تبیان، دستیار زندگی

در گذر گاه شب تک و تنها و بی پناه می دویدم و بی صبرانه منتظر فردا بودم از این بیابان تاریک خسته شده بودم. بار کلماتم برشانه کاغذ سنگینی می کرد و هیچ راه گریزی نبود. دیگر حتی نمی توانستم آرزو هایم را نقاشی کنم و خاطرات فرسوده ام را به دست باد بسپارم که چون تو گرمی دستانت را از من گرفتی.

سلام نمی دونم این هم جزو قطعات ادبی هست یا نه؟؟؟؟؟؟؟

سلام
ثمره خانوم این نه تنها جزو قطعات ادبیه بلکه جزو بهترینهاشم هست.دلنوشته های زیباتونو از ما دریغ نکنین.
یا علی

«نرم نرمک دیواری بلند در برابرم قد کشید ... و مرا از تماشای تو محروم کرد ... دیوار را ملامت نمی کنم ... که دیوار را جانی نیست ... تو را نیز ملامت نمی کنم ... که تو هرگز به این جدایی راضی نبودی ... بگذار کسی را ملامت کنم که این دیوار را بین ما کشید ... بگذار خودم را ملامت کنم ... این عصیان من بود که تو را از من گرفت ... بگذار قدری پشت دیوار عصیانم خلوت کنم ... شاید اشک ندامتم بنیان دیوار را سست کرد ... و ضربان بخششت آن را فرو ریخت ...»
یا علی

نثر هر دو زیبا بود
مخصوصا ثمره خانوم - تو نثر صحنه صحنه آرایی و حس دادن به خواننده خیلی مهمه که رعایت شده بود
من تا کنون نثر نگفتم ولی سعیمو میکنم

سلام
ممنونم از نظرت جلیل جان، منتظر دلنوشته های زیبای شما و همه دوستان هستیم.
یا علی

آقا جلیل ازشما به خاطر نظرات ارزشمندتون تشکر می کنم

سلام

می گذرم از شهر خیالات ؛ می روم تا ته کوچه ی شوق ، از پس پنجره ی عشق می آید بوی نسیم ، چه نسیمی . می کشد دست نوازش به رخ خسته دلان خوشه ی مست فرو افتاده ی بید کهن . چه زیباست زرد برگ های شناور به دل باد و چه زیباست صدای آواز بلوط . می شنوی ؟ می شنوی صدای پر مرغانی که پرواز را از ماهی ها یاد گرفته اند . آری در خیال شبانگاهی من ببر گل می کارد ، مرغ پرواز می کند ، بلوط آواز می خواند و عشق می رقصد .
ماه ، خورشید من است .

سلام
مرحبا به این همه زیبایی، علی جان رو کن این نثراتو بابا، بذار حظ ببریم.
یا علی