تبیان، دستیار زندگی

آنقدر نرفتیـم ، که مـــرداب شـدیم

همرنگ سکوت، محو مهتاب شدیم

هر بار نشســتیم و مرورت کــردیم

از شرم لبان تشــنه ات ، آب شــدیم

سال گذشته با فرارسیدن ماه محرم فریاد بر آوردیم سلام بر حسین و با دوستان خود در انجمن های تخصصی تبیان هم پیمان شدیم که رهرو حقیقی و خالص راهت باشیم و پرچم انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم الی یوم القیامة را در شاهراه زندگی خود بر افرازیم. اما با آمدن محرم امسال حزن و اندوهم دو چندان است که چگونه صدایت کنم و برایت نوحه سرایی کنم؟

مگر من به عهد خود وفا کرده ام؟ و شرمسارم که آیا توانسته ام به گوشه ای از تعهد خود عمل نمایم ؟

خجلم که آنطور که باید و شاید حرمت خون سرور و سالار شهیدان و یاران با وفایش را در هر لحظه پاس داشته ام؟

خوانده ام که امام حسین(ع) در وصیت نامه ی خود پس از بیان عقیده خویش درباره توحید و نبوت و معاد، هدف خود را از این سفر این چنین بیان نمود:
و من نه از روى خودخواهى و یا براى خوشگذرانى و نه براى فساد و ستمگرى از مدینه خارج مى گردم بلكه هدف من از این سفر امر به معروف و نهى از منكر و خواسته ام از این حركت ، اصلاح مفاسد امت و احیا و زنده كردن سنت و قانون جدم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و راه و رسم پدرم على بن ابى طالب علیه السلام است . پس هركس این حقیقت را از من بپذیرد (و از من پیروى كند) راه خدا را پذیرفته است و هركس رد كند (و از من پیروى نكند) من با صبر و استقامت (راه خود را) در پیش خواهم گرفت تا خداوند در میان من و این افراد حكم كند كه او بهترین حاكم است . و برادر! این است وصیت من بر تو و توفیق از طرف خداست ، بر او توكل مى كنم و برگشتم به سوى اوست .

حال نمی دانم بنالم بخاطر مظلومیت آقایم در دشت کربلا و با بند بند وجودم عزاداری کنم؟ یا که بنالم به حال خود که درمانده و ناتوانم از آنچه که باید باشم؟ اما باز به شفاعتت پناه آورده ام و ایمان دارم که بس بزرگواری که به من و شیعیانت نظر می کنی هرچند که خطاکار باشیم . پس عاجزانه می خوانیم.

اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَكَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ

و بانگ بر می آوریم:

 اَلسَّلامُ عَلَیْكَ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

دریا به طلب از برهـوت تو گذشـــت

یک قافله نعره در سکوت تو گذشت

آن روز، اگــــر چه تشـــنه بودی اما

صد رشته قنات در قنوت تو گذشــت

محرم آمده ای باده نوشان><محرم آمده ای پر خروشان 

بازاین چه شورش است که درخلق عالم است باز این چه نوحه چه عضا وچه ماتم است>>>>>>

پیشاپیش محرم رو برهمه بروبچ تبیانی تسلیت میگم.

با حسین از یا حسین یک نقطه کم دارد ولی با حسین بودن کجا و یا حسین گفتن کجا
سلام به محرم.....ما که باحسین نشدیم

یا حسین

فرارسیدن ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین را خدمت شما عزیزان تسلیت عرض می کنم. انشالله شرکت در مجالس سوگ حضرت، معرفت و محبت ما را نسبت به خاندان عصمت و طهارت افزون نماید.  

