همین پراكندگی دوسالانه‌ها شاید دلیلی شده تا برخی از هنرمندان و كارشناسان این حوزه طی روزهای اخیر بحث برگزاری یك دوسالانه واحد برای تمام شاخه‌های هنرهای تجسمی را مطرح كنند. این هنرمندان بر این باورند كه برگزاری یك دوسالانه واحد در طول سال می‌تواند به مراتب تاثیرگذارتر از دوسالانه‌هایی باشد كه گاه با تاخیر و مشكلات جانبی به شكل مستقل برپا می‌شوند.
یك دوسالانه بزرگ بهتر است
حمید سوری كارشناس و پژوهشگر و همچنین عضو هیات داوران ششمین دوسالانه مجسمه‌سازی در این باره با بیان این‌كه یك دوسالانه بزرگ با نام «هنر» بهتر از دوسالانه‌های متعدد هنری است به جام‌جم می‌گوید: در هنر معاصر هیچ مرزبندی میان هنرها وجود ندارد و بر این اساس بسیاری معتقدند كه برگزاری یك دوسالانه بزرگ با نام هنر بهتر از دوسالانه‌های متعدد هنری است.
ضرورت نگاه كارشناسی
غلامعلی طاهری هنرمند و عضو انجمن نقاشان هم می‌گوید: بحث یكپارچه برگزار شدن دوسالانه‌های در گذشته هم مطرح شد اما این روزها كمی جدی‌تر شده است.
او می‌افزاید: این مساله نیازمند كار كارشناسی است كه در بلندمدت می‌تواند نتایج مطلوبی را دربرداشته باشد اما فراموش نكنیم كه هر شاخه از هنرهای تجسمی در نوع خود تاثیرگذار است و در ایران به طور مستقل سابقه‌ای طولانی دارند.
طاهری معتقد است پیشینه هنری مانند خوشنویسی یا سفال در ایران و جایگاه آن در جامعه به گونه‌ای است كه نمی‌توان به طور صددرصد نگاهی تركیبی به آنها داشت.
با این وجود او در جمع‌بندی سخنانش می‌گوید: برای جمع شدن همه شاخه‌های هنرهای تجسمی زیر یك سقف نیازمند برنامه‌ریزی اساسی هستیم در غیر این صورت این گردهمایی صورت نمی‌گیرد.
كمبود فضا برای نمایش آثار
اما رسول اولیازاده، رئیس خانه عكاسان از منظر دیگری به این موضوع نگاه می‌كند و می‌گوید: مساله‌ای كه در جریان یكپارچگی دوسالانه‌ها ایجاد می‌شود، كمبود فضا برای نمایش آثار است او با ذكر یك مثال صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد: وقتی دوسالانه عكس برگزار می‌شود ما با محدودیت فضا در مكانی مانند موزه هنرهای معاصر تهران مواجه می‌شویم حالا فكر كنید دوسالانه‌ها ادغام شدند در این صورت چطور ممكن است كه امكان نمایش همه آثار در هر شاخه از هنرهای تجسمی به صورت یكجا محقق شود.
اولیازاده تصریح می‌كند: شاید با مطرح كردن مساله كمبود فضا، برخی بگویند خب آثار را در فضاهای مختلفی چون موزه هنرهای معاصر تهران، موسسه فرهنگی هنری صبا و ... به معرض نمایش می‌گذاریم اما زیبایی برگزاری یك دوسالانه به آن است كه در مكانی منسجم و در كمال یكپارچكی صورت گیرد.
رئیس خانه عكاسان ایران در نهایت این تجمیع را به نفع هنرهای تجسمی می‌داند و می‌گوید: برگزاری تمام دوسالانه‌ها در كنار یكدیگر بی‌تردید اتفاق مطلوبی به شمار می‌رود مشروط بر این كه برنامه‌ای مدون در این باره در نظر گرفته و كارگروهی در این زمینه فعال شود تا تمام هنرمندان بتوانند در كنار یكدیگر به ارائه اثر بپردازند.
منبع : جام جم
