تبیان، دستیار زندگی

این مجموعه رو از همین تبیان و چند تا جای دیگه جمع کردم

که فکر می کنم ممکنه به درد شماها هم بخوره ، چند روز پیش داشتم کامپیوترم رو تمیز می کردم دیدم موندن دارن خاک می خورن و من همچنان چیزی ازشون یاد نگرفتم ، به همین دلیل تصمیم گرفتم اونارو با شما به اشتراک بگذارم تا با هم بخونیم شاید یک مورد رو تو زندگیمون تغییر دادیم .

رابطه ی زن و شوهر، رابطه ی عاشق و معشوق، رابطه ی‌ تن و تن‌پوش، رابطه ی همرهان طریق کمال و معنا‌گر محبّت و ایثار است.

رابطه ی زن و شوهر، به قدمت خلقت آدم، به قداست متعالی‌ترین ارزش‌ها، به عظمت گستره ی هستی، به برکت همه ی نسل‌ها در همه ی عصرها و تجلی‌گر اولین تعامل حقّه انسان‌هاست.

رابطه ی زن و شوهر، سرچشمه همه عاطفه‌ها و بستر گیراترین رابطه‌هاست. زن ، مرادش را در حسن رابطه با شوهر می‌یابد و شوهر، آرامش را در گرو وجود زن می‌‌داند.

رابطه ی زن و شوهر جلوه‌ای از برترین هنر زندگی و کامل‌ترین شکل ارتباط انسانی است.
رابطه ی زن و شوهر آمیزه‌ای است از زیباترین تلاقی چشم‌ها، گیراترین تبادل کلام‌ها، هماهنگ‌ترین طپش قلب‌ها، همسوترین اندیشه‌ها، استوارترین گام‌ها و پر رمز و رازترین محرمیت‌ها.
رابطه ی زن و شوهر، مناسب‌ترین بستر برای رویش شکوفه‌های حیات و مطلوب‌ترین زمینه برای پدیدآیی پر جاذبه‌ترین رفتارهاست.

رابطه ی زن‌ و شوهر، حیاتی‌ترین پاسخ به فطری‌ترین نیاز زندگی فردی و اجتماعی انسان است.

رابطه ی زن و شوهر، بیانی از حقیقت و ضرورت بنای خانواده و زنجیره جوامع انسان است.

رابطه ی زن و شوهر، رابطه مهرورزی و محبت‌پذیری، عهد و وفا، گذشت و ایثار، سخاوت و احسان، مودت و مروّت، صداقت و درستی، صفا و صمیمیت، راه و رهرو، خورشید و نور، چشمه و آب، پرنده و بال، اوج و پرواز، دل و دلدار، چشم و نگاه، اندام و لباس، چراغ و روشنی، باغ و باغبان، گل و گلدان، سبزه و بهار، گلبرگ و ریحان، انگشتر و نگین، لبخند و نشاط، طبیب و درمان، رحمت و نعمت و سرانجام مثالی از رابطه علی‌( علیه‌السلام )و فاطمه( سلام‌الله علیها) است.

رابطه ی زن و شوهر، آزمون دوباره ی توان انسان در حفظ حرمت‌ها و ارزش‌ها، تکریم خویشان و نزدیکان و تأیید و تقویت منزلت همسر است.

رابطه زن و شوهر، یعنی برخوردار شدن از آراسته‌ترین، گرانبهاترین، زیباترین، راحت‌ترین، پردوام‌ترین و گرمابخش‌ترین تن‌پوش‌ها. آری، رابطه ی زن و شوهر به فرموده ی خالق انسان‌ها همچون رابطه ی قامت و لباس است، و این لباس گرمابخش جسم و جان، معناگر حیات و جلوه‌گر وحدت است.

