شوهر مریم چند ماه بود که در بیمارستان بسترى بود. بیشتر وقت ها در کما بود و گاهى چشمانش را باز مى کرد و کمى هوشیار مى شد.

اما در تمام این مدت، مریم هر روز در کنار بسترش بود. یک روز که او دوباره هوشیاریش را به دست آورد از مریم خواست که نزدیک تر بیاید. مریم صندلیش را به تخت چسباند و گوشش را نزدیک دهان شوهرش برد تا صداى او را بشنود. شوهر مریم که صدایش بسیار ضعیف بود در حالى که اشک در چشمانش حلقه زده بود به آهستگى گفت:

«تو در تمام لحظات بد زندگى در کنارم بوده اى. وقتى که از کارم اخراج شدم تو کنار من نشسته بودى. وقتى که کسب و کارم را از دست دادم تو در کنارم بودى. وقتى خانه مان را از دست دادیم، باز هم تو پیشم بودى. الان هم که سلامتیم به خطر افتاده باز تو همیشه در کنارم هستى. و مى دونى چى می خوام بگم؟»

مریم در حالى که لبخندى بر لب داشت گفت: «چى مى خواى بگى عزیزم؟»

شوهر مریم گفت: «فکر مى کنم وجود تو براى من بدشانسى میاره!»

لطف آقایون تا همین حده دیگه
هیییییییییییییی

شوخی کرده یه کم بخندن!

انقدر حال مده وقتی طرف زنشو مثل <<سانسور شده>> خیت مکنه

سلام
همون دیگه هیچ وقت نباید دلتون برا اقایون به رحم بیاد
هر چی سرشون بیاد حقشونه.....

همین كارارو بكنید یه چن وقت دیگه جوابشو میبینید

فعلا به حل مده خودتون تسلط بیابید....

چقدر این آقا احمق بوده!!!!

بعد از این همه بد بیاری تازه فهمیده که مقصر اصلی زنش بوده!!!!!!!!!!

آقایون رو به حال خودشون بزارین بعد قدر خانوما رو بیشتر میدونن

اما این جماعت تا کاسه چه کنم چه کنم دست نگیرن قدرشناس نمیشن

سلام

چه شوخی باحالی کرده.
ولی جداًٌ خیلی دیر فهمیده که داره بدشانسی میاره.

وای خدای من، چی دارم می شنوم، زهرا خانوم از شما بعیده، اقلکن دامنۀ استثناءتون رو کمی گسترش بدین، به غیر از ما آقایونِ گلِ انجمنها، مردای خوب دیگه ای هم هستن، این آقا هم که چیز بدی نگفته، اولا نگفته این جوریه، گفته فکر می کنم این جوریه، دویما حرف دل و دغدغۀ ذهنیشو به همسرش نگه به کی بگه؟ تو چین و اینا اصلا خانوما اینجوری زودرنج نیستن.

سلام
باشه ما تا شما رو روانه چین نكنیم اروم نمیشیم یا میرین چین و از اون غذاهای چندش اور میل میكنید یا اینجا نسلتونو منقرض میكنیم