تبیان، دستیار زندگی

دوشنبه 23/8/1390 - 1:36 -0 تشکر 387495

اوصاف شیعیان علی علیه السلام

علی علیه السلام اگر آن چنان ازشیعه تعریف و تمجید می كند، اوصاف دقیق آنان را نیز بیان می نماید تا هر كسی ادّعای شیعه بودن و پیرو علی علیه السلام بودن را نداشته باشد. برخی از اوصاف و ویژگیهایی كه یك شیعه واقعی باید دارا باشد عبارتند از:

الهی چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار

1 از 1

کل آیتم ها 5
برو به صفحه

دوشنبه 23/8/1390 - 1:39 - 0 تشکر 387497

1. حلم و علم و عمل

علی علیه السلام می فرماید: «شِیعَتِی وَاللَّهِ الْحُلَمَاءُ الْعُلَمَاءُ بِاللَّهِ وَدِینِهِ الْعَامِلُونَ بِطَاعَتِهِ وَأَمْرِهِ الْمُهْتَدُونَ بِحُبِّهِ أَنْضَاءُ عِبَادَةٍ أَحْلاَسُ زَهَادَةٍ صُفْرُ الْوُجُوهِ مِنَ التَّهَجُّدِ عُمْشُ الْعُیونِ مِنَ الْبُكَاءِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الذِّكْرِ خُمُصُ الْبُطُونِ مِنَ الطَّوَی تُعْرَفُ الرَّبَّانِیةُ فِی وُجُوهِهِمْ وَالرَّهْبَانِیةُ فِی سَمْتِهِمْ مَصَابِیحُ كُلِّ ظُلْمَةٍ... إِنْ شَهِدُوا لَمْ یعْرَفُوا وَإِنْ غَابُوا لَمْ یفْتَقَدُوا أُولَئِكَ شِیعَتِی الْأَطْیبُونَ وَإِخْوَانِی الْأَكْرَمُونَ أَلاَ هَاهْ شَوْقاً إِلَیهِمْ؛ ⁽¹⁾ شیعه من به خدا سوگند! بردبارند، دانای به خدا و دین اند، مطیع امر خدا هستند، هدایت یافتگان به محبّت الهی هستند، تشنه عبادت و ملازم زهد هستند، از شب بیداری چهره زرد دارند، از اثر گریه چشمهای فرو رفته و لبهای گویا به ذكر خدا و شكمهای خالی به خاطر گرسنگی دارند، خدایی بودن در چهره های آنها و رهبانیت در روششان شناخته می شود، چراغهای هر تاریكی هستند... اگر آشكار باشند، شناخته نمی شوند (خودنمایی نمی كنند) و اگر غایب باشند، مفقود نیستند (همه به آنها توجه دارند) . آنها شیعیان [راستین و] پاكیزه و برادران گرامی من هستند. آه! چقدر شوق [دیدار] آنها را دارم!»

الهی چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار

سه شنبه 24/8/1390 - 18:30 - 0 تشکر 388138

2. ولایتمداری

شیعیان هر جا باشند، بر محور ولایت و محبّت اهل بیت علیهم السلام با هم می جوشند و در راه احیای امر اهل بیت علیهم السلام تلاش می كنند و از حمایت همدیگر غافل نمی شوند. علی علیه السلام در این باره فرمود: «شِیعَتُنَا الْمُتَبَاذِلُونَ فِی وَلاَیتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِی مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ فِی إِحْیاءِ أَمْرِنَا الَّذِینَ إِنْ غَضِبُوا لَمْ یظْلِمُوا وَإِنْ رَضُوا لَمْ یسْرِفُوا بَرَكَةٌ عَلَی مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا؛ ⁽²⁾^{شیعیان ما بر محور ولایت ما [به همدیگر] بذل و بخشش می كنند، همدیگر را در مسیر محبّت ما دوست می دارند، و برای زنده نمودن امر [و ولایت] ما [اجتماع می كنند و] به دیدار یكدیگر می روند؛ كسانی كه اگر غضب كنند، ستم نمی كنند و اگر خشنود شوند، اسراف و زیاده روی نمی كنند و بركت بر همسایگان خود و سلامتی [و آرامش] برای همراهان خویش اند.»}

