یکی بیاید دست این ستایش را بگیرد و محترمانه از این تلویزیون بیرون ببرد . واقعا واژه ی “تهوع” در مقابل سکانس های این فیلم حق دارد احساس غرور و سربلندی کند …
ستایش : مادرم مرده من چیکار کنم تنهام
ستایش : بابا شما هم مردی که ..برام دعا کن
ستایش : همسرم مرده . من بدبختم .
پیشنهاد می کنم تا کار به پهن کردنِ بساط مرگ نا به هنگامِ عواملِ صدا برداری , تهیه کنندگان , فیلم بردار و دوستان پشت صحنه نرسیده این فیلم تمام شود .
البته استفاده از ترفندِ پریدن از خواب و بازگشت به ابتدای فیلم هم در صورت اورژانسی شدن اوضاع , پیشنهاد می شود .
در پایان , انتظار می رود جایزه ی نفیسی به عزرائیل , به عنوان بازیگر نقش اول این فیلم اهدا شود .