زیباترین رابطه میان زن و شوهر زمانی برقرار می‌شود که هر دوی آنها با اندیشه‌ای متعالی و انگیزه‌ای قوی تلاش کنند که یکدیگر را مورد حمایت عاطفی خود قرار دهند و در ارضای نیازهای فطری و روانی همدیگر از هم پیشی گیرند.
زن برای شوهر لباسی زیبا و جذاب و شوهر برای زن پوششی آراسته و برازنده باشد. همچون رابطه ی لباس و بدن، گرمابخش و آرامشگر یکدیگر باشند و همدیگر را زیبا و آراسته و با کمال و موقر جلوه دهند. کاستی‌ها و خطاهای هم را بپوشانند و همدل و همراز یکدیگر باشند.
ضعف‌ها و نارسایی‌های یکدیگر را حتی برای نزدیکان خود بازگو نکنند، تا چه رسد به آشنایان و بیگانگان. به زندگی همدیگر تنوع و نشاط ببخشند و هر روز بهتر از اولین روز آشنایی، بر جاذبه‌های بصری و کلامی و خوشایندی‌های رفتاری خویش بیفزایند. با خریدارترین نگاه به چهره هم بنگرند، گیراترین کلام خود را تقدیم یکدیگر کنند، پرجاذبه‌ترین رفتارها را در ارتباط با هم به نمایش بگذارند و با حسن ارضای نیازهای فطری و روانی یکدیگر، همدیگر را در برابر آفت‌های اجتماعی و محرک‌های مخرب شخصیت مصون نمایند.

زن‌ها و شوهرها فقط و فقط در زندگی مشترک و تعامل متقابل با همدیگر می‌توانند همه مهارت‌های زناشویی و جاذبه‌های بالقوّه کلامی و بصری و رفتاری خود را فعلیت بخشند. چرا که همه ی انسان‌ها، از نافذترین جاذبه‌های حیاتی بهره‌مند هستند و تنها بستر مشروع و مطلوب تبلور همه این جاذبه‌ها در ارتباط با همسر است و بس.
زن و شوهر موفق آنانی هستند که جز با زبان محبّت و تکریم با هم سخن نمی‌گویند و همواره از خزانه ی دلشان، کلام زرین و خوشایند و گفتار شفابخش و درمان‌گر جان و آرامش‌گر روان را برگزیده، در فضای سرشار از نشاط و آرامش تقدیم یکدیگر می‌کنند.

رابطه ی زن و شوهر موفّق به گونه‌ای است که در آن زبان تهدید، تنبیه، تحقیر و تخریب شخصیت جایی ندارد، هر چه هست زبان محبّت، صداقت و صمیمیت، شجاعت و عدالت، ایثار و احسان، شکر و سپاس و تأیید و تکریم است.
دروغ و بدزبانی، تندخویی و بداخلاقی، غیبت و تهمت، افتراء و استهزاء، ناسپاسی و قدرناشناسی، بی‌تفاوتی، قهر و عصبانیت از آفات رابطه ی مطلوب زن و شوهر است.

محور رابطه ی زن و شوهری که در اندیشه ی اداره و ادامه ی یک زندگی پویا، مولّد و پربرکت هستند، همدلی و یک‌رنگی، صبوری و خویشتن‌داری و گذشت و ایثار است.

خودمحوری، خودبینی، خودتوجهی، خودخواهی، خودپسندی، خودنمایی و خودکامگی از آفت‌های شکل‌گیری زندگی مشترک موفق است. سرمایه‌ برقراری و استمرار رابطه‌ای خوشایند و موفق میان زن و شوهر‌ها، کفویت، همسری و همراهی، همگامی، همسویی، همفکری، حق‌گویی، حق‌جویی، وارستگی از وابستگی‌های نفسانی و تعصّبات ناروای خویشاوندی و قوی است.

در زندگی همسران موفق، رابطه ی زن‌ها و شوهرها با مادر، خواهر، پدر، برادر و دیگر نزدیکان نه تنها نمی‌تواند کمترین اثر ناخوشایندی بر روابط فی‌مابین ایشان بگذارد، بلکه بر حسن سلوک و اعتماد متقابل و شیرینی زندگی مشترک آنها می‌افزاید. در واقع حسن تدبیر و تنظیم دایره و دامنه ی ارتباط با خویشان، دوستان و آشنایان با همفکری و همدلی زن و شوهر بلند‌اندیش و والا همت معنا می‌یابد و محور و معیار اصلی از ارتباطات خویشاوندی و عاطفی، تأمین نیازهای فطری و رضامندی خاطر یکدیگر است.

