تبیان، دستیار زندگی

در کتاب اللئالی  روایت شده که از معصوم پرسش شد: " حکمت این که برای نماز، اذان معین شده ، در حالی که عبادات دیگر ، اذان و اقامه ای ندارند ، چیست ؟ "

حضرت فرمودند: زیرا نماز شبیه به احوال روز قیامت است ، اذان شبیه نفخه اولی می باشد که برای مردن همه مخلوقات دمیده می شود ، و اقامه  شبیه به نفحه دوم است ؛ چنان که خداوند متعال می فرماید : واستمع یوم یناد المناد من مکان قریب (ق/1)و قیام برای نماز ، شبیه قیام مردم در روز قیامت است؛ چنان که خداوند می گوید : یوم یقوم الناس لرب العالمین (مطففین/6 )؛  روزی که مردمان برای حضور در پیشگاه خداوند عالمیان بلند شوند و بلند نمودن دست ها برای تکبیره الاحرام، شبیه به بلند نمودن دست ها در قیامت برای گرفتن نامه عمل و خواندن آن در پیشگاه پرودگار است ،چنان که قرآن می گوید:  اقرا کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا (اسراء/14 بخوان کتابت را؛ همین بس که تو امروز حسابگر خود باشی ) و رکوع ، شبیه به خضوع مخلوقات در برابر پرودگار جهانیان است ؛ چنان که می فرماید : وعنت الوجوه للحی القیوم (طه/ 111.همه چهره ها ، در برابر آن زنده پایدار ، درمانده شدند.)

وسجود، شبیه سجده مردمان در قیامت برای پرودگار جهانیان است؛ چنان که فرمود: یوم یکشف عن ساق ویدعون الی السجود (القلم/ 42. روزی که پرده از ساق بر گیرند و مردمان به سجده دعوت شوند.)  و؛ تشهد ، شبیه به زانو در آمدن  مردمان در پیشگاه پرودگار متعال می باشد چنان که فرمود : فریق فی الجنه  و فریق فی السعیر

 اسرار الصلوه شیخ جلیل القدر عارف بالله حاج میرزا جواد اقا ملکی تبریزی ترجمه احمد بانپور چاپ اول  88 ، ص 420

به نام خدا

عرض سلام ودرود

و تشکر از مطلب زیبای شما

این مطلب را تا آخر بخوانید

این جریان را مرحوم نراقى در كتاب «خزائن« چنین آورده است:

«میرفندرسكى« در ایّام سیاحت به یكى از شهرهاى كفّار رسید و با مردم آن سامان به گفتگو نشست. روزى گروهى از آنان گفتند: یكى از دلائل ما بر حقیقت داشتن عقیده ما و بطلان عقاید شما این است كه معبدهاى ما نزدیك به دو هزار سال است بنا شده و اثرى از خرابى در آنها دیده نمى‏شود و اكثر مساجد شما صد سال باقى نمى‏ماند و خراب مى‏شود، و چون حقیقت هر چیزى حافظ آن است، پس دین ما بر حق است.

بر اساس یقین و اعتقادى كه قلب «میرفندرسكى« را همچون آهن محكم نموده بود، در جواب فرمود:

سبب باقى ماندن معبدهاى شما و خراب شدن مسجدهاى ما این نیست، بلكه راز آن این است كه در مسجدهاى ما عبادتهاى صحیح انجام مى‏شود، و نام خداوند بزرگ در مساجد ما برده مى‏شود، بنا طاقت تحمّل آن را ندارد به این جهت خراب مى‏شود.

امّا معبدهاى شما از عبادتهاى صحیح خالى است، بلكه گاهى اعمال فاسد در آنجا به عمل مى‏آید، از این جهت سستى و خرابى در آن پیدا نمى‏شود و اگر عبادتهاى ما و نام پروردگار ما در معبدهاى شما برده شود، تاب تحمّل آن را ندارد و خراب مى‏شود.

آنان گفتند: این كارى است آسان، تو داخل معبد ما شو و در آنجا عبادت كن، تا راستگویى ما و كذب شما معلوم شود.

سیّد قبول فرمود و با توكّل به خداوند بزرگ وضو گرفت و به اهل بیت عصمت‏علیهم السلام توسّل جست. آن گاه به معبد بزرگ آنان كه در نهایت استحكام بنا شده بود و قریب دو هزار سال از تاریخ بناى آن مى‏گذشت، وارد شد.

گروه بسیارى از مردم آن سامان به نظاره نشستند، سیّد پس از ورود به معبد، اذان و اقامه گفت و با نیّت نماز به آواز بلند گفت: «اللّه اكبر« و از معبد بیرون دوید! ناگهان سقف معبد فرو ریخت و دیوارهاى آن نیز خراب شد.(1)

بر اثر وقوع این كرامت، گروه بسیارى از كفّار به دین اسلام مشرّف شدند.(2)

پی نوشت:

(1) - جامع الدرر: 370/2.
(2) - تذكرة القبور: 60.

منبع 

سلام
مطلبتون در مورد سید میرفندرسکی خیلی جذاب بود، الله اکبر
یا علی