تبیان، دستیار زندگی

تلویزیون 53 ساله شد تهران - 53 سال پیش بود كه مجلس شورای ملی به تشكیل ایستگاه تلویزیونی در ایران رای داد و نخستین فرستنده تلویزیونی ایران پنج بعداز ظهر یازدهم مهر ماه 1337 فعالیت خود را آغاز كرد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، زمزمه راه‌اندازی تلویزیون در ایران به اوایل دهه 1330 باز می‌گردد؛ در آن زمان به دلیل هزینه هنگفتی كه راه ‌اندازی یك فرستنده تلویزیونی دولت وقت در راه‌اندازی آن مردد بود.
گفته می‌شود كه فردی به نام كازرونی برای نخستین بار پیشنهاد تاسیس یك فرستنده تلویزیونی را به دولت داد اما با آن موافقت نشد.
سرانجام "حبیب‌الله ثابت پاسال" كه از بازرگانان معتمد دربار به شمار می‌رفت، موفق شد تا نظر دربار و دولت را در برای راه‌اندازی یك تلویزیون خصوصی جلب كند.
به گواه اسناد ساواك، پاسال از اعضای فرقه ضاله بهایت بود و از تاسیس تلویزیون اهدافی از جمله ایجاد كار برای جمعی از بهاییان و نشر افكار این فرقه را دنبال می‌كرد و در این راستا مذاكراتی با انگلیسی‌ها درباره جلب كمك‌های آنان انجام داده بود.
سرانجام پیشنهاد پاسال، راهی مجلس شورای ملی شد تا این كار رنگ قانونی به خود گیرد؛ نمایندگان مجلس در تیرماه 1337 با راه‌اندازی یك فرستنده تلویزیونی زیر پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن در تهران موافقت كردند.
این فرستنده ابتدا با عنوان "تلویزیون ایران" فعالیت خود را با پخش چهار ساعت برنامه در روز از ساعت 18 تا 22 آغاز كرد و سپس فعالیت‌های خود را توسعه داد و در مدت یك سال به پنج ساعت برنامه و ایجاد فرستنده‌های تقویتی در شهرهای دیگر از جمله آبادان و اهواز اقدام كرد.
سرانجام در سال 43 دولت وقت یك گروه فرانسوی را مامور بررسی و راه‌اندازی یك شبكه تلویزیونی و سراسری در ایران كرد كه نتیجه آن تصویب طرح ایجاد " تلویزیون ملی ایران" بود و به این ترتیب دوران فعالیت پاسال در كسوت هدایت یك رسانه تصویری به پایان رسید و رادیو و تلویزیون در ایران ملی شد.
تلویزیون ملی ایران دو سال بعد در 29 اسفند 1345 با پخش برنامه‌های آزمایشی متولد شد؛ در آن زمان تلویزیون دو شبكه داشت: شبكه یك كه سراسری بود و شبكه دو كه تنها تهران و مناطق اطراف را تحت پوشش قرار می‌داد.
این دو شبكه در ساختمان الوند مستقر بودند و پخش برنامه‌های آنان در ساختمان جام جم در خیابان ولی‌عصر انجام می‌شد.
هرچند این رسانه در ابتدای كار با امكانات محدود وارد عرصه اطلاع‌رسانی و تفریح شهروندان ایرانی شد اما در مدت كوتاهی اقدام به راه‌اندازی مراكز تلویزیونی در دیگر شهرهای كشور كرد و توانست جای خود را به مثابه یك عضو خانواده در بین ایرانیان بگشاید.
با پیروزی انقلاب اسلامی تلویزیون ملی ایران نیز به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تغییر نام داد و به دلیل اهمیت این رسانه، یكی از بندهای قانون اساسی نیز به چگونگی تشكیل و اداره این رسانه و نیز تاكید بر انحصار در این حوزه اختصاص یافت.
صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران فعالیت خود را با دو شبكه تا ابتدای دهه 70 خورشیدی ادامه داد، با پایان جنگ تحمیلی به فكر توسعه شبكه‌های تلویزیونی افتاد و به این ترتیب شبكه‌های تخصصی سیما یكی پس از دیگری تولد یافتند.
پس از آن بود كه موضوع راه‌اندازی شبكه‌های استانی در سیما مطرح شد تا اقدامی برای حفظ تنوع قومی و فرهنگی و جذب اعتماد عمومی مخاطبان مختلف این رسانه باشد.
این رسانه اكنون علاوه بر شبكه‌های سراسری و استانی، در حوزه بین‌الملل نیز فعالیت خود را توسعه بخشیده و شبكه‌های الكوثر، سحر، جام جم، پرس تی وی، العالم، آی فیلم تاسیس كرده است.
تلویزیون در ششمین دهه از فعالیت خود، راه‌اندازی شبكه‌های تخصصی از جمله فیلم و سریال، پویانمایی، ورزش و بازار را در دستور كار خود قرار داده است.
از سوی دیگر با توجه به توسعه روز افزون شبكه‌های دیجیتال در دنیا و الزام ایران از سوی اتحادیه جهانی مخابرات مبنی بر تغییر فرستاده‌های خود از سیستم آنالوگ به دیجیتال تلاش دارد تا در چند سال آینده تمامی شبكه‌های داخلی را به دیجیتال تبدیل كند.
انتظار می‌رود این رسانه در دهه ششم فعالیت خود همانطور كه بنیانگذار انقلاب اسلامی امام خمینی (ره) انتظار داشت به یك دانشگاه فراگیر تبدیل، اسلام را معرفی، فلسفه انقلاب را به نسل جوان جدید بفهماند و مفهوم استقلال و آزادی را بیش از پیش نهادینه كند. مردمی باشد و با توجه به حقوق همه طبقه‌های اجتماعی، نظر آنان را در این رسانه بازتاب دهد.

خوبه بالاخره انجمن بعد از مدت ها یه مطلب جدید به خودش داره میبینه

با سلام
من تلویزیون رو از زمانی که توی یه دونه جعبه ی چوبی بود و درای جلوش رو باز میکردی و میدیدی یادمه.
اینگار که داخل یه کمد بود.
یادش بخیر.

موفق باشید.

البته من سنم اونقد زیاد نیست که فکر کنید که نسل اول تلویزیون رو دیدم :دی
پدربزرگم این تلویزیون رو از روسیه آورده بود و داشتش.