تبیان، دستیار زندگی

سلام

یه مطلبی خوندم تو سایت حوزه گفتم بذارم اینجا،

یا

به قول یکی از دوستان اینجا کپی پیست کنم؛ ان شاءالله عامل باشم.

واما بحث:

میان افراد، در راستای فهمیدن وادراک ، رابطه ای طرفینی است . در این ارتباط دو جانبه ، یکی می فهماند، یکی می فهمد ( افهام و فهم )

یکی می آموزد، یکی فرا می گیرد (تعلیم و تعلم )

یکی می باوراند، دیگری باور می کند و می پذیرد ( اقناع واقتناع )

این رابطه میان دو فرد یا دو گروه ، گاهی حال روانی طبیعی دارد، و گاهی غیر طبیعی است .

یاآلوده است ، یا آمیخته به لجاجت ،

یا قصور در بیان یکی است و یا در فهم آن دیگر،

یعنی یکی[ الکن] و دیگری[ کودن] ،

دراینصورت ، چگونه تفهیم و تفاهم ، صورت خواهد پذیرفت ؟

من گنگ خوابدیده و عالم ، تمام ، کر

من عاجزم زگفتن و خلق از شنیدنش

گاهی تفهیم و تبیین ، نتیجه نمی دهد و عقیم می ماند و طرف مقابل ، در حالت ریب ، شک ،ابهام ،انکار و تردید باقی می ماند.

و یا نمی خواهد بپذیرد و زیر بار رود،

و یا بحث کننده ، به زور و تحمیل ، می خواهد حرف خود را به کرسی بنشاند و طرف را وادار به پذیرش کلامش سازد،

[جدل] ، یکی ازاین عارضه های سوء و شیوه های غلط، و نوعی[ خلل] در رابطه تفهیم و تفاهم است .

آیا به نتیجه و ثمر خواهد رسید؟ هرگز!

اگراین رابطه ، به صورت صحیح و با وجود همه شرائطش و بااستفاده از روشهای مناسب در بحث ، تحقق پذیرد، حق روشن خواهد شد و طرف را هم به موضع باور و پذیرش خواهد کشاند، که گفته اند:

[ الحقیقه بنت البحث]

حقیقت ، زاده بحث است .البته بحثی درست و روی اصول و معیار.

هر چند، روحیه جدل درانسان هست و به تعبیر قرآن کریم :

وکلان الانسان اکثر شی ء جدلا .

کهف-54

اما، وقتی حق ، صادقانه طرح شود، فطرت سالم انسان می پذیرد، یا زودتر آمادگی قبول می یابد.

به هر حال ، اگر فهمیدن یا فهماندن ،از حالت غیرطبیعی و غیر سالم و غیر عادی برخوردار باشد،این نوع بحث ، نازا و عقیم است و به بار نمی نشیند.

اگرارتباط صحیح بحثی برقرار باشد و دو طرف ، به نیت انگیزه روشن شدن[ حق] در یک مساله و موضوع ،[ مباحثه] کنند، فرزند سالم و کامل و زیبائی بنام[ حقیقت] به[ دنیای باور] پا می نهد.امااگر شیوه غلط باشد واین عمل زایندگی ، به صورت کورتاژ، یااعمال فشار باشد، مولود بحث ، یا[ ناقص الخلقه] خواهد بود، یا بیمار و ناسالم ، یا مرده به دنیا خواهد آمد، یا بحث کننده را سر[ زا] خواهد کشت .

می گوئید نه ؟ مجادله ای شدید را بنگرید! کدامش به ثمر نشسته است ؟

چون هنوز معنی جدال را نگفته ایم ، فعلا دست نگهداریم تا لحظاتی بعد.

به نام خدا
عرض سلام و درود
ممنون از انتخاب مطلب خوب شما
انشاءالله که عامل باشم
موفق باشید

به نام خدا
سلام به دوست قدیمی چمران عزیز
واقعا به جا بود...تشکر بیکران دوست من
ایشالله همیشه موفق باشی

بیراهه

دلائل قوی باید و معنوی

نه رگهای گردن به حجت قوی

سعدی (مثال و حکم ، دهخد، 2.818).

