چكیده:
این مقاله به بررسی هزینه های هنگفتی می پردازد كه دولت آمریکا برای به راه انداختن جنگ در دنیا متحمل می شود و نشان می دهد، سران دولت آمریکا چگونه ثروت های مردم این كشور را باد می دهند، در حالی كه بسیاری از مردم آمریکا همچون مردم كشورهای جهان سوم در فقر و بدبختی به سر می برند. در هر كشور ناكامی همچون آمریکا، بزرگ ترین دشمن مردم، دولت و نیروهای پلیس آن كشور است.
ایالات متحده بسیاری از ویژگی های یك دولت شكست‌خورده را دارا است. بودجه جاری عملیاتی دولت آمریکا بستگی به تأمین مالی خارجی و خلق پول دارد. همچنین به خاطر ضعف سیاسی، قادر به پیشبرد منافع خود از طریق دیپلماسی نیست. آمریکا متكی به تروریسم و تجاوزات نظامی است.
هزینه ها خارج از كنترل هستند و اولویت، برآوردن منافع گروه های غنی است. به عنوان مثال، جنگ باعث شده است كه دولت در جهت غنی‌سازی صنعت تولید سلاح گام بردارد و هیئت افسران و شركت های مالی كه به مسائل جنگ رسیدگی می كنند، آن را مقدم بر نیاز شهروندان آمریکایی در نظر بگیرند و هیچ پولی برای تأمین مراقبت های بهداشتی بیمه‌نشدگان تخصیص داده نمی شود. درحالی كه مقامات پنتاگون به كمیته فرعی تخصیص بودجه دفاع مجلس گفته اند كه هر گالن بنزین كه به نیروهای آمریکایی در افغانستان تحویل داده می شود، هزینه مالیات‌دهندگان آمریکایی را به چهارصد دلار می رساند. رپ. جان مورتا، سخنگوی كمیته فرعی عنوان كرد كه «این شماری از چیزهایی است كه ما در مورد آنها اطلاعی نداریم و این نگران‌كننده است».
بنا بر گزارش نیروی دریایی آمریکا، هشتصد هزار گالن بنزین در افغانستان، در هر روز مصرف می شود. هر گالن چهارصد دلار است كه جمعاً به سیصد و بیست میلیون دلار می رسد كه این هزینه، تنها سوخت روزانه نیروی دریایی را تأمین می‌كند. آمریکا تنها كشوری است كه كل منابع خود را در این راه به باد می دهد.
در حالی كه دولت ایالات متحده چهارصد دلار برای هر گالن بنزین را به منظور كشتن زنان و كودكان در افغانستان به باد می دهد، میلیون ها آمریکایی كار و خانه هایشان را از دست می دهند و انواع بدبختی هایی را تجربه می كنند كه زندگی روزانه مردم فقیر كشورهای جهان سوم به شمار می آید. برخی آمریکاییها زندگی شان را در اتومبیل های شخصی و در پارك های عمومی سپری می كنند. شهرهای آمریکا و ایالات های آن، از هزینه های نابسامانی های اقتصادی و كاهش مالیات بر درآمد ناشی از تنزلات اقتصادی رنج می برند. هنوز اوباما سربازان زیادی را به افغانستان می فرستد (كشوری در آن سوی دنیا) تا تهدیدی علیه آمریکا ایجاد نشود.
سالانه مبلغ هفتصد و پنجاه هزار دلار برای هر سرباز در افغانستان هزینه می شود. سربازانی كه زندگی شان را به خطر می اندازند، حقوق ناچیزی را دریافت می كنند. اما همه خدمات شخصی كه به سربازان ارائه می شود، در سود مازاد ثبت می شود. یكی از مزیت های بزرگی كه برای مردم آمریکا عادی شده است، خدمات شخصی است كه به سربازان آمریکایی ارائه می شود و به طور سنتی در حال اجرا است. رهبران آمریکا می توانند سیاست‌مداران را برای همكاری در سلسله عملیات های نظامی وارد جریان كنند.