برای برقراری و استمرار رابطه‌ی پردوام، پربرکت و مسرّت‌بخش میان زن و شوهر و پیشگیری از سردی‌ها و سردمزاجی‌ها، بدبینی و سوءظن‌ها و قهر و ستیزهای خانوادگی، هر دو نفر (هم زن و شوهر) باید به خاطر داشته باشند که همچون دوران تجرّد دورانی که عقد و پیمان زندگی مشترک و جدیدی را امضاء نکرده بودند، نمی‌توانند به لحاظ وابستگی‌های عاطفی، بخش قابل توجهی از وقت، فکر و احساس خود را به مادر و خواهر، پدر و برادر و ... اختصاص دهند.

در یک زندگی مشترک موفّق، زن و شوهر فهیم همه ی سعی و تلاش خود را در جهت جلب رضایت خاطر و فراهم ساختن آسایش و آرامش روان و نشاط درونی یکدیگر مبذول می‌دارد و از این رو ضمن ابراز محبّت نسبت به خویشان و تکریم شخصیت ایشان به رسالت و مسوولیت خطیر «همسری» اندیشیده، محبّت و عطوفت خود را در همه حال تقدیم به «همسر» می‌نمایند.
آری، مرکز ثقل و شاخص و میزان همه ی ارتباطات زن و شوهرهای بصیر و همسران فهیم با خویشان، نزدیکان، دوستان و آشنایان، حفظ و تقویت حسن رابطه، غنای پیوند عاطفی، اعتماد متقابل و احساس امنیت میان همدیگر است.

هر رابطه و ارتباطی با دیگری که براساس ارزیابی منطقی و روان‌شناختی بر رابطه گرم و صمیمی و پیود عاطفی زن و شوهر خدشه‌ای وارد نماید، باید مورد تجید نظر قرار گیرد و به طور قطع با نگرشی جامع و احساس مسوولیت، در آن تعدیلی صورت پذیرد، ولو اینکه این رابطه با مادر و پدر و خواهر و برادر باشد.


منبع:بر گرفته از کتاب روانشناسی رابطه ها- با تغییر و تلخیص
دکتر غلامعلی افروز

زنان امروز، در صحنه های مختلف اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی حضور دارند؛ گروهی از آنان در شهرها و روستا ها ، مسئولیت های متعدد و با اهمیتی را در خانه پذیرفته اند. آنها بنای خانواده را در كنار همسر خود پی می ریزند و با پرورش فرزندانی شایسته و آگاه ، طرحی نوین از فردایی روشن و امید بخش رسم می كنند، طرحی كه پایه و اساس جامعه فردا را تشكیل می دهد . مادران درشرایطی كه لازم است پدر خانواده به منظور تأمین مایحتاج و آسایش همسر و فرزندان خود ، ساعت های بیشتری را در خارج ازخانه سپری كند، به وضعیت جسمی ، آموزشی واخلاقی فرزندان رسیدگی می كنند . علاوه براین ، مراقبت از پدر خانواده نیز از وظایف مهم آنان به شمار می رود و به این ترتیب در سایه چتری كه گسترانیده اند ، عشق ، امنیت و آرامش را به همسر و فرزندان عرضه می دارند.
تنوع و تعدد مشاغل و مسئولیت هایی كه بر عهده مادران خانه دار است گاهی سبب می شود كه احسا س عدم رضایت ، یأس، كسالت و خستگی برآنها چیره شده و از توانشان بكاهد ، به حد ی كه آرزو می كنند كه ای كاش می توانستند فقط برای چند ساعت از شرایط و محیطی كه در آن قرار دارند و كارها ی یكنواخت روزانه به دور باشند .
به دلیل اهمیت نقش مادران لازم است كه نیازهای مختلف آنها از جمله نیازهای روحی و عاطفی ، مورد توجه قرار گیرد. به همین منظور در این نوشته ها و شماره های بعدی ، راهنمایی و توصیه هایی خطاب به مادران ارائه می گردد تا بتوانند از دشواری های شغل خانه داری كاسته و توانا یی های خود را به بهترین و مناسبترین شكل به كار گیرند.

