تبیان، دستیار زندگی

با نام خدا و سلام

اگر شعر مدرسه ای

دارید که ما را

به حال و هوای مدرسه و میز و نیمکت و صندلی و تخته سیاه و گچ ببره

بذارید

با نام خدا و سلام
اولیش را خودم میذارم به امید خدا دوستان هم همراهی کنن:
*******************************************
پاك کن هایی ز پاکی داشتیم،
یک تراش سرخ لاکی داشتیم،
کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت،
دوشمان از حلقه هایش درد داشت،
... گرمی دستانمان از آه بود ،
برگ دفترهایمان از کاه بود،
تا درون نیمکت جا میشدیم ،
ما پراز تصمیم کبری میشدیم ،
با وجود سوز و سرمای شدید ،
ریزعلی پیراهنش را میدرید،
کاش میشد باز کوچک میشدیم ،
لااقل یک روز کودک میشدیم

سر مشق های آب بابا یادمان رفت
رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت
گل کردن لبخندهای همکلاسی
در یک نگاه ساده حتی یادمان رفت
راه فرار از عشق های زنگ اول
آن لحظه های بی کلک یادمان رفت
آن روزها را آنقدر شوخی گرفتیم
جدیت تصمیم کبری یادمان رفت
شعر خدای مهربان را حفظ کردیم
یادش به خیر اما شاید ......
خدا را هم یادمان رفت !!

سلام سلام سلام
شعری به نقل از رجبی

باز هم خواب ریاضی دیده ام

خواب خطهای موازی دیده ام

خواب دیدم می خوانم ایگرگ زگوند

خنجردیفرانسیل هم گشته کند

از سر هر جایگشتی می پرم

دامن هر اتحادی می د ر م

دست و پای بازه ها را بسته ام

از کمند منحنی ها رسته ام

شیب هرخط رابه تندی می دوم

گوش هرایگرگ وشی رامی جوم

گاه در زندان قدر مطلقم

گاه اسیر زلف حد و مشتقم

گاه خطها را موازی میکنم

با توانها نقطه بازی می کنم

لشگری تمرین دارم بی شمار

تیمی از فرمول دارم در کنار

ناگهان دیدم توابع مرده اند

پاره خط نقطه ها پژمرده اند

در ریاضی بحث انتگرال نیست

صحبت ازتبدیل ورادیکال نیست

کاروان جذر ها کوچیده است

استخوان کسر ها پوسیده است

از لگ و بسط و نپر آثار نیست

رد و پایی از خط و بردار نیست

هیچکس را زین مصیبت غم نبود

صفر صفرم هم دگر مبهم نبود

آری آری خواب افسون می کند

عقده را از سینه بیرون می کند

مردم از این ایکس و ایگرگ داد داد

روز های بی ریاضی یاد باد
رجبی

لینک مطلب : http://damirkabir.persianblog.ir/post/5
یا علی

سرمشق های آب بابا یادمان رفت
رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت

گل كردن لبخندهای همكلاسی
دریك نگاه ساده حتی یادمان رفت

ترس ازمعلم حل تمرین پای تخته
آن زنگهای بی كلك را یادمان رفت

راه فرار از مشق های توی خانه
ای وای ننوشتیم آقا، یادمان رفت

آن روزها را آنقدر شوخی گرفتیم
جدّیت تصمیم كبری یادمان رفت

شعرخدای مهربان راحفظ كردیم
یادش بخیر،امّا خدارا یادمان رفت

در گوشمان خواندند رسم آدمیّت
آن حرفها را زود امّا یادمان رفت

فردا چكاره میشوی موضوع انشا
ساده نوشتیم آنقدر تا یادمان رفت

دیروز تكلیف آب بابا بود و خط خورد
تكلیف فردا نان و بابا یادمان رفت

لینک مطلب : http://kashkoool.ir/archive/index.php/thread-4241.html

ریاضی درس خشک و درس سردی است
ریاضی بهر ما همچون نبردی است

نبردی کاندر آن تیغت مداد است
حریف و دشمنت مشق زیاد است

نبردی کاندر آن خونت نریزند
ولی صفرت به رنگ خون نویسند

به میدان نبردش چون نهی پا
نگاهت را بگردانی به هرجا

به هر سو بهر قتلت ایستاده
چهل فرمول تابع های ساده

به مشرق خیل خطهای عمودی
به مغرب شصت و دو سور وجودی

براکت این طرف با قدر مطلق
در آن سو حد و انتگرال و مشتق

دو صد لعنت بر ا ین اقوام سینوس
به تانژانت و کتانژانت و کسینوس

که فرمولهای آن بی حد و بی حصر
بود در صورت و در مخرج کسر

خلاصه می کنکم دیگر کلامم
قبولش می کنی یا نه ندانم

به میدان پا منه کارت خراب است
دراینجا نمره بیست چون سراب است

البته جنبه ی طنز داره..یک وقت به دوستداران ریاضی بر نخوره!!!

