "جنبش وال استریت" به زودی شاهد استیصال و درماندگی نظام سرمایه داری جهانی و حاكمیت نظم نوین جهانی به معنای واقعی آن خواهیم بود...