خودرو دیگری كه در این دهه به كار گرفته شد، بنز
بود. در این دو دهه شهربانی كل كشور تقریباً تمام
دوران حكومت پهلوی اول و ابتدای دوره پهلوی دوم را
با خودروهای آلمانی سپری كرد.
دهه 1340 را باید تقریباً آغاز دوباره ورود
خودروهای آمریكایی به این عرصه دانست دوج‌های كرنت
شش‌سیلندر ساخت كشور آمریكا با پلاك‌های سه‌رقمی
دست‌نویس كه حداكثر سرعت آنها به 200 كیلومتر در
ساعت می‌رسید از سال 1346 تا 1354 مورد استفاده
قرار گرفتند. دوج كرنت دارای یك بلندگوی كوچك بود
كه بر روی گلگیر جلو و كنار كاپوت نصب می‌شد و
مجهز به یك بی‌سیم دستی، چند پروژكتور و یك چراغ
گردان ثابت بود.
دهه 40 همان دهه‌ای است كه افسران زن با
موتورسیكلت در سطح شهر تهران تردد می‌كردند (سال
1346) و ضمن راهنمایی خودروها بعضاً آنها را جریمه
نیز می‌كردند.
دهه 1350
در تمام دهه 1350 در كنار لندرور انگلیسی خودروهای
آمریكایی بیوك، شورولت رویال و بنز230 به كار
گرفته شدند.بنز230 با چراغهای جلو عمودی شش‌سیلندر
بودند و حداكثر سرعت آنها برای این كار 220
كیلومتر در ساعت تنظیم شده بود این خودروهای
آلمانی از سال 1350 تا 1356 در شهربانی ایران خدمت
كردند.
بنزهای 230 پلیس بر روی سقف خود و در وسط آن دارای
یك بلندگو بودند كه با اهرمی از داخل اتاق به سمت
چپ و راست حركت می‌كرد. پلاك این خودروها نیز دست‌نویس
و چهاررقمی بودند. این خودرو هم همچون دوج كرنت از
یك بی‌سیم بلندگو و بی‌سیم موتورلا آمریكایی بهره
می‌جست.
