تبیان، دستیار زندگی

برشهایی از مغز یکی از نوابغ بزرگ قرن بیستم در موزه ای در فیلادلفیا به نمایش گذاشته شده است، برشهایی که بسیاری از محققان با مطالعه بر روی آن به اسراری از دلیل هوش بالای انیشتین پی برده اند.

 درصورتی که علاقمندید بدانید مغز یک نابغه چه شکلی دارد، بهتر است سفری به فیلادلفیا داشته باشید، زیرا در آنجا می توانید برای اولین بار 46 قطعه از مغز آلبرت انیشتین، فیزیکدان نظری که نظریه نسبیت عمومی را مطرح کرد، از نزدیک ببینید.

 این قطعات از مغز یکی از نابغه ترین فیزیکدانان جهان در موزه "موتر" و کتابخانه "پزشکی تاریخی" برای 9 روز به نمایش گذاشته خواهند شد. علاقمندان می توانند 46 قطعه از مغز این نابغه را به همان شکل که هست مشاهده کرده و بخشهایی از آن را نیز در زیر میکروسکوپ مشاهده کنند.

 این برشها از مغز انیشتین از سال 1955 که وی در سن 76 سالگی دار فانی را وداع گفت، سفر طولانی و عجیبی داشته اند. "توماس هاروی" آسیب شناسی که کالبد شکافی انیشتین را انجام داد، طی یکی از مراحل استاندارد کالبد شکافی بخشی از مغز انیشتین را از جمجمه اش خارج کرد اما نتوانست آن را به جای خود بازگرداند. وی بعدها اظهار داشت که پسر انیشتین به وی اجازه داده تا این بخش از مغز را بردارد اما خانواده انیشتین این ادعا را رد کرده اند.

 سفر عجیب بخشی از مغز یک نابغه

 هاروی در افتضاحی که در پی این رویداد به بار آمد، کار خود را از دست داد اما مغز انیشتین را نگه داشت. طی سالها او بخشهایی از مغز را برای عصب شناسانی که تلاش در درک ساختار مغزی داشتند که انیشتین را به یک نابغه تبدیل کرده بود، ارسال می کرد.

 هاروی برای آموزش تکنیک برش به فیلادلفیا سفر کرد و در آنجا بود که قطعه به جا مانده از مغز انیشتین در لابراتوار آسیب شناسی به نام "ویلیام اریک"برش خورده و به قطعات مختلفی تقسیم شدند. هاروی به عنوان تشکر از اریک که این فن را به او آموخته و نمونه مغز را در لابراتوارش برش داده بود، 46 برش از آن را به وی هدیه داد. ضخامت هر یک از این برشها 20 تا 50 میکرون است.

 زمانی که اریک در سال 1967 درگذشت، همسرش قطعات را به پزشکی دیگر به نام "الن استینبرگ" اهدا کرد و در نهایت وی نیز برشها را به "لوسی رورک آدام" عصب-آسیب شناس بیمارستان کودکان فیلادلفیا سپرد. وی نیز به تازگی تصمیم گرفته است تا این برشها را به موزه موتر اهدا کند.

 چرا انیشتین نابغه شد؟

 محققانی که بر روی مغز این نابغه مطالعه کرده اند می گویند تعیین عاملی ویژه در مغز انیشتین که منجر به بروز نبوغ باورنکردنی اش شده بسیار دشوار است، با این همه شاید ساختار میکروسکوپی مغز انیشتین که پس از مرگش به صورت غیر طبیعی جوان به نظر می رسید یکی از این عوامل باشد.

 بر اساس گزارش لایو ساینس، محققان بر این باورند که مغز او توان ساخت "لیپوفوسین"، پسماند سلولی که با سالخوردگی در ارتباط است را نداشته و عروق خونی در مغز او نیز از ساختار و شکل بسیار خوبی برخوردار بوده اند به طوری که محققان می گویند مغز او در زمان مرگ ساختار مغز فردی جوانتر از 76 سال را داشته است، عواملی که شاید در نبوغ انیشتین تاثیرگذار بوده اند.