ذکر: تعبیر از قرآن به «ذكر» ممكن است به چند جهت باشد:
1. این عنوان،
به معنای یادآوری قلبی و زبانی است. [1] این كتاب یادآورى خدا است، به
بندگان نسبت به فرائض و احكام، تا مال، منال، جاه و جلال دنیوى آنها را
مغرور نسازد و از سعادت ابدى و نعمت اخروى محروم نشوند.
2. در کتب
لغت ذکر به معنای شرف هم آمده است،[2] و قرآن شرف و افتخاری است براى كسى
كه بدان ایمان آورد و تصدیق می كند مفاد این آیه را: «وَ إِنَّهُ لَذِكْرٌ
لَكَ وَ لِقَوْمِكَ». [3]
3. آیاتى كه راجع به حفظ قرآن از زوال و
تحریف بحث مىكند، نام ذكر را برای قرآن آورده كه مىفرماید: \\\"قرآن
كریم از این جهت كه ذكر است باطل بر آن غلبه نمىكند، نه روز نزولش و نه
در زمان آینده، نه باطل در آن رخنه مىكند و نه نسخ و تغییر و تحریفى كه
خاصیت ذكر بودنش را از بین ببرد[4]. [5]
____
پی نوشت ها:
[1] راغب اصفهانی، مفردات، ص 181.
[2] العَلَاءُ و الشَّرَفُ، نک: مصباح المنیر، المتن، ص 209.
[3] مترجمان، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 24.
[4]
\\\" إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیاتِنا لا یَخْفَوْنَ عَلَیْنا أَ
فَمَنْ یُلْقى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِناً یَوْمَ
الْقِیامَةِ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ
إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ
لَكِتابٌ عَزِیزٌ لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ
خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَكِیمٍ حَمِیدٍ\\\". فصلت، 42.
[5] موسوى
همدانى، سید محمد باقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج 12، ص 153، چاپ پنجم،
دفتر انتشارات اسلامى جامعۀ مدرسین حوزه علمیه قم، 1374 ش.
منبع
