تبیان، دستیار زندگی

دانشمندان به تازگی توانسته اند با سنجش ژنهای انسان در كودكی، طول عمر وی را پیش بینی كنند.

 به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به گفته محققان، طول عمر در دی ان ای انسان نوشته شده و از لحظه تولد قابل بررسی و مشاهده است.

دانشمندان دانشگاه گلاسكو دریافتند كه اندازه تلومرها كه به حفاظت از كروموزمها در برابر پارگی می پردازند، می تواند به دانش انسان از زمان مرگ خود كمك كند.

تلومرها بطور گسترده ای مورد بررسی بوده و پیش از این نیز تصور می شد كه با پیری مرتبط هستند.. اكنون محققان دریافته اند كه هرچه قد این تلومرها بلندتر باشد، طول عمر انسان نیز بیشتر است. البته این در حالتی است كه مرگ در اثر تصادف، بیماری یا عوامل موثر در شیوه زندگی اتفاق نیفتد.

پیش از این دانشمندان دریافته بودند كه شیوه زندگی مانند استتعمال سیگار و تنشهای موجود می تواند باعث كوتاهتر شدن تلومرها شود. اما این پژوهش، اولین نشانه در مورد احتمال پیش بینی زمان مرگ انسان از لحظه تولد است.

 در آینده ممكن است آزمایشهایی ایجاد شود كه انسان بتواند با آنها از لحظه تولد، طول عمر خود را بداند، البته اگر تمایل به این كار داشته باشد.

 این پژوهش كه از فنچهای گورخری استرالیایی استفاده كرده، اولین پروژه ای است كه به محاسبه اندازه تلومر در دوره های منظمی از زندگی پرداخته است. در میان انسانها این آزمایش تنها در میان كهنسالان اجرا شده است.

 نتایج این پژوهش در مجموعه مقالات آكادمی ملی علوم آمریكا منتشر شده است.

دانشمندان گلاسكو در مرحله بعدی پژوهش خود به بررسی عوامل كوتاهتر شدن تلومرها مانند عواملی ارثی یا محیطی برای افزایش دقت پیش بینی میزان عمر خواهند پرداخت.

ممنون از حضور شما سرکار سلام زهرا
مطلب جالبی بود.

یعنی الان هم میشه این ازمایش روی ما انجام بشه؟

خیلی جالب بود.مرسی

سلام
میشه بگید ساختمان این تلومرها از چیه؟

سلام به سلام زهرای عزیز
خیلی جالب بود / مرسی از مطلب خوبتون

من خیلی کنجکاو شدم که این ازمایش رو بدم
علمش فکرنکنم ب سن من قد بده.تا بخواد بیاد تو ایران و رایج بشه یه عمر طول میکشه.
حیف شد.از اون موقع همش تو فکره این ازمایش هستم

سلام

 subaro  گرامی یه سری مطالب درباره تلومرها جمع آوری کردم امیدورام که به درد تون بخوره

تلومر :(Telomere)

کارکرد تلومر

انتهای مولکول خطی که بطور معمول چسبنده می‌باشد با حضور تلومر و ساختمان آن این چسبندگی را از دست می‌دهد. از این رو تلومر مانند سپری کروموزم را از ایجاد پیوستگی‌های نابجا و غیر صحیح و تخریب به‌وسیله آنزیمهای اگزونوکلئاز سلول محافظت می‌نماید. همچنین، مشخص شده است که تلومر درمکان یابی و جایگیری کروموزم در هسته و خاموشی انتخابی ژن های مجاور خود، ایفای نقش می‌کند علاوه برا ین، تلومر نقش اساسی دیگری در ابتدای سنتز خود ایفا می‌کند که در ارتباط با  رونویسی می‌باشد. در واقع در انتهای یک DNA خطی کار آنزیم‌های همانند ساز در رشته پیرو به مشکل برخورد می‌کند چرا که این آنزیم‌ها برای برداشتن آخرین پرایمر و قراردادن آخرین بازها، پایانه OH3"- در اختیار ندارند. آنزیم تلومراز(Telomerase) این مشکل را با ستنز تلومر حل می‌کند.