برای شناخت بیراهه ای بنام[ جدل] و[ مراء]، باید به نوع برخوردهای بحثی میان افراد دقت داشت .

برخی دوست دارند همیشه یک تنه به قاضی بروند.

بعضی می خواهند همواره ، نتیجه بحث ، طبق رای آنان باشد .

عده ای علاقمندند همیشه[ احسنت] بشوند و تحمل نقد و نظر مخالفی را ندارند.

این ، خصلتی جبارانه در مسیر دانش است . جایگاه چنین افرادی که غرور علمی و لجاجت و یکدندگی ،اجازه نمی دهد حرف مخالفی را بشنوند یا بپذیرند، دوزخ است .

امام صادق ( ع ) درباره اینان فرموده است :

[و من العلماء من یذهب فی علمه مذهب الجبابره والسلاطین ، فان رد

علیه من قوله او قصر فی شی ء من امره غضب ، فذلک فی الدرک الرابع من النار] .

معحجه البیضاء، ج 1.129، به نقل از خصال صدوق.

و مگر هدف از فراگیری علم چیست ؟

جدل ، صفت و عمل زشتی است ، هر چند با آیات قرآنی باشد ( البته غیر از موارداستثناء، که بعدا خواهد آمد)

کشمکش های بیهوده در بحث ، نابخردانه است ، هر چند در مسائل اعتقادی باشد.

امام صادق ( ع ) در حدیثی ، ضمن بر شمردن اقسام طالبان علم ، یکدسته را هم کسانی می داند که علم را برای جهل و جدال فکر می گیرند. و می فرماید:

[فصاحب الجهل والمراء، موذ ممار متعرض للمقال فی انددیه الرجال

بتذاکرالعلم وصفه الحلم ، قد تسریل بالخسوع و تخلی من الورع ، فدق الله الله من هذا خیشومه و قطع منه حیزومه]... .

الکافی ، ج 1.49، معحجه البیضاء، ج 1.128.

صاحبان نادانی و جدل ، آزادار دهنده اند و جدالگر، در مجامع مردان ، گفتگواز علم واوصاف حلم می کنند، لباس خشوع به بر می کنند ولی از پرهیزکاری خالی اند، خداوند دماغشان را خورد کند و کمر بندشان را پاره سازد.

بد نیست به تعبیراتی که در مورداینگونه بحث ها و کشمکش های لفظی و جدال های مناقشه آمیز بیان شده اشاره ای کنیم . گر چه بیشتراینها بار منفی دارد واز شیوه های ناصحیح است و بر چسب[ بیراهه] دارد،اما بعضی هم حالت عادی در بحث است .

عباراتی ازاین دست :

مباحثه : کاوش برای یافتن چیزی در خاک .

منازعه : کشمکش .

مشاجره : جر و بحث و منازعه .

مشاده : گفتگوی شدید.

مشاره : مخاصمه .

مخاصمه : کشمکش و مجادله خصومت آمیز.

مناظره : بحث و نظر در آراء.

مجادله : گفتگو بر سبیل غلبه بر خصم .

محاجه : مباحث و حجت آوردن در بحث .

مفاوضه : گفتگو.

مبارزه : برآمدن ، جهت غلبه (در میدان جنگ ).

مباهله : یکدیگر را لعن کردن و وانهادن (در منازعات مذهبی ).

معادات : دشمن و مخاصمه .

ممارات : پیچیدن با خصم ، برای زمینه زد او. بحث در موضوع مورد شک .

ملاحات : منازعه شدید، به نحوی که هر کدام بخواهد دست طرف را بکند. (دراصل ، لحی : کندن پوست درخت ).

مراء: نشان دادن ، وانمود کردن چیزی بر خلاف عقیده خود.

مراء: مخاصمه درامور مشکوک ،اصلش ، دست کشیدن به پستان شتر برای دوشیدن شیر. و مراءاخص از شک است .

و ... تعبیرات دیگری مشابه اینها.

بحث از[ جدل] و[ مراء] در همین راستا قابل دقت است .