چند وقت پیش از دوستان خواستم تا اگر راه حلی در مورد كار من دارند در میان بگذارند ولی فقط چند نفر آمدن و این همه تلاش برای گرفتن حق رو تحسین كردند و یك نفر آمد تا با روشی خود می شناخت دانسته های علمی من رو بسنجه ولی هیچ كس راه حلی ارائه نكرد
چند وقت پیش برای گرفتن حقم پیش چندین مسئول كشوری رفتم چند تا از آین مسئولین باورشان نشد كه این كار من باشد و این همه تلاش رو تحسین كردند و یكی دو نفر هم خواستند با دانسته های خود من را بیازمایند تا بفهمند چه كاره ام !!!
فكر كنم الآن در یك مدل كوچكتر جامعه هستم با مسئولینی كه از من بزرگترند
فكر كنم چند سال دیگه من هم یكی از این مسئولین باشم كه وقتی یكی میاد پیش من یا تحسینش كنم یا ازش امتحان بگیرم ولی هیچ كمكی به اون نكنم و هیچ راه حلی به او ارائه نكنم
كمی فكر كنید مشكل من طرحم نبود مشكل من اینه كه چرا سمپادی ها فقط حمایت می شن (برنده های خوارزمی امسال 80 در صد سمپادی اند )
و اگر طرح كسی رو یك داور خوارزمی نفهمید و كارش ارزش داشت باید چیكار كنه
ببخشید لحنم تنده ولی اینقدر اذیت شدم كه توانایی با خونسردی انقاد كردن رو از دست دادم
باز هم معذرت می خوام از این كه لحنم تنده