شادی از دیدگاه قرآن و روایات
شادی معادل واژه عربی سرور است که به معنای شادی مکتوم در قلب است. شادی در اصطلاح عبارت است از: احساس خوشبختی و رضایت از زندگی، بهره‌گیری بهینه از نعمات الهی و به‌جاآوردن شکر و سپاس پروردگار. غم عبارت‌است از: انسان، مطلوبی دارد، اگر انسان به مطلوب خود دست نیافت یا مطلوبی که داشت از دستش رفت، حالتی به نام غم و اندوه به او دست می‌دهد.
از دیدگاه قرآن و روایات، عوامل مؤثر بر غم عبارتند از: 1) دست نیافتن به مقصود و از دست دادن محبوب 2) فقر 3) ثروت 4بیماری 5) قطع صله‌رحم 6) شک و ناخشنودی 7) گناه 8) کوتاهی در انجام وظیفه 9) دلبستگی به دنیا و 10) ناهنجاری‌های اخلاقی.
نگاه قرآن به خوشحالی و سرور نگاهی مثبت است و احکامی که برای آن بیان می‌شود برخاسته از این واقعیت است که از نظر قرآن، سرور امری مطلوب برای آدمی است و حتی از آن، به‌عنوان یکی از ویژگی‌های بهشتیان نام می‌برد و می‌کوشد تا این معنا را منتقل کند که سرور و خوشحالی امری مطلوب است و مؤمنان می‌بایست در دنیا نیز از آن برخوردار باشند. خوشحالی یکی از بازتاب‌های ایمان به خداوند است و کسی که از ایمان واقعی برخوردار باشد در حالتی از سرور و خوشحالی قرار دارد. درباره اهمیت شور و نشاط و سرور و جایگاه آن در تعالیم دینی همین بس که مفهوم شادی 25بار با الفاظ مختلف در قرآن‌کریم آمده است.
اهمیت این موضوع در حدیث زیر به خوبی روشن می‌شود؛ آنجا که امام محمد باقر(ع) می‌فرمایند که پیامبر (ص) فرمودند: هر کس مؤمنی را شاد و خوشحال سازد پس به‌راستی که مرا خوشحال ساخته و هر کس مرا خوشحال سازد به‌راستی خدا را خوشحال کرده است.
