1 - بخشش یك توقع عاطفی نیست، بلكه یك فعالیت منطقی است كه عواطف را هم در درون خود
به كار می‌گیرد و متعادل می‌كند.
2 - بخشش بدون آگاهی، یك توقع ذهنی با تأثیر منفی است و بخشش با
آگاهی، یك فعالیت عینی با تأثیر مثبت است.
3 -درك بخشش و عمل بخشش یك ضرورت متقابل است نه یك میل موقت شخصی
برای ارفاق كردن یا ارفاق گرفتن.
4 - بخشش فقط و فقط در وقت و موقعیت مناسب خود، خواسته و اجابت
می‌شود.
5 - بخشش نمایش عدالت روانی است! بخشش وقتی اتفاق می‌افتد كه
چیزی كم می‌آید و این یك كنش عادلانه روانی است: من خطایی كردم و ذهنیت و عواطف و
كنش تو نسبت به من تخفیف پیدا كرد، كم آمد، كوتاه شد.
من پیش می‌آیم. فعالیت و رفتار می‌كنم. دوباره عواطف تو را متوجه
خودم و فعال می‌كنم. اگر موفق شوم و تو فعال شوی، كه می‌شوی، بخشش اتفاق افتاده است
تو آن را ابراز می‌داری، می‌پرسم و ابراز می‌كنی: مرا می‌بخشی؟ بله. بخشیدن یك كنش
روانی متقابل است كه در صورت فعال شدن، خود به خود و به طور اجتناب ناپذیر رخ
می‌دهد.
6 - بخشش یك آمیزش روانی است، آنچه از آن می‌زاید نوزادی معصوم و
مستعد و زیبا است كه باردارش ما بوده‌ایم و اكنون ما مراقبش هستیم.