کنترل اندازه تلومر با توجه به اینکه در هر دور همانند سازی با فعالیت تلومراز به طول تلومر افزوده می‌شود. به نظر می‌رسد که اندازه تلومر پیوسته افزایش می‌یابد اما درواقع چنین مسئله‌ای رخ نمی‌دهد بلکه حتی در سلولهای سوماتیک جانداران پر سلولی مثل انسان طول تلومر پیوسته کاهش می‌یابد. این سلولها طی تمایز، توانائی تولید آنزیم تلومراز را از دست داده‌اند بنابراین در هر دورهمانندسازی در این سلولها آنزیم‌های درگیر درانتهای تلومر با مشکل عدم وجود پایانه روبرو شده وقسمتی از انتهای تلومر همانند سازی نمی‌گردد. این مسئله طی تقسیمات متوالی باعث کاهش تدریجی طول تلومر می‌گردد^. البته سلولهای سوماتیکی که به سرعت تقسیم می‌شوند و سلولهای تولید مثلیٍ، توانائی تولیدمثل تلومراز را دارند وبنابراین دچار این کاهش در طول تلومر نمی‌گردد.علاوه بر آنچه بالا گفته شد احتمال وجود سیستم کاهش طول وابسته به پروتئین که به اصطلاح باعث فرسایش یا خوردگی تلومر می‌شود نیز مطرح شده است.بدیهی است که تلومر در سلولهای عصبی و هم‌چنین عضله قلبی و باقی سلول‌هایی که فاقد مکانیسم تقسیم هستند. تغییر اندازه پیدا نمی‌کنند.مشاهدات و آزمایش‌ها انجام شده بر روی سلولهای مخمرنشان داده‌اند که نوعی تعادل بین کاهش وافزایش طول تلومر در این سلولها وجود دارد. بدین صورت که سیستم‌های مولکولی خاصی با کاهش تدریجی طول تلومر و رسیدن آن به یک آستانه معین امکان افزایش طول آنرا فراهم می‌آورند.

به عنوان مثال پیشنهاد شده است که پروتئین متصل شونده به تلومر به نامTelomere Binding Protein دارای تعدادی جایگاه اتصال روی تلومر است، هرگاه که این پروتئین به تعداد معین ( و یا بیشتر از آن ) در اتصال با تلومر وجود داشته باشد تلومراز امکان اتصال و سنتز دنباله تلومر را نمی‌یابد. اما وقتی به علت کاهش طول تلومر، چه با فرسایش و چه با همانند سازی ناقص، تعداد جایگاه‌های TBPو در نتیجه تعداد مولکولهای این پروتئین بر روی تلومر کاهش پیدا کند، تلومراز اجازه می‌یابد به تلومر متصل شده و آنرا طویل کند این طویل شدن باعث ایجاد جایگاههای جدید برای اتصال تعدادی از مولکولهای این پروتئین به تلومر می‌شود که این امر دوباره باعث جلوگیری از افزایش طول مجدد تلومر توسط تلومراز شده و تعادل بین کاهش وافزایش طول حفظ می‌شود

تلومر وطول عمر

همانطورکه گفته شد وجود تلومر به عنوان سپر حفاظتی برای محافظت از ژنوم سلول یوکاریوتی اهمیت حیاتی دارد وکاهش زیاد طول تلومر منجر به از بین رفتن توانائی عملکرد این ساختار در انجام وظایف خود شده ودرنهایت سلول را به سوی نابودی می‌برد. مشاهدات متعدد نشان داده‌اند که سلولهای سوماتیک انسانی طبیعی، که در سیستم در شیشه(in vitro)کشت داده شده‌اند، تنها می‌توانند تعداد محدودی تقسیم را انجام دهد و پس از آن رشد آنها متوقف شده و سلولها دچار سالخوردگی می‌شوند پس از اینکه کاهش طول تلومر به حد بحرانی برسد فرکانس بالائی از نوترکیبی‌های کروموزمی مشاهده می‌شود همین امر می‌تواند عامل سالخوردگی ونهایتاٌ نابودی سلول گردد. این اتفاق دربدن موجودات زنده (in vivo) نیز رخ می‌دهد و تحقیقات ارتباط طول عمر موجودات زنده پرسلولی وکاهش طول تلومر را نشان می‌دهند. به عنوان مثال در یک بررسی بر روی  موش صحرایی مشاهده شد که کاهش طول عمر تلومر در بافتهای سوماتیک این جانور در جنس نر بیشتر (سریعتر) از جنس ماده‌است.و این مطلب با طول عمر آنها که در ماده‌ها بیش از نرهاست مطابقت دارد.

همین مسئله باعث شد که بحث‌هائی پیرامون افزایش مدت عمر بشر وحتی جاودانگی بشر مطرح گردد و دانشمندان در تلاش هستند که ابتدا اینکار را با ساختن حیوانات آزمایشگاهی مثلاٌ موشهائی با عمرهای طولانی تر ازحد معمول به مرحله عمل برسانند.