حمله حمید استیلی به عادل فردوسی پور در برنامه نود، علتی داشت و دلایلی. علت ( عامل غیرمعرفتی ) رفتار ناپخته استیلی، فشار روحی وارد شده بر او در طی چند ماه گشته است. اما چرا استیلی بار این فشار روحی را بر سر فردوسی پور خالی کرد؟ در این باید به جستجوی دلایل ( عوامل معرفتی ) رفتار استیلی برآمد.
استیلی همانند سایر اهالی فوتبال، به برنامه نود حساسیت دارد؛ زیرا او از برد تاثیرگذاری این برنامه در فوتبال ایران به خوبی باخبر است. او از اینکه پرسپولیس در این شرایط بحرانی و در آستانه دیدارهای سرنوشت ساز آتی، زیر ذره بین فردوسی پور قرار گرفت، ناراحت شد؛ زیرا چنین تمرکزی را بر تیم بحران زده خود، موجب افت روحیه بازیکنان تیمش می دانست. این اولین دلیل استیلی برای مواجهه نابخرادنه اش با عادل فردوسی پور بود. اما این دلیل موجهی برای چنان مواجهه ای نبود.
دلیل دوم استیلی، انتظار حمایت برنامه نود از تیم بحران زده پرسپولیس بود. سرمربی سرخپوشان به تصریح گفت که برنامه نود باید از پرسپولیس حمایت کند. معلوم نیست استیلی چگونه به این رای رسیده است که وظیفه " نود " حمایت از پرسپولیس است.
یک رسانه اگر واقعاً رسانه باشد، پیشاپیش وظیفه حمایت از هیچ فرد یا گروهی را برای خودش تعریف نمی کند. وظیفه رسانه، به قدر مقدور، بازتاب و نقد واقعیات جامعه است. شعار " استیلی حیا کن ... " اگر چه شعار بوقلمون صفتانه ای است که عصر ایران ورزشی پیشتر آن را نقد هم کرده است، ولی به هر حال واقعیتی آشکار و غیر قابل کتمان در فوتبال امروز ایران است. چرا فردوسی پور باید از پخش واکنش تماشاگران پرسپولیس به ناکامی های این تیم پرهیز کند؟ چون تیم استیلی به زودی بازی مهمی در پیش دارد؟
پاسخ استیلی به این سئوال، به دلیل همان فرض بنیادین ( ضرورت حمایت برنامه نود از پرسپولیس ) مثبت است و به همین دلیل " حمید نجیب و سر به زیر " ناگهان درشتی و ترشی می کند و چنان فغان می کند. اما این دلیل استیلی هم ناموجه است؛ زیرا برنامه نود بوقچی باشگاه پرسپولیس نیست. بوقچی های این تیم را باید در سکوهای ورزشگاه آزادی جستجو کرد.
سومین دلیل استیلی را می توان این گونه تقریر کرد: ضرورت حفظ حرمت بزرگان. استیلی از فردوسی پور شاکی بود که چرا حرمت پروین را پاس نداشته و نظرسنجی ای در برنامه هفته قبل در پیش روی بینندگان نود گذاشته که به ضررعلی پروین تمام شده است. در واقع دلیل سوم استیلی در تاختن به فردوسی پور، " توهین برنامه نود به علی پروین " بود.
این دلیل استیلی هم ناموجه بود؛ زیرا استیلی تفسیر موسعی از واژه توهین دارد. اگر قرار باشد یک نظرسنجی محترمانه، که در آن کوچکترین ناسزایی به علی پروین وجود ندارد، مصداق " توهین " باشد، دیگر همه باید خفقان بگیرند و دم نزنند که مبادا به ساحت قدسی کسی اسائه ادب شود و دامان کبریایی کسی نقدآلود. در آن نظر سنجی برنامه نود، مصداق توهین به برنامه نود نبود و این را هر عقل سلیمی تشخیص می دهد. پس سومین دلیل استیلی در عتاب کردن با فردوسی پور، دلیلی ناموجه و مردود است.
حمد استیلی بهتر بود که در طول ده روز گذشته، سخنی در انتقاد از محمد پنجعلی بر زبان می راند. چه پنجعلی بیش از هر کس دیگری در تضعیف استیلی نقش داشته است. استیلی به جای اینکه تیر را به هدف بنشاند و پنجعلی را بر سر جای خویش، در برابر رفتار ناشایست پنجعلی سکوت کرد و بدون حتی یک دلیل موجه، فردوسی پور را هدف خشم و کین خود قرار داد.
برنامه نود ظاهراً به عرصه بروز رفتارهای خام و نابخردانه پرسپولیسی ها بدل شده است. هفته پیش پنجعلی در این برنامه چنان رفتار غیرحرفه ای و غیردوستانه ای در قبال استیلی در پیش گرفت و این هفته نیز استیلی این گونه ناپختگی کرد و گفت آنچه نباید می گفت. بعد از این، بادا چنین مباد.
