تبیان، دستیار زندگی

اوتیسم یک وضعیت تعریف شده رفتاری است اما بوسیله چندین اختلال متفاوت شناخته شده و شناخته نشده مربوط به اعضاء در عملکرد مغز به وجود می آید که بر رشد توانایی مغز برای به کار بردن اطلاعات تأثیرگذار هستند. در بسیاری از موارد اغلب یکعنصر ژنتیکی نیز وجود دارد. شیوه‌ی تغییریافته برداشت اطلاعات، نظیر اکتساب، پردازش و بکارگیری اطلاعات، فراگیری چیزهای جدید ورفتار به شیوه ای با سازگاری مناسب، به انحرافات رفتاری منجر می شوند که قابل مشاهده می باشند.

اوتیسم چگونه ظاهر می شود؟

تعامل اجتماعی

دوستان خود دچار مشکل می باشند.ادامه دارد

افراد مبتلا به اوتیسم برای توانایی حرف زدن دچار تأخیر می باشند یا فاقد آن هستند و آن را با

استفاده از دیگر راههای غیر کلامی برقراری ارتباط جبران نمی کنند. در حدود نیمی از کودکان مبتلابه اوتیسم هیچگاه شروع به حرف زدن نمی کنند. در میان کودکانی که حرف می زنند انواع بسیارمتفاوتی وجود دارد. برخی تنها از کلمات تکی استفاده می کنند. دیگران کلمات زیادی را به کار می برند و صحیح صحبت می کنند اما اغلب اصطلاحات کلیشه ای یا چیزهایی را که دیگران گفته اند بدون توجه به موقعیت تکرار می کنند. تعداد کمتری دارای زبانی با رشد کامل می باشند که آن را به شکل خودانگیخته صحبت می کنند. با این وجود همگی در آغاز و ادامه مکالمه دارای مشکل می باشند و همه آنها در فهم زبان نقایصی دارند. به ویژه فهم آنان برای معانی عمیق تر زبان دارای نقایصی می

باشد. حتی در میان افرادی که دارای مجموعه لغات بیشتری می باشند و به شکل خودانگیخته صحبت می کنند، شایع است که آنان دارای تعبیری ثابت و تحت اللفظی از زبان می باشند.

رفتار

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب دارای مجموعه رفتار، علائق و فعالیتهای محدودی می باشند که با الگویی تکراری و کلیشه ای به آنها می پردازند. نمونه هایی از این دست از قرار زیر می باشند: تمرکز شدید بر روی فعالیتی نظیر چرخاندن چرخهای یکماشین اسباب بازی یا ردیفکردن اسباب بازی ها به دفعات متعدد، اما نه بازیهای خودانگیخته و متنوع تظاهرگونه و ایفای نقشهای گوناگون برای بازی. تمرکز برروی اشیاء مختلفشایع است، همچنین تمرکز بر روال امور و عادات بسیار پیچیده که باید دقیقاً هر بار

به همان صورت تکرار شوند. تغییر چنین روالها و رسمهایی ممکن است موجب بروز ناگهانی یأس یا خشم شود. تحمل هرگونه تغییری، مانند قرار گرفتن چیزی در جای متفاوت یا انجام کاری با ترتیبی غیر از ترتیب معمول نیز می تواند برای فرد مبتلا به اوتیسم دشوار باشد. کودکان کمی بزرگتر و دارای رشد یکجانبه ای نظیر جداول زمانی، تاریخ تولد « علائق ویژه » بهتر ممکن است به ویژه در دوره های زمانی دیگران، جمعیت تمام شهرهای سوئد و غیره داشته باشند. همچنین تکان دادن مداوم دست، تکان دادن خود به عقب و جلو و راه رفتن روی نوک پنجه پا در میان کودکان مبتلا به اوتیسم شایع است.

علاوه بر رفتارهای مبنای تشخیص در سه زمینه‌ی نامبرده شده دربالا، علائم دیگری نیز در اوتیسم شایع است:حساسیت ببیش ازحد یاحساسیت بسیارکم به برخی صداها،لمس ها،بوهاوغیره؛دوره ه ایبیش فعالی واختلالاتدر خوابو خوردن غذا و غیره. هیچ یک از این موارد برای تشخیص ابتلا به اوتیسم ضروری نیستند.ادامه دارد.

افراد مبتلا به اوتیسم اغلب از جهات بسیاری با یکدیگر تفاوت زیادی دارند، اما تأثیر ابتلا به اوتیسم همواره بسیار جدی است. به عنوان مثال، گفته می شود که شدت اوتیسم از شدید تا خفیف متفاوت است، به همین ترتیب میزان توانایی ها نیز می تواند از اختلال شدید عملکردی مربوط به رشد تا میزان بسیار بالاتر از حد متوسط متفاوت باشد. همچنین در افراد مبتلا به اوتیسم وجود وضعیتهای دیگر نظیر سندروم های ژنتیکی مختلف، صرع، افسردگی یا اختلالات توجهی/بیش فعالی و دیگر موارد شایع است. از این رو ممکن است فرد به عنوان بخشی از یکنقصچندگانه، مبتلا به اوتیسم شدید همراه با یکنقصشدید یا متوسط رشد و صرع باشد و بنابراین بیشترین نقصعملکردی را داشته باشد یا

دارای شدت کمتری از اوتیسم و توانایی بالا باشد. تفاوتهای میزان شدت تظاهرات رفتاری برای اوتیسم بسیار زیاد می باشند و به شخصیت، سن و میزان رشد فرد نیز بستگی دارند. ادامه دارد.

