تبیان، دستیار زندگی

از نشانه های او این است که برای شما از جنس خود شما همسرانی آفریده تا بدان آرامش بگیرید و در میان شما مودت و رحمت قرار داد،البته در آن نشانه های بسیاری است برای گروهی که می اندیشند.(روم/21)

رسول مکرم اسلام با همسران خود با عطوفت و عدالت رفتار می کرد و در مورد زنان نهایت رفق و مدارا را به کار می برد. از تند خویی و بد زبانی نسبت به همسر خودداری و ناراحتی و تندخویی همسر را تحمل می کرد.

سلام

چه عالی... ما هم باهاتون میخونیم :)

سلام
هر چند این مطالب رو تحت عناوین مختلفی قبلا تو انجمن داشتیم اما زیباست...چون بطور اختصاصی از دیدگاه همسران گلچین كردید
یا علی

سردار شهید محسن نورانی

احترام بسیار به همسر و مشورت در همه ی امور زندگی از ویژگی های بارز محسن بود. وقتی از خط مقدم جبهه برای مرخصی و استراحت به خانه می آمد پیش از ورود به خانه(که فاصله  چندانی هم با جبهه نداشت) لباس هایش را که پر از خاک و غبار منطقه بود در رودخانه ای که نزدیک منزل بود می شست و سعی می کرد تمیز و مرتب وارد شود.

همسر شهید می گوید:"یک بار که با لباس خاکی و با سر و وضعی غبار گرفته به خانه آمد کلی از من عذر خاهی کرد که مرا ببخش که با این وضع به دیدن تو آمدم."

حماسه ذوالفقار/ص ۷۳

شهید آیت الله دکتر بهشتی

پنچ شنبه ها که ساعت کاریشان تمام می شد،به منزل می آمد و خرید یک هفته را انجام می داد.یک روز مقداری گوشت هم به همراه لوازم دیگر برای منزل خریده بود.من گوشت ها را برداشتم تا خرد کنم و در یخچال بگذارم.ایشان مانع شد.از من خواست تا گوشت را ایشان خرد کند.گفتم:"شما خسته هستید و سرتان شلوغ است.خودم انجام می دهم."گفت:"من هم باید در خانه کاری انجام دهم.همه کارها را که نباید شما بکنید.من هم باید سهمی در خانه داشته باشم."و بعد شروع به خرد کردن گوشت ها کرد.

سیره شهید بهشتی /ص 73

--

سردار شهید محمد آرمان

یکی از ذکرهایی که محمد بهش علاقه داشت و به قول خودش در ذهنش نقش بسته بود،ذکر"یا سریـــع الرضا" بود.پسرمان روز تولد امام رضا(علیه السلام) به دنیا آمد.محمد خیلی خوشحالی می کرد.ازش پرسیدم:"دوست داری اسمش چی باشه؟.

گفت:"سریع الرضا یعنی کسی که زود راضی می شه.به دلم افتاده اسمشو رضا بذارم".

همسر شهید- همسفر شقایق- ص 247

-- 

سردار شهید حاج حسن بهمنی

هر وقت می آمد خانه،یکی از برنامه هایش کمک در کارهای خانه بود.سفره می انداخت و ظرف ها را می شست.به مهمان خیلی علاقه داشت.هر وقت می خواست مهمان دعوت کند،خودش جارو را بر می داشت و منزل را جمع و جور می کرد.اجازه ی کار کردن به من نمی داد.می خواست نبودنش را جبران کند.یک هفته قبل از شهادتش پدر و مادرم آماده بودند منزل ما.آن قدر گرم و صمیمی برخورد کرد که حتی بعد از شهادتش مادرم می گفت:"حاج حسن آن شب مثل پروانه دور ما می گشت."خودش میوه ها را شست و آورد.وقتی هم که کار خانه نمی کرد،می رفت سراغ برگه ها و کارهای سپاه .می گفت:"من دو تا زن دارم؛هم باید به شما برسم هم باید حواسم به سپاه باشد."

یک ستاره از خاک/ص 38

--