سلام
روزنامه شرق نوشت:
هم‌اكنون به صورت میانگین سالانه 2800 جام شیشه قطارها به دلیل سنگ‌پرانی شكسته می‌شود. این در حالی است كه این تعداد در ابتدای دهه 80 سالانه 1800 جام شیشه بود، این میزان گویای رشدی 50درصدی است. آمارهای جدید را مدیرعامل شركت قطارهای مسافری رجا به شرق داده است و آمار ابتدای دهه نیز از نتایج یك تحقیق انجام‌شده از سوی بخش پژوهش‌های اجتماعی راه‌آهن به دست آمده است.
سنگ‌پرانی به قطارها پدیده رایجی است كه معمولا توسط ساكنان حواشی خطوط راه‌آهن صورت می‌گیرد.
«شرط‌بندی»، «سرگرمی»، «تخلیه هیجانات» و «مبارزه با نابرابری» به‌عنوان دلایل عمده این سنگ‌پرانی‌ها عنوان می‌شود. علاوه بر این آمارهای شش ماهه اول سال 90 افزایش 20درصدی سنگ‌پرانی ساكنان شهرها و روستاهای اطراف راه‌آهن به قطارها را نشان می‌دهد.
براساس این آمار در شش ماهه اول سال 89 آسیب‌هایی كه به قطارهای این شركت وارد شده حاكی از پرتاب موفقیت‌آمیز دست‌كم 1613 سنگ به سمت قطارها بود، درحالی‌كه در مدت نیم‌سال اول 90 این میزان با رشد 20درصدی به 1933 مورد افزایش یافته است.
براساس گفته‌های ناصر بختیاری مدیرعامل شركت قطارهای مسافری رجا در گفت‌وگو با شرق نحوه محاسبه این آمارها براساس میزان شیشه‌های شكسته‌شده از قطارهای شركت رجاست، به همین دلیل نیز می‌توان گفت تعداد سنگ‌های پرتاب شده توسط اهالی این شهرها و روستاها بسیار بیشتر از این باشد چراكه در این آمار فقط تعداد پرتاب‌های موفقیت‌آمیزی كه به شیشه قطارها اصابت كرده محاسبه شده است. بختیاری همچنین میانگین سالانه پرتاب سنگ و شیشه‌های شكسته قطارهای شركت رجا را حدود 2800 مورد عنوان كرده و می‌افزاید: این‌گونه حمله‌ها به قطارها خسارات زیادی را در پی دارد كه هم مالی است و هم غیرمالی، در یك مورد از این حوادث اصابت سنگ موجب نابینایی مسافری شد و در سال 73 نیز سنگ پرتاب‌شده به سر یك مسافر اصابت كرد و موجب مرگ او شد.
براساس گفته‌های این مقام مسوول در شركت قطارهای مسافری رجا قیمت متوسط هر جام شیشه قطار 50هزار تومان است و بر این اساس میانگین خسارت‌های واردشده به دلیل پرتاب سنگ در هر سال به 140میلیون تومان بالغ می‌شود.
بختیاری همچنین بازه‌های زمانی سال‌های 78 و 79 و همچنین 82 و 83 را سال‌های اوج پرتاب سنگ به سمت قطارها اعلام كرد و افزود: به دلایلی كه معلوم نیست قطارهای شركت در این دو بازه زمانی بیشترین آسیب‌ها را از پرتاب سنگ دیده بود، خوشبختانه اطلاع‌رسانی در مدارس، دیواركشی در ورودی شهرهای دارای راه‌آهن، برگزاری تورهای بازدید برای دانش‌آموزان این مناطق از قطارها و هماهنگی‌های انجام‌شده با نیروی انتظامی در نهایت موجب كاهش محسوس این‌گونه حوادث شده است. با آنكه این مقام مسوول از كاهش آمار سنگ‌پرانی به قطارها سخن می‌گوید اما براساس آمارهای یك تحقیق كه از سوی بخش پژوهش‌های اجتماعی راه‌آهن انجام شده در ابتدای دهه 80 سالانه بیش از ۱۸۰۰جام شیشه براثر سنگ‌پرانی به قطارها شكسته می‌شد كه ۵۳درصد این حوادث در تهران روی می‌داد.
این در حالی است كه براساس آمارهای جدید میانگین شیشه‌های شكسته قطارها به دلیل سنگ‌پرانی به 2800 مورد افزایش یافته كه گویای رشد بیش از 50درصدی این حوادث است.
معضل پرتاب سنگ به سمت قطارها تاكنون هزینه‌ها و خسارت‌های زیادی به شركت قطارهای مسافری راه‌آهن جمهوری اسلامی وارد كرده است، از هزینه شیشه‌های شكسته و دیگر آسیب‌ها گرفته تا دیواركشی‌ها و نصب سیم خاردار در ورودی شهرها و نزدیكی روستاهای حاشیه راه‌آهن. طبق استاندارد جهانی حریم راه‌آهن ۱۷ متر است با این حال این میزان در برخی كشورها به ۵۰ متر نیز می‌رسد، این در حالی است كه در بسیاری نقاط بعد از پایان حریم ایمنی به‌طور انبوه و فشرده ساختمان‌سازی شده است و مردم در نزدیك‌ترین فاصله ممكن به راه‌آهن زندگی می‌كنند. رشد بی‌رویه جمیعت، اسكان مهاجران و تمركز بیش از حد جمعیت در این مناطق در كنار نبود امكانات تفریحی و سرگرمی و عدم ارایه آموزش‌های لازم به این شهروندان موجب شده است حضور در حریم باز خط آهن و سنگ‌پرانی به قطار به تفریح كودكان این نقاط بدل شود.