سلام
وقتی راهنمایی بودیم بچه ها یه شعر در مورد ریاضی می خوندن که فقط یه بیتش یادمه!

البته ریاضی درس مورد علاقه ی من بود.
این هم بیت مذکور:

"ریاضی خسته ام ز دست منهای تو
ضرب تو جمع تو اعداد گویای تو"


و یه شعر در مورد سینوس و ...

"سینوس چو بر روی کسینوس نشیند تانژانت شود و بالعکس کتانژانت"

انگار زیادم شعر تیست! :-)

با نام خدا و سلام
ممنون از شما که بازم به انجمن سرزدید

با نام خدا و سلام
صبح یک روز سرد پائیزی روزی از روز های اول سال
بچه ها در کلاس جنگل سبز جمع بودند دور هم خوشحال
بچه ها غرق گفتگو بودند بازهم در کلاس غوغا بود
هریکی برگ کوچکی در دست! باز انگار زنگ انشاءبود

تا معلم ز گرد راه رسید گفت با چهره ای پر از خنده
باز موضوع تازه ای داریم آرزوی شما در آینده
شبنم از روی برگ گل برخواست گفت میخواهم آفتاب شوم
ذره ذره به آسمان بروم ابر باشم دوباره آب شوم

دانه آرام بر زمین غلتید رفت و انشای کوچکش را خواند
گفت باغی بزرگ خواهم شد تا ابد سبز سبز خواهم ماند
غنچه هم گفت گرچه دل تنگم مثل لبخند باز خواهم شد
با نسیم بهار و بلبل باغ گرم راز و نیاز خواهم شد

جوجه گنجشک گفت میخواهم فارغ از سنگ بچه ها باشم
روی هر شاخه جیک جیک کنم در دل آسمان رها باشم
جوجه کوچک پرستو گفت: کاش با باد رهسپار شوم
تا افق های دور کوچ کنم باز پیغمبر بهار شوم

جوجه های کبوتران گفتند: کاش میشد کنار هم باشیم
زنگ تفریح را که پنجره زد باز هم در کلاس غوغا شد
هریک از بچه ها بسویی رفت ومعلم دوباره تنها شد
با خودش زیر لب چنین میگفت: آرزوهایتان چه رنگین است

کاش روزی به کام خود برسید! بچه ها آرزوی من این ست

با نام خدا و سلام
ممنون از همه دوستانی که سر زدند و شعر گذاشتن.
***************
در كنار خطوط سیم پیام خارج از ده دو كاج روئیدند
سالیان دراز رهگذران آن دو را چون دو دوست می‌دیدند
روزی از روزهای پائیزی زیر رگبار و تازیانه باد
یكی از كاج ها به خود لرزید خم شد و روی دیگری افتاد
گفت ای آشنا ببخش مرا خوب در حال من تأمل كن
ریشه‌هایم ز خاك بیرون است چند روزی مرا تحمل كن
كاج همسایه گفت با نرمی دوستی را نمی برم از یاد
شاید این اتفاق هم روزی ناگهان از برای من افتاد
مهربانی بگوش باد رسید باد آرام شد، ملایم شد
کاج آسیب دیده ی ما هم کم کمک پا گرفت و سالم شد
میوه ی کاج ها فرو می ریخت دانه ها ریشه می زدند آسان
ابر باران رساند و چندی بعد ده ما نام یافت کاجستان...

دو کاج
در کنار خطوط سیم پیام خارج از ده دو کاج روئیدند
سالیان دراز رهگذران آن دو را چون دو دوست میدیدند
یکی از روز های سرد پاییزی زیر رگبار و تازیانه باد
یکی از کاج ها به خود لرزید خم شدو روی دیگری افتاد
گفت ای آشنا ببخش مرا خوب درحال من تامل کن
ریشه هایم زخاک بیرون است چند روزی مرا تحمل کن
کاج همسایه گفت با تندی مردم آزار از تو بیزارم
دور شو دست از سرم بردار من کجا طاقت تورا دارم
بینوا راسپس تکانی داد یار بی رحم و بی مروت او
سیمها پاره گشت و کاج افتاد برزمین نقش بست قامت او
مرکز ارتباط دید آن روز انتقال پیام ممکن نیست
گشت عازم گروه پی جویی تا ببیند که عیب کار از چیست
سیمبانان پس از مرمت سیم راه تکرار بر خطر بستند
یعنی آن کاج سنگدل را نیز با تبر تکه تکه بشکستند