هایی از این استراتژی های آموزشی طراحی شده خاص برای افراد مبتلا به اوتیسم می باشند.کشف، معاینه و تشخیص زود هنگام در مرحله نخست قرار دارند. مرحله بعد ارائه اطلاعات دقیق برای والدین و دیگر افراد مربوطه و آموزش آنان در اسرع وقت می باشد. این موارد به همراه انجام اقدامات پیشتیبانی سریع که درست برنامه ریزی و برای هر فرد به طور خاص طراحی شده اند، مبانی طولانی مدت برای ایجاد امکان کمک به رشد کودک می باشند. یک مهدکودک و آموزش های متعاقب آن در مدرسه که به طور خاص طراحی شده اند، پیش نیازهای مهمی برای کودک می باشند؛همین طور فعالیتهای روزانه و محیط متناسب در خانه به همین اندازه برای افراد بزرگسال اهمیت دارند. نوجوانان و افراد بزرگسال ممکن است برای توسعه بیشتر مهارتهایی که هدف آنها افزایش استقلال و مشارکت است، نیاز به دسترسی مداوم به اقدامات آموزشی داشته باشند، حتی در صورتی که این اقدامات در دوران اولیه انجام شده باشند. افراد دارای عملکرد بالا ممکن است به کمکهای متفاوتی جهت ساماندهی تحصیلات خود و دسترسی به انواع مختلف فعالیتهای مناسب روزانه نیازداشته باشند.اغلب افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی و برای بقیه عمر خود نیازمند کمکو پشتیبانی گسترده می باشند. با این وجود، برخی افراد ممکن است نسبتاً مستقل شوند.ادامه دارد.

طیف اوتیسم یک اصطلاح جمعی برای بسیاری از تشخیصهایی است که دارای علائم مشابه می باشند. سندروم اوتیستیک یکسندروم کامل در طیف اوتیسم می باشد که اغلب به صورت مختصر گفته می شود. اغلب افراد مبتلا به اوتیسم دارای اختلالات رشد نیز هستند. با این وجود حتی « اوتیسم »افراد دارای رشد طبیعی نیز ممکن است مبتلا به اوتیسم باشند. به این حالت اغلب اوتیسم با عملکرد بالا اطلاق می شود که صحیح تر است گفته شود یکفرد با عملکرد بالای مبتلا به اوتیسم. سندروم آسپرگر، اوتیسم در افراد دارای رشد عادی یا رشد زیاد می باشد که در آن مشکلات زبانشناختی مشاهده شده در اوتیسم وجود ندارد.وضعیت شبه اوتیسم، اوتیسم بی قاعده یا انواع دیگر اختلالات فراگیر رشد اغلب به عنوان مترادف یکدیگر به کار می روند. این تشخیصها بدین معنا هستند که که فرد مزبور دارای تمام معیارهای اوتیسم یا سندروم آسپرگر نمی باشد، اما با این وجود دارای مشکلاتی با ماهیت مشابه می باشد.اختلال فروپاشی کودکی بسیار نادر است و بدین معناست که کودک پس از سن 2 یا 3 سالگی مبتلا به اوتیسم می شود. کودک تا این سن دارای رشد عادی است. ادامه دارد.

هنوز مشخصنیست چه نسبتی از جمعیت مبتلا به اوتیسم و یکی دیگر از معلولیتهای عملکردی قرار گرفته در طیف اوتیسم می باشند. بر اساس بررسی مطالعات انجام شده در این زمینه، می توان به تخمین های زیر رسید. هیچ بانکاطلاعاتی در مورد افراد مبتلا به اوتیسم در سوئد وجود ندارد.تخمین زده می شود که 1 تا 2 کودک در هر هزار کودک مبتلا به اوتیسم می باشند. این بدان معناست که حداقل 1500 تا 3000 کودک 4 تا 17 ساله در سوئد مبتلا به اوتیسم می باشند. این رقم در شهر استکهلم 300 تا 600 کودک است. تمام طیف اوتیسم تخمین زده می شود که تمام طیف اوتیسم 6 نفر در هر هزار نفر را تشکیل دهد. برای سوئد این به معنای تقریباً 9000 کودک می باشد، در حالیکه در شهر استکهلم 1600 کودک و نوجوان در سنین 4تا 17 سال وجود دارد. تردید بیشتری در مورد تعداد کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر وجود دارد، اما تعداد این گروه از افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر است.عملاً هنوز هیچ مطالعه ای در مورد تعداد بزرگسالان مبتلا به اوتیسم یا وضعیتهای شبه اوتیسم انجام نشده است.

Introduktion om autism : عنوان اصلی