الهی چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار

يکشنبه 6/9/1390 - 17:42 - 0 تشکر 393287

3. عرفان و فضل

شیعه اگر به اهل بیت علیهم السلام محبّت و عشق می ورزد، از سر آگاهی است؛ چرا كه به خدا آگاهی دارند و از اوامر او با خبرند و این خداوند است كه در قرآن دستور به محبّت اهل بیت علیهم السلام داده است. شیعه غرق در جلال و جمال الهی است و عارف واقعی و سالك حقیقی كوی دوست می باشد؛ «شیعه یعنی می عشقی ز خدا نوشیدن.»
علی علیه السلام در این زمینه می فرماید: «شِیعَتُنَا هُمُ الْعَارِفُونَ بِاللَّهِ الْعَامِلُونَ بِأَمْرِ اللَّهِ أَهْلُ الْفَضَائِلِ النَّاطِقُونَ بِالصَّوَابِ مَأْكُولُهُمُ الْقُوتُ وَمَلْبَسُهُمُ الْاِقْتِصَادُ وَمَشْیهُمُ التَّوَاضُعُ... تَحْسَبُهُمْ مَرْضَی وَقَدْ خُولِطُوا وَمَا هُمْ بِذَلِكَ بَلْ خَامَرَهُمْ مِنْ عَظَمَةِ رَبِّهِمْ وَشِدَّةِ سُلْطَانِهِ مَا طَاشَتْ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَذَهَلَتْ مِنْهُ عُقُولُهُمْ فَإِذَا اشْتَاقُوا مِنْ ذَلِكَ بَادَرُوا إِلَی اللَّهِ تَعَالَی بِالْأَعْمَالِ الزَّكِیةِ لاَ یرْضَوْنَ لَهُ بِالْقَلِیلِ وَلاَ یسْتَكْثِرُونَ لَهُ الْجَزِیلَ؛ ⁽³⁾ شیعیان ما عارف به خدا، عمل كننده به امر خدا، دارای فضیلتها، و گویندگان به حقّ و صواب هستند. غذایشان قوت [لا یموت] و لباسشان متوسط و راه رفتنشان با تواضع [و فروتنی] است... آنها را بیمار و دیوانه می پنداری و حال آنكه چنان نیستند، بلكه خماری (خاموشی و سكوت) آنها از [درك] عظمت پروردگارشان و شدّت سلطنت الهی است كه در دلشان به وجود آمده و عقولشان از آن عظمت متحیر شده است. پس هر گاه مشتاق الهی شوند، به سوی خدای بلند مرتبه با اعمال پاكیزه سرعت می گیرند. برای خدا به [اعمال] كم راضی نمی شوند و [اعمال] زیاد را برای خدا فراوان نمی شمارند.»
محمد بن حنفیه می گوید: وقتی كه علی علیه السلام بعد از جنگ جمل وارد بصره شد، احنف بن قیس او را دعوت كرد و غذا برای او آماده نمود. پس آن گاه دنبال آن حضرت و اصحابش فرستاد. حضرت آمدند و فرمودند: احنف! یاران [و شیعیان] مرا فرا بخوانید! «فَدَخَلَ عَلَیهِ قَوْمٌ مُتَخَشِّعُونَ كَأَنَّهُمْ شِنَانٌ بَوَالٍ فَقَالَ الْأَحْنَفُ بْنُ قَیسٍ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ مَا هَذَا الَّذِی نَزَلَ بِهِمْ أَ مِنْ قِلَّةِ الطَّعَامِ أَوْ مِنْ هَوْلِ الْحَرْبِ فَقَالَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیهِ لاَ یا أَحْنَفُ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَحَبَّ أَقْوَاماً تَنَسَّكُوا لَهُ فِی دَارِ الدُّنْیا تَنَسُّكَ مَنْ هَجَمَ عَلَی مَا عَلِمَ مِنْ قُرْبِهِمْ مِنْ یوْمِ الْقِیامَةِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یشَاهِدُوهَا فَحَمَلُوا أَنْفُسَهُمْ عَلَی مَجْهُودِهَا؛ ⁽⁴⁾ پس گروهی با فروتنی بر او داخل شدند كه مانند مَشك خشكیده بودند. احنف گفت: ای امیر مؤمنان! چه بر یاران تو نازل شده است [كه این گونه لاغراندام اند] ؟ آیا به خاطر كمی غذاست یا ترس از جنگ؟ حضرت كه صلوات خدا بر او باد فرمود: نه [هیچ یك از آنها نیست] ای احنف! [بلكه باید گفت:] به راستی خداوند سبحان دوست می دارد گروهی را كه [زهد می ورزند و] خدا را در دنیا می پرستند؛ همچون [زهد و] عبادت كسانی كه علم به نزدیكی قیامت بر آنها هجوم آورده و آنها نفسشان را بر تلاش برای قیامت قبل از مشاهده قیامت وادار می كنند.»
اینكه از شیعه فقط نام بدانیم بد است // ما نمك گیر چنین لقمه بمانیم بد است
شیعه یعنی كفن سرخ بلا پوشیدن // شیعه یعنی می عشقی ز خدا نوشیدن

الهی چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار

يکشنبه 6/9/1390 - 17:46 - 0 تشکر 393289

4. حُسْن ظاهر و باطن

شیعه هم ظاهر آراسته دارد و هم باطن زیبا و پاكیزه. علی علیه السلام در این باب می فرماید: «شِیعَتُنا كَالْاُتْرُجَّةِ طَیبٌ رِیحُها حَسَنٌ ظاهِرُها وَباطِنُها؛ ⁽⁵⁾ شیعیان ما مانند ترنج هستند كه بوی خوش دارد و ظاهر و باطنش نیكوست.»

1) الامالی، طوسی، ص 576، ح 1189، به نقل از: میزان الحكمة، ج 4، ص 1539، ح 9941.
2) الكافی، كلینی، ج 2، ص 236، ح 24، به نقل از: میزان الحكمة، ج 4، ص 1539، ح 9942.
3) مستدرك الوسائل، میرزا حسین نوری، ج 8، ص 313، ح 9530، به نقل از: میزان الحكمة، ج 4، ص 1540، ح 9945.
4) الامالی، طوسی، ص 576، ح 1189، به نقل از: اهل البیت فی الكتاب والسنّة، محمدی ری شهری، قم، دار الحدیث، ص 246، ح 540.
5) غرر الحكم، عبد الواحد آمدی، ترجمه محمدعلی انصاری، ص 451.
http://www.zitova.ir/index.aspx?siteid=68&pageid=10265&newsview=96560

پایان

الهی چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار