تبیان، دستیار زندگی

پول تو جیبی بچه‌ها، از مواردی است که اغلب در خانواده مشکل‌آفرین می‌شود.

ریشه اصلی این مشکلات نگرش اشتباه ما نسبت به آن است. ما گمان می‌کنیم «پول تو جیبی»، پاداشی برای رفتار خوب یا حق‌الزحمه‌ای برای کارهای روزانه بچه‌هاست.

به همین خاطر، از آن به عنوان وسیله‌ای برای فشار آوردن بر کودک و واداشتن او به اطاعت استفاده می‌کنیم. آنچه که باید به آن توجه کرد این است که «پول تو جیبی» یک وسیله آموزشی و تربیتی است که هدف و غایتی مشخص دارد: ما می‌خواهیم از طریق «حق انتخاب» و «مسئولیت»، به فرزند خود یاد بدهیم که چگونه از پولش استفاده کند و او را در اندوختن تجربه در این راه یاری کنیم.

به همین جهت نظارت و تجسس بیش از اندازه بر «پول تو جیبی» و طریقه خرج کردن آن و نیز استفاده از آن به عنوان وسیله‌ای برای تنظیم پاداش و تنبیه کودک، هدف اصلی این وسیله تربیتی را خنثی می‌کند. 

روان‌شناسان معتقدند پرداخت پول تو جیبی باید از قاعده منظم و خاصی برخوردار باشد که می‌توان در زمان‌های مختلفی چون روزانه، هفتگی و یا ماهیانه باشد تا کودک یا نوجوان بتواند براساس آن نظم، برای پول ثابتی که به او پرداخته می‌شود، برنامه‌ریزی کند. 

به‌طور کلی پول دریافتی بچه‌ها نباید آنقدر زیاد باشد که ارزش خود را از دست بدهد و نه آن‌قدر کم که کودک یا نوجوان برای رفع خواسته‌های خود به اعمال نادرست دست بزنند. 

سلام
خیلی وقتا دادن پول توجیبی باعث میشه که بچه ها احساس مالکیت کنن و بی حساب پولشونو خرج نکنن و ارزش پولشونو بیشتر بدونن.

با نام خدا و سلام
خیلی جالب بود ولی میدونید که تو شهرهای کوچکتر خبری از پول تو جیبی نیست که نیست

با نام خدا و سلام
تو شهرهای کوچیک هنوز این فرهنگ جا نیفتاده و معمولا به ندرت والدینی میشه پیدا کرد که این کار رو بکنن البته خیلیها برا فرزندشون پس انداز می کنن

سلام
پس انداز کردن برا بچه ها خوبه ، ولی اگه پس انداز کردنو به بچه ها مون یاد بدیم خیلی بهتره .