گفت آن شاه شهیدان که بلا شد سویم
با همین قافله ام راه فنا می پویم
دست همت ز سراب دو جهان می شویم
شور یعقوب کنان یوسف خود می جویم
که کمان شد ز غمش قامت چون شمشادم

گفت هر چند عطش کنده بن و بنیادم
زیر شمشیرم و در دام بلا افتادم
هدف تیرم و چون فاخته پر بگشادم
«فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم:
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم»

من به میدان بلا روز ازل بودم طاق
کشته یارم و با هستی او بسته وثاق
من دل رفته کجا و کجا دشت عراق!
«طایر گلشن قدسم، چه دهم شرح فراق
که در این دامگه حادثه چون افتادم»

لوحه ی سینه من گر شکند سُم ستور
ور سرم سیر کند شهر به شهر از ره دور
باک نبود که مرا نیست به جز شوق حضور
«سایه طوبی و غلمان و قصور و قد حور
به هوای سر کوی تو برفت از یادم»

تا در این بزم بتابید مه طلعت یار
من خورم خون دل و یار کند تیر نثار
پرده بدریده و سرگرم به دیدار نگار
«نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار
چه کنم؟ حرف دگر یاد نداد استادم»

تشنه وصل وی ام آتش دل کارم ساخت
شربت مرگ همی خواهم و جانم بگداخت
از چه از کوی توام دست قضا دور انداخت
«کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت
یارب از مادر گیتی به چه طالع زادم؟!»

علامه سید محمد حسین طباطبایی

سلام

فرا رسیدن ماه محرم ، ماه مظلومیت اهل بیت ، بر شما دوستان گرامی تسلیت باد.

تقویم رو که نگاه کرد ، به شدت تحت تاثیر قرار گرفت.
اشک هایی که یکی یکی می غلتید و از گونه هاش می چکید رو پاک کرد.
از جاش بلند شد و به سمت لباس هاش رفت.
تک تک لباس هاش رو زیرو رو کرد تا لباس مشکی رو پیدا کرد.
پیراهن مشکی رو هیچ وقت دوست نداشت ،
چون همیشه یاد آور ناراحت کننده ترین لحظات زندگیش بود.
اما این بار ناراحتی جای خودش را با حس دیگری تقسیم کرده بود.
.
.
.
با حس زیبای عشق
.
.
.

غم عشقت ، مرا زنده نگه داشت کنون
بشوم سینه زنت،تا برسم من به جنون

تو می آیی و شهرمان به استقبال تو سیاهپوش می شود ...
تو می آیی و  ما نیز به احترامت سیاه پوش می شویم ...
تو می آیی که یادمان باشد زندگی ارزش آن را ندارد که آزاده نباشیم ...
تو می آیی که یادمان آوری اگر طالب حق هستیم ، در پی حقیقت هم بر خیزیم ...
تو می آیی که زنده کنی در زندگی ما ، نام آزادگی را

.
.
.

تو می آیی که بگویم :

مُحرم آمد و شهـرم دگرگون
برای لاله های سرخ گلگون

مُحرم آمــــــدی ، اما هنوزم
نشد برکربــــــلا دل را بدوزم

مُحرم آمدی جانـــــم فدایت
شنیدم غربتت را از صــدایت

مُحرم آمــد و این آسمان هم
چــو دلها بغض دارد او دَمادم

مُحــرم پاک کن دل ، تا بگریم
شوم مَحرم برایت خون بگریم

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا ابا عبدالله الحسین
السلام علیك یا ابا صالح المهدی
سلام

شروع ماه حزن و مأتم و عزای حسینی را به محضر امام زمان روحی لتراب مقدمه الفداه و حضور شما حسینیان تسلیت عرض می كنم.

اللهم عجل لولیك الفرج

بازاین چه شورش است که درخلق عالم است>< باز این چه نوحه چه عضا وچه ماتم است

سلام بر "حر" که یاد داد هیچ وقت دیر نیست.

با نام خدا و سلام
پرسیدم از هلال چرا قامتت خم است ............ آهی کشید و گفت که ماه محرم است
پرسیدم از هلال چرا قامتت خمید ........ گفتا خمید قامتم از کرده یزید
ایام سوگواری و غم و اندوه اهل بیت(ع) تسلیت باد

سلام

فقط یك كلمه ((یا حسین))