بیشتر مادران خانه دار، خانه داری را شغل پر زحمت و یكنواختی می دانند كه كمتر مورد توجه و قدردانی قرار می گیرد . برای اهمیت بخشیدن به شغل خانه داری نخستین گامها باید به وسیله خود مادران خانه داربرداشته شود . اغلب زنان خانه دار از این كه خود را " خانه دار" معرفی كنند شرم دارند ، به ویژه زمانی كه از تحصیلات عالی بر خوردار باشند! آنها گمان می كنند كه تمام تلاش هایی كه برای فراگیری علم كرده اند ، تلف شده است و دیگر كاربردی ندارد. در حالی كه چه جایگاهی می تواند ارزشمند تر و مهمتر از خانواده برای ارائه دانسته ها و تجربیات مادران متصور شود؟ آنها می توانند بهترین معلم و سرمشق فرزندان خود باشند. آیا پرورش فرزندان در هزاره سوم به آگاهی و دانش نیاز ندارد؟ مسلم است كه هر قدر مادران از دانش بیشتری بر خوردار باشند ، پاسخ های دقیق تر و صحیح تری به پرسشهای متعدد فرزندان خود خواهند داد.

متأسفانه این نگرش نسبت به ارزش وظایف مادران خانه دار وجود دارد و دختران جوان را از ادامه تحصیل در سطوح عالی باز می دارد ، چرا كه گمان می كنند اگر قراراست روزی به خانه داری و مراقبت از فرزندان بپردازند ، پس الزامی برای تكمیل تحصیل و حتی فراگیری علم وجود ندارد. درصورتی كه " فراگیری " از نیازهای بشر است و باید به آن پاسخ داد. البته " فراگیری " فقط به دانش اندوزی محدود نمی شود بلكه مهارت های گوناگون و تازه ای را كه با وظایف مادران خانه دار ارتباط دارد می توان آموخت و در زندگی به كار برد. به طور مثال ، یك مادر، همان طور كه باید با روانشناسی ، مراحل رشد و تكامل كودك آشنایی داشته باشد، باید بتواند در هنگام بروز بیماری ، پرستاری خوب و آگاه باشد ، فنون آشپزی را بشناسد و تا حدودی از علم تغذیه اطلاع داشته باشد، از مسائل مالی باخبر باشد ، از هنر زیبا سازی محیط زندگی خود برخوردار باشد و بتواند برای همسر خود نیز مشاور، دوست و همراه خوبی باشد...
بنابراین ، افزایش آگاهی و دانش مادران در زمینه های گوناگون می تواند بر قابلیت آنها بیفزاید .

مواردی كه در زندگی زوجین سبب اختلاف می شود
ویژگی های فردی كه در امر زناشویی نقش منفی دارد.
1- خسّت:یكی از مواردی كه زندگی زناشویی را سخت و مشكل می سازد؛ خسّت است.
در این مورد سه حالت اتفاق می افتد؛ نخست وضعیتی كه زن و مرد هر دو خسیس هستند كه در این حالت مشكل روانی ندارند؛ ولی زندگی مرفهی نخواهند داشت. دو حالت دیگر آن است كه زن یا خسیس باشند. در این دو حالت زندگی هم از نظر روانی و هم از نظر رفاهی برای دو طرف شرایط سختی خواهد داشت.
2- عصبانیت:زن یا مرد عصبانی زندگی را بر دیگری دشوارمی سازد. حساسیت های بی مورد و پرخاش و توهین و بی احترامی صفات مذمومی هستند كه علاوه بر آن كه طرف مقابل را ناراحت می كنند، به خود شخص نیز زیان می رسانند. در چنین مواقعی باید آرامش خود را حفظ كرد، آنگاه خشم همسر را آرام و توجه او را به امور دیگری جلب نمود و برای پالایش روانی او گفتگویی دو نفره انجام داد تا وی با بیان ناراحتی ها آرام گیرد.
3- دورویی:زن و مردی كه با دو شخصیت با هم مواجه شوند و در ظاهر و باطن یك رنگ نباشند؛ زندگی مطلوبی نخواهند داشت. زندگی ای كه در آن صداقت و صمیمیت نباشد؛ اعتماد و اطمینان از آن رخت بر خواهد بست و اضطراب و تزلزل روانی بر آن حاكم خواهد بود.
4- دروغ: فرد دو رو كسی است كه تظاهر به نیكوكاری و پاكدامنی می كند ولی در باطن طور دیگری می باشد؛ امّا دروغگو كسی است كه هر جا مصلحت و نفع خود را بسنجد واقعیت را تحریف می كند و بنا به میل خود كردار و رفتارش را تنظیم می نماید. دروغ نیز مانند دورویی بنیان خانواده را متزلزل می كند و اعتماد را از بین می برد.