کدام نام، آشناتر از گمنامی است که در روزگار بی مهری، جز جاده های عشق را نمی شناسد و جز سفر به سرزمین های خلوت خلوص، به چیز دیگری نمی اندیشد؟ کدام سخاوتمند است که در اوج تشنگی، مهربان و بی دریغ، قمقمه آب خود را به اسیری بدهد که تا چند لحظه قبل سینه اش را نشانه رفته بود؟ کدام قصیده و غزل است که «بسیجی» را نشناسد؟ کدام حماسه است که نگاهش به دستان سبز او نیفتاده باشد؟ «بسیجی» دیده بیدار عشق است. بسیج، این نام بلندآوازه که بر خورشید نگاشته شده، ستوده باد.
سلام بر بسیجی و آموزگار بلند اخترش امام خمینی(ره) که در آذرماه 1358، با صدور فرمان تشکیل بسیج بیست میلیونی، عَلَم عزت و غیرت بسیجیان را برافراشت.