جمهوری خوا هان و دمكرات ها حق بیمه های خصوصی را برای حفظ شركت‌هایی انتخاب می كنند كه ایالات متحده نمی تواند از عهده ارائه خدمات پزشكی به آنها برآید و دولت بیشتر این هزینه ها از جمله امنیت اجتماعی و بیمههای پزشكی سالمندان را قطع كرده است.
بنابراین چگونه آمریکا می تواند از عهده هزینه های جنگ برآید، درحالی كه بیشتر این هزینه ها برای جنگ های بیهوده ای است كه هیچ كدام از منافع آمریکاییها را برآورده نمی كند.
مقیاس های عظیم وام های خارجی و خلق پول برای تأمین مالی جنگ های واشنگتن است كه باعث كاهش بی سابقه ارزش دلار شده است. دلار حتی نسبت به واحد پول بسیاری از كشورهای جهان سوم مانند بوتسوانا و برزیل كاهش زیادی را تجربه كرده است. كاهش ارزش دلار موجب كاهش قدرت خرید مردمانی شده است كه درآمدهایشان كاهش یافته است. با وجود سطوح پایین مسكن‌سازی طی شصت و چهار سال گذشته، بازارمسكن ایالات متحده با فروش نرفتن خانههای ساخته شده، معلق مانده است و بنگاه های مالی موجودی های عظیمی از خانه های رهنی مصادره شده ای را دارند كه هنوز در معرض فروش قرار نگرفته‌اند. تولید محصولات سنتی از سال 1999 شروع به سقوط كرده است و توقف رشد یك دهه ای در محصولات صنعتی ایجاد شده است.
ذخایر عظیم بانكی از طریق بانك فدرال ایالات متحده كه هنوز راه خود را در اقتصاد پیدا نكرده است، ایجاد می شود. در عوض بانك ها ذخایری را به عنوان حق بیمه در برابر مشتقات این كلاه برداری جمع آوری كردند كه آنها نیز از تبهكاران وال استریت، این سرمایه گذاری های بانكی راخریداری كرده بودند.
سازمان های نظارتی به خاطر سوءاستفاده های شخصی افراد سودجو، فاسد شده اند. «فورنتیل» گزارش كرد كه آلن گرینسپن، رابرت روبین و لاری سامرز، رئیس كمیسیون معاملاتی را به خاطر مسائل قانونی دستگیر كردند. اوبامای رئیس جمهور به لاری سامرز پاداش داد و با حماقت، وی را به عنوان مدیر شورای ملی اقتصاد منصوب كرد كه این به معنای ادامه سود برای وال استریت می باشد تا همچون زالو، خونی را كه از اقتصاد آمریکا جاری است بمكد.
بی‌تردید نشانه استكبار، نیروی پلیسی است كه مردم را همچون دشمن خود می بیند. در دولت فدرال، هم اكنون نیروهای پلیس محلی نظامی اند و نسبت به مردم نگرشی خصمانه دارند. نیروهای ضد تروریستی توسعه یافته اند و حتی شهرهای كوچك نیز دارای نیروهای پلیسی همانند نیروهای ویژه ایالات متحده هستند. احضار قانونی به طور فزاینده ای توسط نیروهای ضد تروریستی انجام می شود.
اخیراً یك شهردار و خانواده اش، قربانی ناكارآمدی نیروهای پلیس ضد تروریستی محلی شهر بودند كه اشتباهاً به خانه شهردار خساراتی وارد كردند، خانواده اش را ترور كرده و حتی سگ های این خانواده را كشتند. اگر بشود شهردار را از این طریق تهدید كرد، در مورد سرنوشت مردم بیچاره سیاه‌پوست یا سفید‌پوست چه فكری می توان كرد؟
در هر كشور ناكامی، بزرگ ترین خطر برای مردم، از جانب دولت و پلیس است. مطمئناً این وضعیت امروزه در ایالات متحده و آمریکا حكمفرماست. آمریکایی ها دشمنی بزرگ تر از دولت خودشان ندارند. واشنگتن از این طریق منافع گروه هایی كه خودشان را از طریق مصارف مردم آمریکا توانگر و غنی میكنند، اداره می شود.
