تبیان، دستیار زندگی

سلام

شریعتی چه زیباگفـت :

حسین (ع) بیشتر از آب تشنه لبیک بود افسوس که بجای افکارش، زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین

دردش را بی آبی نامیدند


و بازهم چه زیباتر گفت:

در عجبم از مردمی که، خود زیر .......زندگی میکنند، و بر حسینی میگریند که آزادانه زیست و آزادانه مرد


حرف زیاده...حرفی هایی که نه، باید زد و نه،میشه زد......فقط میتونم بگه کل یوم عاشورا وکل ارض کربلا....فکر نکنیم که ظلم و ظالمان از بین رفتن!

سلام

حفظ رمز نهضت حسینى

از ارزنده‏ترین آثار و بركات مجالس عزادارى و گریه بر ابى عبدالله حسین علیه السلام حفظ رمز نهضت حسینى است.

به راستى؛ چرا در دوران منحوس سلاطین و پادشاهان جور از برپایى مجالس عزاى اهل‌بیت علیهم السلام به خصوص سالار شهیدان جلوگیرى مى‌شد؟ آیا نه این است كه عزاى حسینى و امامان شیعه، سبب مى‌شود كه سخنوران و دانشمندان متعهد و انقلابى، مردم را از ظلم‏هاى حكومت‌ها آگاهى دهند و انگیزه قیام آن حضرت كه امر به معروف و نهى از منكر است به اطلاع مردم برسد؟

آرى، اینگونه مجالس، آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌هایى است كه به بهترین روش و زیباترین اسلوب مردم را به سوى دین خوانده و عواطف را آماده مى‏كند و جاهلان و بى‏خبران را از خواب سنگین غفلت بیدار مى‏سازد و نیز در این مجالس است كه مردم، دیانت را همراه با سیاست، از مكتب حسین بن على علیه السلام مى‏آموزند.

گریه بر سیدالشهدا علیه السلام و تشكیل مجالس عزاى حسینى نه تنها اساس مكتب را حفظ مى‏كند، بلكه باعث مى‏گردد شیعیان با حضور در این مجالس از والاترین تربیت اسلامى برخوردار شده و در جهت حسینى شدن رشد و پرورش یابند.

كدام اجتماعى است كه در عالم چنین اثرى را از خود بروز داده باشد؟ كدام حادثه‏اى است مانند حادثه جانسوز كربلا كه از دوره وقوع تاكنون و بعدها بدینسان اثر خود را در جامعه بشریت گذارده، و روز به روز دامنه آن وسیع‌تر و پیروى و تبعیت از آن بیشتر گردد؟ از این رو باید گفت كه در حقیقت مراسم عزادارى حافظ و زنده نگهدارنده نهضت مقدس امام حسین علیه السلام و در نتیجه حافظ اسلام و ضامن بقاى آن است .

تشكیل مجالس عزادارى حسین، نه تنها اساس مكتب را حفظ كرده و مى‏كند بلكه به علاوه سبب آن گردید كه شیعیان با حضور در این مجالس از والاترین تربیت اسلامى برخوردار شده و در جهت حسینى شدن رشد و پرورش یابند.

«موریس دوكبرى» مى‏نویسد: «اگر مورخین ما، حقیقت این روز را مى‏دانستند و درك مى‏كردند كه عاشورا چه روزى است، این عزادارى را مجنونانه نمى‌پنداشتند. زیرا پیروان حسین به واسطه عزادارى حسین مى‏دانند كه پستى و زیر دستى و استعمار را نباید قبول كنند. زیرا شعار پیشرو و آقاى آنان تن به زیر بار ظلم و ستم ندادن است.

سلام

 ازدیاد محبت به امام(ع) و تنفر از دشمنان آنحضرت (ع)

سوزى كه از دل سوخته عاشقان سیدالشهدا علیه السلام به چشم سرایت كرده و از مجارى دو چشم آنها به صفحه رخسار وارد مى‌شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگى به خاندان وحى و رسالت را مى‏رساند و این عمل اثرى مخصوص در ابقاى مودت و ازدیاد محبت دارد.

گریه بر حضرت سیدالشهدا علیه السلام از مواردى است كه هیچ انسانى از فرط دلسوزى و انقلاب، طاقت بردبارى و تحمل در برابر استماع مصائب او را ندارد، و این گریه و بیقرارى، علاوه بر ازدیاد محبت و مهر و مودت، موجب كثرت تنفر و بیزارى از دشمنان و قاتلان آن حضرت شده و موجب برائت دوستداران این خانواده از دشمنان ایشان مى‏ گردد.

گریه با آگاهى و معرفت بر امام حسین علیه السلام، در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و این تبرى از آثار برجسته گریه بر امام حسین علیه السلام است زیرا مردم به ویژه افرادى كه داراى شخصیت هستند از گریه كردن در برابر حوادث تا سر حد امكان امتناع مى‏ ورزند، و تا شعله درونى آنان به مرتبه انفجار نرسد حاضر به گریه كردن مخصوصاً در برابر چشم دیگران نیستند، این گریه و عزادارى ابراز كمال تنفر در برابر تعدى و تجاوز و ستمگرى و پایمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تكیه زدن بر مسند حكومت آنان مى ‏باشد.

سلام

عزادارى ها خود نوعى از شعائر اسلامى است كه در قرآن بر آن سفارش شده است
(من یعظم شعائر الله فانها من تقوى القلوب)

حج/32

همینطوره .

عزاداری به شیوه سنتی و به دور از خرافه و انحرافات امری پسندیده است ولی وقتی اندیشه جای خودشو به خرافه  می ده .. اونوقته كه اضافات و پیرایه های پوچ اضافه می شه و اضافه می شه و اضافه می شه.

در یه جلسه ای نقلی شنیدم قریب به این مضمون كه در یكی از محلات اصفهان عده ای از قمه زنان معروف به سركرده گی رئیسشان در حال ورود به یك مجلس عزا بودند.. كه دم در در مقابل یكی از" علامتها" یا علم هایی كه دم در قرار داشته پایش گیر می كند و به زمین می افتد ... نوچه ها فكر می كنند كه او عمدا این كار را انجام داده و این عمل نشانه احترام به مجلس و علم می باشد . آنها هم با سروسینه خودشان را بر زمین انداختند. تا این سركرده به خودش بجنبد همه این عمل را انجام دادند و دیگر پس از آن این شد سنتی برای آن هیئت برای ورود به مجلس عزای امام حسین.

پناه می بریم به خدا از شر حجاب های غفلت